ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ ՈՐԴԵԿՈՐՈՒՅՍ ՀԱՅ ԸՆՏԱՆԻՔՈՒՄ

44-օրյա պատերազմում որդի կորցրած շատ ծնողներ, հաղթահարելով բազում դժվարություններ, նորից իրենց մեջ ուժ են գտնում նոր կյանք պարգևելու՝ դառնալով անկոտրում կամքի, հույսի ու պայքարի վառ օրինակ:

Օրերս հյուրընկալվեցինք մերօրյա հերոսներից մեկի՝ Նարեկ Ասատուրյանի օջախում: Այցի առիթը Նարեկի եղբոր՝ Լեոյի ծնունդն էր:

Չընկրկելով որևէ դժվարության առաջ տիկին Մարինան 9 ամիս պայքարեց ու անցավ այն ճանապարհը, որը պետք է հասցներ երկար սպասված նպատակին։

– Ամեն գնով պետք է ծնվեր Լեոս: Նրա ծնունդը սպասված էր: Իհարկե չէի ուզենա, որ Նարեկ լինի, քանզի Նարեկը Նարեկ է և նրան փոխարինող երբեք չի լինի: Հայաստանը մեր տունն է, և ես շատ եմ ցանկանում, որ Լեոս էլ իր հերոս եղբոր՝ Նարեկի նման հայրենասեր մեծանա,- երեխային բարուրելով ասում է Մարինան:

Լուսանկարում Լեոն է, ընդամենը 6 օրական, բայց իր գոյությամբ արդեն հասցրել է մեծ սեր  ու ջերմություն բերել ծնողներին, հիմնովին, շրջադարձորեն փոխելով ընտանիքի մթնոլորտը։

– Մի տարվա մեջ անձնական երկու վիշտ ունեցա: Կորցրի որդուս, հետո ծնողիս: Կյանքը մեր ընտանիքի համար կարծես կանգ էր առել: Լեոյիս ծնվելուց հետո ամեն ինչ փոխվեց: Հիմա, որ տուն եմ գալիս, ոնց որ ուրախության օջախ մտնեմ, ոնց որ Աստծո տուն մտնեմ։ Լեոյին որ գիրկս եմ առնում, կյանքն ինձ համար նոր իմաստ է ստանում,- կնոջ խոսքն է շարունակում ամուսինը՝ Վլադիմիր Ասատուրյանը:

Փոքրիկի ծնունդով Ասատուրյանների կյանքում  նորից ապրելու և պայքարելու հույս է ծնվել։ Ծնողները ևս մեկ որդի ունեն՝ 19-ամյա Կարենը։ Ասում են՝ Լեոն էլ պետք է մեծանա հայրենիքը սիրելով ու ինչպես Կարենին ու Նարեկին են դաստիարակել, այնպես էլ կրտսերի մեջ պետք է սերմանեն ամենակարևոր մարդկային որակներն ու արժեքները։ ՝

Կյանքը հանուն հայրենիքի չխնայած Նարեկ Ասատուրյանի բազմաթիվ երազանքներ անկատար մնացին, որոնց կրողն ու ի կատար ածողը այսուհետև Լեոն է լինելու։ Կյանքի շարունակության ու վերածննդի գաղափարը Ասատուրյանների ընտանիքում հենց նա է մարմնավորում և ինչպես նորածնի  ծնողներն են փաստում՝ այսօրինակ պատմությունները պետք է դառնան ապրելու և պայքարելու բանաձև յուրաքանչյուր որդեկորույս հայ ընտանիքի համար։

– Պետք է լինել ուժեղ ու շարունակել ապրել՝ ապրեցնելով իրենց քաջ տղաներին,- ասում են ամուսինները՝ հուզմունքով ու հպարտությամբ պատմելով ավագ որդու՝ Նարեկի նվիրումի և ծառայության հիշարժան դրվագների մասին։ Երբ սկսվեց 44-օրյա պատերազմը, Նարեկն արդեն առաջնագծում էր ու ստորաբաժանման մյուս զինծառայողների հետ ինքն էլ աննահանջ կռվել է ամենաթեժ  հատվածներում՝ խիզախորեն կատարելով բոլոր մարտական առաջադրանքները։ Հերոսաբար զոհվել է հոկտեմբերի 12-ին։

-Որդուս երազանքներն անկատար մնացին հանուն հայրենիքի, ասում է Վլադիմիրը շեշտելով մեկ կարևոր ցանկության մասին. սահման պահող զինվորներին ուժ ու զորություն, իսկ մեր հայրենիքին հարատև խաղաղություն, որ բոլոր փոքրիկները մեծանան, ապրեն ու արարեն խաղաղ ու հզոր հայրենիքում։

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՊԱՌԱՇՅԱՆ