ՀԻՇՈՒՄ ԵՆՔ ՔԵԶ, ՄԵՐ ՍԻՐԵԼԻ ԳՈՌ

«Հայ զինվոր» թերթում կարդացի հայկական բանակի քաջարի զինվոր, ողբերգական պատահարի զոհ դարձած շարքային Գոռ Գալստյանի մասին լրագրող Ալիսա Ալավերդյանի գրած ակնարկը։ Քանի որ Գոռը ծառայել է այն զորամասում, որտեղ ես աշխատում եմ որպես գրադարանավարուհի և անձամբ ճանաչել եմ նրան, որոշեցի թղթին հանձնել իմ մտորումները այդ հայրենասեր և շնորհալի պատանու մասին։

-Բարև, սիրելի՛ Գոռ, բարև թխահեր, սև աչքունքով իմ զինվոր տղա։ Լավ հիշում եմ մեր առաջին հանդիպումը։ Ծառայակից երկու ընկերներիդ հետ մտար գրադարան և նրանց ցույց տալով պատին փակցված օրացույցի լուսանկարներից մեկը, ասացիր` Քեռիս է, և հայացքդ շրջելով իմ կողմը` հպարտ- հպարտ կրկնեցիր` Սաշիկը քեռիս է։

-Ո՞վ ես, տղա՛ս, հավանաբար, մեր կողմերից ես, արմատներդ այստեղի՞ց են,- հետաքրքրվեցի ես։

-Սաշիկը մորեղբայրս է,- մտքերի մեջ սուզված` արտաբերեցիր։

Բոլորի կողմից անչափ սիրված ու հարգված Սաշիկը, կամ ինչպես համագյուղացիներն էին ասում, Սաշկոն, Վահան գյուղի ինքնապաշտպաններից էր, զոհվեց գյուղի հրետակոծության ժամանակ։

-Բարև, սիրելի՛ զինվոր։

Գրեթե ամեն օր այցելում էիր գրադարան, և քո ամեն այցից հետո ինքս ինձ ասում էի` ինչ ընթերցասեր տղա է, կեցցես, որ սիրում ես գիրքը, գրքի հետ բարեկամություն ես անում, ապրեն ծնողներդ, որ նման հրաշալի զավակ են լույսաշխարհ բերել։ Ամեն անգամ, երբ հարցնում էի` ինչպե՞ս ես, ինչպե՞ս են գործերդ, միշտ նույն պատասխանն էիր տալիս.

-Ամեն ինչ կարգին է, տիկի՛ն Թորոսյան։

Այսօր այս փոքրիկ երկխոսությունը, ինչպես հիշողության մի պատառիկ, արդեն դարձել է հուշ, անցնող օրերի մեջ կորստյան ցավի անդադար հնչող մեղեդի։

Քո մասին չեմ ուզում խոսել անցյալ ժամանակով։ «Հայ զինվոր» թերթի ակնարկն էլ էր դիպուկ վերնագրված` «Գոռն ապրում է», և ես էլ մտքերս ուզում եմ շարադրել ներկա ժամանակով, որովհետև զգացողությունս է այդպիսին. դու կաս, ապրում ես քո ծառայակից ընկերների խոսք ու զրույցի մեջ, պատմություններում, որոնք այնքան հուզառատ են և հետաքրքիր։ Միշտ խոսում ենք քո շնորհների մասին, այն մասին, թե ինչ անուշ ես երգում։

Քաջարի զինվոր, զինվորական պարտքդ կատարելիս զոհվեցիր Հարութ ընկերոջդ հետ, և ամենազորեղ միտքն ու բառերն անգամ անկարող են սփոփելու ու մխիթարելու ծնողներիդ, հարազատներիդ, ընկերներիդ, քո խորոտիկ հարսնացուին։

Այս մտքերը շարադրում եմ քո ծննդյան օրը և քնքշորեն ու մեղմորեն շշնջում` ծնունդդ շնորհավոր, հայրենյաց պաշտպան, քաջարի զինվոր։ Անկատար երազանքներդ թողեցիր հերոսական բարձունքներին սավառնող աղավնիների թևերին։ Ծնունդդ շնորհավոր, մեր սիրելի Գոռ։

Ա. ԹՈՐՈՍՅԱՆ
զորամասի գրադարանավարուհի
13 ապրիլ 2013թ.