ՄԵՐԺՎԱԾ ՀԱՂԹԱՆԱԿ

«Եւ ես ձեզ ասում եմ. անիրավ մամոնայից ձեզ համար բարեկամներ արեք» (Ղուկ. 16:9):

Քրիստոս պատգամեց մեզ, որ նյութական, ֆինանսական կարողությունը բարիքի մեջ օգտագործենք, բայց թափոններ արտադրող աշխարհը մերժեց աստվածաբուխ այս ճշմարտությունը եւ անիրավ մամոնայից սկսեց արտադրել ճշմարտանման աղանդավորներ, մարդասպաններ, խաղամոլներ, անաստվածներ, միասեռականներ, ահաբեկիչներ, համակարգչամոլներ, անբարոյականներ, ստեղծեց եւ հորինեց զանգվածային ոչնչացման զենքեր, հրահրեց մարդակործան պատերազմներ…

Աշխարհը հսկայական գումարներ է տրամադրում դժոխքի ամենակուլ երախը լցնելու համար, երբ մարդկության կեսից ավելին թշվառության է մատնված, որով ապացուցում է, որ Քրիստոսի գութն ու գորովը տեղ չունեն մարդկության նկատմամբ իր ծրագրերում, որովհետեւ մերժեց Քրիստոսի սերը, խաղաղությունը եւ շնորհը: Աշխարհը մերժեց Քրիստոսին, եւ Ինքը` Հիսուս, Իր Խոսքն ուղղելով առաքյալներին, ասաց. «Եթե աշխարհը ձեզ ատում է, իմացեք, որ նախ Ինձ է ատել: Եթե այս աշխարհից լինեիք, աշխարհն արդեն, որպես իրենը, ձեզ սիրած կլիներ, բայց որովհետեւ այս աշխարհից չեք, այլ Ես ձեզ ընտրեցի աշխարհից, դրա համար աշխարհը ձեզ ատում է» (Հովհ.15;18-19):

Քրիստոսից հետո պատմության քառուղիներում շատ քիչ թագավորների, իշխանների եւ հոգեւորականների հաջողվեց դեմ կանգնել աշխարհակործան այս երեւույթների դեմ, որոնցից ոմանք նահատակվեցին, ոմանք հալածվեցին, ոմանք աքսորվեցին: Շատ բան չի փոխվել անցյալից, աշխարհը միայն կատարելագործվել է եւ թափոնների առավել զարգացած տեսակներ է արտադրում, որպեսզի սուտ ամբաստանության, անհարկի ճնշումների, շանտաժների միջոցով իր ամենակուլ երախը ձգի հատկապես նրանց, ովքեր փորձում են բացահայտել նրա նենգ դավադրությունը: «Եթե ինձ հալածեցին, ձեզ էլ կհալածեն, եթե իմ խոսքը պահեցին, ձերն էլ կպահեն: Սակայն այս ամենը ձեզ կանեն Իմ անվան պատճառով, քանի որ չեն ճանաչում Նրան, ով ուղարկեց Ինձ: Եթե Ես չգայի եւ նրանց հետ չխոսեի, նրանք ոչ մի մեղք չէին ունենա, բայց հիմա նրանք ոչ մի արդարացում չունեն իրենց մեղքի համար» (Հովհ. 15; 20-22),- հայտարարում է Քրիստոս` մատնանշելով նման թափոն արտադրողների եւ այդ արտադրանքի դատաստանը:

Սուրբ Գիրքը այս աշխարհում ծնված, բայց այս աշխարհի ստրկական օրենքներին դեմ գնացող մարդկանց նմանեցնում է երկունքի մեջ գտնվող կնոջ, որը ցավերի ու տառապանքի մեջ է հաստատված, սակայն, երբ ծննդաբերում է, այլեւս չի հիշում իր տառապանքները, քանի որ զավակ ծնեց: Այդպես է յուրաքանչյուր` դեպի Քրիստոսի Գողգոթան գնացող մարդ, որ իր սրտում ունի հույսը Հարության եւ հավիտենական կյանքի: Հակառակ չարի լարած բյուրավոր թակարդների եւ «ազատություն» բարբաջող, ամենաթողություն քարոզող աշխարհի` Քրիստոս Իր անսահման սիրով կանչում է մեզ. «Ինձ մոտ եկե՛ք, բոլո՛ր հոգնածներ եւ բեռնավորվածներ, եւ Ես հանգիստ կտամ ձեզ» (Մատթ. 11:28)` քրիստոնյաներիս հորդորելով հեռու մնալ աշխարհի մատուցած պղծություններից: Եւ ինչպես աստվածախոս Ավետարանիչն է հաստատում. «Մի՛ սիրեք աշխարհը, ոչ էլ` ինչ որ աշխարհի մեջ կա: Եթե մեկը սիրում է աշխարհը, Հոր սերը նրա մեջ չէ» (Ա Հովհ. 2:15), քանզի աշխարհի իշխանը ինչպես դրախտում մատուցեց արտաքինից շատ ցանկալի պտուղը, որի մեջ մահն էր քողարկված, այսօր էլ չի դադարում նույն կերպ ներկայանալուց:

Մեզ մնում է չկրկնել անցյալի սխալները եւ հաստատուն լսել Աստծո քաղցր ձայնը, որ ասում է. «Ահավասի՛կ, Ես դռան առաջ եմ եւ բախում եմ. եթե մեկը ականջ դնի Իմ ձայնին եւ բաց անի դուռը, կմտնեմ նրա մոտ եւ կընթրեմ նրա հետ, եւ նա՛ Ինձ հետ: Ով հաղթի, նրան թույլ կտամ նստելու Ինձ հետ Իմ աթոռին, ինչպես որ Ես հաղթեցի եւ նստեցի Իմ Հոր աթոռին: Ով ականջ ունի, թող լսի, ինչ որ Հոգին ասում է եկեղեցիներին» (Հայտ. 3; 20-22): Քրիստոս մշտապես թակում է մեր սրտի դուռը եւ զգուշացնում արդար դատաստանի մասին, զգուշացնում, որ կուլ չգնանք աշխարհի ամենակուլ երախին, Աստծուն մեկ անգամ մեր սրտում ընդունած լինելով` մաքուր պահենք մեր` եկեղեցի դարձած սիրտը այդ թափոններից, մեր հոգեւոր հոտոտելիքը անգամ հեռու պահենք դրանց արձակած թունավոր գոլորշիներից, որպեսզի միշտ սթափ լինենք: Այդժամ է միայն, որ կարժանանանք Աստծո օրհնությանը եւ հավիտենական կյանքին` Արդար դատաստանի օրը:

ՏԵՐ ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄ քահանա ԴԱՆԻԵԼՅԱՆ
զորամասի հոգևոր սպասավոր