ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ՝ ՀԱՅՐԵՆԻՔ, ԱՅԼ ՈՉ ԹԵ ՏԱՐԱՆՑԻԿ ԵՐԿԻՐ…

Հայրենասիրությունը հայրենիքի գեղեցկությունները բարձրաձայն գովերգելն ու քեֆի սեղանների շուրջ հայրենիքի համար «կուրծք ծեծելը» չէ, հայրենասիրությունը յուրաքանչյուրի առօրյա տքնանքն ու նվիրված աշխատանքն է, ահա այս համոզմանն է «Patriotic Armenian Music – «Հայկական հայրենասիրական երգեր» ֆեյսբուքյան էջի հիմնադիր և ղեկավար Տիգրան Բարսեղյանը: Եվ ընդհանրապես, ի՞նչ է հայրենիքը, որտե՞ղ փնտրել հայրենասերին, ինչպիսի՞ սերունդ է մեծանում և արժանի՞ է արդյոք իր նախնիների թողած ավանդներին ու ավանդույթներին: Հենց այս և նման հարցերի պատասխաններին է հետամուտ Գարիկ Ավետիսյանի պատրաստած հարցազրույցը:

-Հայրենասեր մարդու Ձեր բնորոշումը:

-Ըստ իս՝ հայրենասեր է այն մարդը, ով հայրենասիրություն գաղափարը հասկանում է ինչպես Արցախի հերոս Աշոտ Ղուլյանը (Բեկորը). «Այդ հայրենասիրություն ասված բանը ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ քեզ վրա դրված պարտականությունների բարեխղճորեն կատարումը»: Իրական հայրենասերը պետք է լինի իր գործում լավագույնը, հայրենանվեր կատարի իր աշխատանքը, որի հետևանքը կլինի հայրենիքի բարգավաճումը, ձգտի շարժվելու նժդեհյան հետևյալ մտքերով. «Հայրենիքից չեն նեղանում…», «Հայրենիքը պետք է սիրել անկախ այնտեղ տիրող քաղաքական ռեժիմից և ձեր քաղաքական համոզմունքներից, չլքել հայրենիքը»: Եվ այն ջանքերը, որոնք անհրաժեշտ են հայրենիքից դուրս հաջողության հասնելու համար, ներդնի նախ հայրենիքում՝ թեկուզ փոքր հաջողության ակնկալիքով, քաղաքացիական կամ զինվորական կյանքում ստացած իր գիտելիքները ծառայեցնի հայրենիքի շենացման և զարգացման գործին:

-Մենք այսօր ունե՞նք հայրենասեր սերունդ:

-Այո՛, ունե՛նք: Նրանք մեր շուրջն են, համեստ, հասարակ մարդիկ են, փառասեր չեն, և երբ հայրենիքը իսկապես զգում է նրանց կարիքը, իրենց գործունեությամբ դրսևորում են հայրենասեր մարդու բարձր կերպարը:

-Ի՞նչը կարող է իսկապես միավորել հայրենասերներին…

-Հայրենասերներին կարող է միավորել միասնական ազգային շահը և հայրենիքին վերաբերող վեհ գաղափարները: Հայրենասիրական երգերի պահպանմանն ուղղված իմ համեստ ջանքերը՝ սոցիալական կայքերում այդ երգերի և մեծ հայրենասերների մասին պատմող նյութերի տարածումը կոչված են հենց այդ նպատակին:

-Հավատու՞մ եք, որ դեռ գալու են համախմբման ժամանակները…

-Այո՛, ես առանց համախմբման հայրենիքի ապագան չեմ պատկերացնում: Հիշենք Չարենցի խոսքերը. «Ո՛վ հայ ժողովուրդ, քո միակ փրկությունը քո հավաքական ուժի մեջ է»:

-Ո՞րն է հայրենասիրական երգի տեղը մեր հասարակության մեջ:

-Նման երգերը մեծ դեր ունեն հասարակության հայրենասիրական և, ինչու չէ, նաև ռազմահայրենասիրական դաստիարակության գործում:

-Որքանո՞վ են մեր երիտասարդները հետեւում ազգային ավանդույթներին, եւ արդյոք պահպանո՞ւմ են հայրենասիրական երգերը:

-Ավանդույթները, ինչպես մեր նախնիները, պետք է սրբորեն պահպանել և փոխանցել սերնդեսերունդ: Ցավով եմ նշում, որ այսօրվա երիտասարդության զգալի մասը տարված է այլ բնույթի երգերով:

– Ի՞նչ խոսք կուղղեիք հայ մտավորականին ու երիտասարդությանը:

-Կցանկանայի, որ յուրաքանչյուր հայ, անկախ իր մասնագիտությունից և աշխատանքի բնույթից, ընդունի Զորավար Անդրանիկի հետևյալ խրատը. «Հետապնդե՛ ազգիդ սրբազան երազը…» և Արցախյան ազատամարտի նահատակ` սփյուռքահայ կամավորականների «Խաչակիրներ» ջոկատի հրամանատար Կարո Քահքեճյանի պես հստակ գիտակցի՝ «Հետայսու մեր ատամները պողպատ են, մենք ալ 1915-ի հայը չենք, մեր թշնամիներուն վիզերը կը պոկենք»:

– Կա՞ մի բան, որ չեք կարող չասել:

-Կցանկանայի, որ բոլոր հայերը իրենց համապատասխան աշխատանքը գտնեն Հայաստանում և ստիպված չլինեն լքելու հայրենիքը: Եվ որ Սիրիայից ներգաղթող հայությունն ստիպված չլինի Հայաստանը դիտարկել որպես տեղափոխվելու տարանցիկ երկիր:

-Ձեր խրատը այսօրվա երիտասարդներին:

-Ուղղակի կասեմ, որ պատմությանը պետք է լրջորեն մոտենալ, դասեր քաղել և չկրկնել անցյալում թույլ տված սխալները: Վերջում կցանկանայի հիշել մեր մեծերի հետևյալ խոսքերը.

«Հայոց պատմությունը մեզ մի բան է սովորեցնում, այն, որ Հայն իր պատմությունից բան չի սովորում»:

ԳԱՐԵԳԻՆ ՆԺԴԵՀ

«Ամեն հայ եթէ միմիայն իրեն համար ապրելու մասին չմտածէր, մեր աղէտներու մեծ մասը պակաս կ’ըլլար»:

ԶՈՐԱՎԱՐ ԱՆԴՐԱՆԻԿ

ԶԵՅԹՈՒՆՑԻՆԵՐԻ ՀԻՄՆԸ

Արևն ելավ, Զեյթունցինե՛ր,

Դեհ, ձի հեծնենք, առնենք զենքեր, դիմենք առաջ.

Ինչո՞ւ, ինչո՞ւ գլուխ ծռենք՝

Բռնավորին մեր վիզ պարզած:

Զեյթունցի ենք, մեր սփոփանք

Են պատերազմ և արշավանք,

Սուր, թուր, գնդակ և հրացան

Են խաղալիք մեր հավիտյան:

Ամբողջ հինգ դար գերի ենք մենք,

Մեր շղթայք մենք պատրաստեր ենք,

Ինչո՞ւ այժմեն մենք չստիպենք

Մեր գերողին կրելու զայն:

Կեցցե՛ Զեյթուն, ապրի՛ Զեյթուն,

Թող չտեսնե ստրկություն.

Քանի ունի մեզ պես որդիք,

Ապրի՛ Զեյթուն, կեցցե՛ Զեյթուն: