ՍԱՀՄԱՆ
ՍԱՀՄԱՆ
Ես այնքան եմ քոնը, զինվո՛ր,
Որ կարող եմ կրկնել ճշմարտությունը.
«ՀԱՂԹՈՂԻՆ ՉԵՆ ԴԱՏՈՒՄ…»
♦♦♦
Մեր սահմանը գիծ չէ, ոչ էլ խրամատ:
Մեր սահմանը զինվոր է`
Քաջազուն երակ,
Որի բաբախով մենք մտնում ենք կյանք…
♦♦♦
Այսօր ես խոցվեցի երեք զինվորով:
Ու արդարությունը խոցվեց երեք միլիարդ տեղից…
♦♦♦
Սահման, բարակած մեր խաղաղություն:
Զգույշ` չկտրվես մկրատով արյան…
♦♦♦
Ես հաշվեցի այսօրվա կրակոցները…
Իմ ձեռքն անզոր է հանումներ անել
մատաղ կյանքերից…
♦♦♦
Սահմանը կարմիր հիշողությունն է
արթուն հարվածի,
Մեզ հետապնդող մեր ինքնությունն է,
ոգին հաղթածին…
♦♦♦
Այստեղ բախտն անգամ հայրենիք ունի…
♦♦♦
Տղերք են ընկնում սահմանի վրա:
Մինչդեռ այս կողմում դեռ չեն գիտակցում
ՍԱՀՄԱՆԸ ՉԱՓԻ…
♦♦♦
Խրամատնե՜րը…
Հիասթափության ու հիացումի
քանի խաբկանք են իրենցով տարել:
♦♦♦
Վառոդի հոտից շնչահեղձ է արդեն հրադադարը:
Զինվո՛ր, մնում է քո բազկով փրկենք այն,
ԻՆՉ ԱՐԴԱՐ է:
♦♦♦
Մահդ` ափիդ մեջ,
Կյանքդ` երկնքում,
Սխրանքդ` հավատ,
Սխրանքդ` երդում:
♦♦♦
Մեր Հույսերը սովոր են հատվել,
Մեր Երազները սովոր են խաբվել,
Մեր Հավատը սովոր է խաչվել:
Բայց դու, Հա՛յ Զինվոր, չես կարող պարտվել…
ՆՈՆԱ ՊՈՂՈՍՅԱՆ
Խորագիր՝ #07 (1076) 26.02.2015 – 4.03.2015, Հոգևոր-մշակութային
