ՆՎԻՐՈՒՄ՝ ԱՀԱ ՍԲ. ՍԱՐԳՍԻ ՏՈՆԻ ԳԼԽԱՎՈՐ ՊԱՏԳԱՄԸ

Վ. Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտի սաների մասնակցությամբ ինստիտուտի անձնակազմի և Սուրբ Սարգիս եկեղեցու հոգևոր հովիվ Նորայր ավագ քահանա Բաղդասարյանի նախաձեռնությամբ հունվարի 23-ին Սբ. Սարգսի տոնին նվիրված հանդիսություն անցկացվեց նաև Երևանի Նոր Նորքի Սբ. Սարգիս եկեղեցում: Տեր Կարապետ քահանա Կարապետյանի հանդիսապետությամբ մատուցված Ս. Պատարագից անմիջապես հետո, եկեղեցու բակում   ռազմական ինստիտուտից ժամանած 70 կուրսանտներից 14-ը հագան Սուրբ Սարգսի 14 զինվորների  խորհրդանշական պատմուճանները և հանդիսավոր թափորով շրջեցին եկեղեցու բակում հավաքվածների մեջ՝ որպես նվիրումի կենդանի պատգամ հայ  պարմանիներին ու պարմանուհիներին:

Այնուհետև Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտի հոգևոր սպասավոր Սարգիս սարկավագ Ծատուրյանը և Սբ. Սարգիս եկեղեցու ավագ քահանա Նորայր Բաղդասարյանը եկեղեցու ներսում՝  խորանի առջև  կանգնած կուրսանտների հետ միասին համայն հայության երիտասարդների օրհնության կարգ անցկացրին:

Օգտվելով առիթից՝ զրուցեցի միջոցառման նախաձեռնողներից մեկի՝ 5-րդ բանակային կորպուսի և կայազորի հոգևոր սպասավոր, պատասխանատու Ենովք քահանա Եսայանի հետ:

– Տոնի գլխավոր խորհուրդն ու պատգամը նվիրումն է: Սուրբ Սարգիսը և նրա որդին՝ Մարտիրոսը, նվիրվեցին, զոհվեցին հանուն ընդհանուր բարօրության: Սա շատ կարևոր է: Այսօր, փառք Աստծո, պարտադիր չէ, որ անպայման մարտիրոսվեն, չնայած  դրա օրինակներն էլ ունենք: Խորհուրդը բուն քրիստոնեական է. Քրիստոս պատգամեց, որ չկա ավելի մեծ սեր, քան երբ մեկն իր կյանքն է տալիս այլոց համար:

-Մեզանում այս տոնի հետ կապված մի այլ ընկալում էլ կա. այն զուգորդվում է երիտասարդների, բարի բախտի, ամուսնության հետ:

– Այո՛, ինչու չէ:  Այս խորհուրդը, ինչպես Աստվածաշնչյան ցանկացած խորհուրդ, մարդկանց մատուցվում է ամենամատչելի կերպով: Աստվածաշունչն ինքը ամբողջովին պատումների տեսքով է մեզ մատուցվել և մատչելի է հասարակության ամենատարբեր շերտերի, տարբեր տարիքի մարդկանց համար: Օրինակ՝ «աղի բլիթի» ավանդույթը մեր եկեղեցին չի մերժում, քանի որ սա մեր մշակույթի մի մասնիկն է: Սրբերը պարբերաբար նաև մեր աղոթքների հասանելիությունն են ապահովում Աստծո առաջ, մեր բարեխոսներն են, նաև պարբերաբար հայտնվում են մարդկանց: Հին ժամանակներում ամուսնության հետ կապված հարցերը շատ բարդ են եղել: Եվ երիտասարդ աղջիկներն ու տղաները, որոնց  ամուսնական կապին դեմ են կանգնել ծնողները կամ համայնքը, դիմել են Սուրբ Սարգսի  միջնորդությանը և սրտատրոփ սպասել են իրենց երազանքի կատարմանը: Ահա այստեղից է եկել Սուրբ Սարգսին սիրո և ամուսնության հետ կապելու ավանդույթը:

-Ի՞նչ դեր ունեն նման միջոցառումները մեր զինվորների ու զինվորականների կյանքում:

-Միջոցառումներն իրենց հերթին, բայց արդեն 56 հոգևոր սպասավոր ունենք  բանակում, և մեր զորքերում այժմ  հոգևոր կյանքի ընթացքին միայն հեռուստացույցով չեն հետևում: Բանակում պարբերաբար մատուցվող պատարագը, խոստովանությունը նպաստում են, որ այստեղ հաշտ լինեն միմյանց հետ: Եթե զինվորը չի հաշտվել իր ընկերոջ հետ, նրան հաղորդություն չի տրվում: Եվ այսպես մի շարք խնդիրներ են լուծվում: Սա շատ կարևոր համագործակցություն է, մանավանդ՝ միջանձնային հարաբերությունները կարգավորելու, ինքնասպանության, ինքնախեղման դեպքերը կանխելու համար: Կոնկրետ փաստեր կան, որ հոգևոր սպասավորների անհատական աշխատանքի, առանձնազրույցների շնորհիվ զինվորը ետ է կանգնել նման մտքերից,  հասկացել է դրանց մեղսավոր լինելը, գիտակցել, որ կյանքը կարելի է զոհաբերել միայն հանուն Հայրենիքի և այլ վեհ գաղափարների: Սա էլ Սուրբ Սարգսի տոնի գլխավոր խորհուրդն է, նրա պատվիրանը:

-Եվ իհարկե, այս ամենը զինվորներն իրենց զորացրվելուց հետո նաև տանում են հասարակություն:

– Ես պետք է ասեմ, որ զինվորներից շատերը (ինչպես հեռավոր գյուղերից եկած երիտասարդները, այնպես էլ քաղաքաբնակները), անցնելով «բանակի դպրոցը», բոլոր առումներով ավելի կրթված են դառնում: Կան, օրինակ, երիտասարդներ, որոնք  երբևէ չեն առնչվել հոգևորականի կամ հոգեբանի հետ (շատերը, օրինակ, սխալմամբ մտածում են, որ հոգեբանը հոգեբույժն է, հիվանդների հետ գործ ունի): Մեր աշխատանքը նպաստում է այս բոլոր թյուրըմբռնումների վերացմանը, և երիտասարդը ավելի գիտակից, տեղեկացված է վերադառնում իր միջավայրը: