ՄԵՆԱԿ ԵՆՔ ԵՎ ՊԵՏՔ Է ԱՊԱՎԻՆԵՆՔ ՄԻԱ՛ՅՆ ՄԵՐ ՈՒԺԵՐԻՆ
Ամեն ոք իր մասին է մտածում. իր երկրի սահմաններից այն կողմ եթե նայող կա, նայում է միայն հանուն իր շահերի: Ոչ ոք ոչ մի մարդ չի ուղարկի տաճկական ճակատ՝ տուն գնացող ռուսներին փոխարինելու համար: Եթե ընդհանուր ուժերով ճակատ պահելու խոսք էլ է լինում, դա լոկ խոսք է՝ զուրկ իրական հիմքից եւ անկեղծությունից:
Հայերով ոչ ոք չի հետաքրքրվում, շոշափելի օգնություն հասցնելու մտքով: Դրա հակառակը, կա դավադրական վերաբերմունք:
Մենակ ենք եւ պետք է ապավինենք միայն մեր ուժերին՝ թե՛ ճակատը պաշտպանելու եւ թե՛ երկրի ներսը կարգ հաստատելու համար:
Երեւանի Հայոց Ազգային խորհուրդ
1917 թ., դեկտեմբերի 18
Խորագիր՝ #20 (1140) 01.06.2016 - 07.06.2016, Ճակատագրեր, Պատմության էջերից