ՊԱՇՏՊԱՆԵԼՈՎ ԱՄԵՆԱՆՎԻՐԱԿԱՆԸ

Հայոց աշխարհի հյուսիսարեւելյան սահմանագոտում ենք՝ գնդապետ Վահե Ավագյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասում:  Շրջում ենք զորամասում, հետեւում ծառայողական անցուդարձին:

Շարահրապարակում նորակոչիկներն են, որ աստիճանաբար հարմարվում են զինվորական կյանքին: Ամենօրյա տեսական եւ գործնական պարապմունքների շնորհիվ նրանք սերտում են իրենց պարտականություններն ու իրավունքները: Արդեն սովորել են վաղ արթնանալ, սովորել են զինվորական համազգեստ կրելու, անկողնու հարդարման նրբություններն ու կանոնները:

Շարահրապարակով ձիգ ու առնական շարային քայլքով անցնում են   նորաթուխ զինվորները, ու էսպես քայլ առ քայլ առավել հստակ ու հղկված է դառնում նրանց  յուրաքանչյուր շարժուձեւը… Զինվորանում են….

Ոչ միայն Հայաստանի, այլեւ աշխարհի տարբեր անկյուններից են եկել երիտասարդները. ժամանակի դժվարությունները աշխարհի որ ծայրն ասես չեն հասցրել մեր հայրենակիցներին:

Արգիշտի  Պետրոսյանը երեք տարեկանից Ռուսաստանում է ապրել, ռուսական դպրոց հաճախել,  զբաղվել թեթեւ ատլետիկայով, ապորտի ասպարեզում հասել որոշակի հաջողությունների:  Այնտեղ նաեւ դարբնի մասնագիտությունն է սովորել, նրա գեղեցիկ զարդաքանդակներով շատերն են հիացել ու հմայվել:

-Օտար հողում ենք  բնակվել, բայց ապրել, շնչել ենք հայաստանյան իրադարձություններով, ապրել ենք հայրենիքից հեռու, բայց հայրենիքը սրտում… Բանակի մասին շատ բան չգիտեի, սակայն որոշել էի, որ անպայման պետք է մեր ազգային բանակում ծառայեմ: Շատերն ասում էին՝ դժվար կլինի, բայց, երբ գիտակցում ես՝ ինչի համար ես եկել, հավատացեք, ամեն դժվարություն հաղթահարվում է: Էս կարճ ժամանակում հասցրել եմ հայերեն այբուբենը սովորել: Պարտականություններս էլ արդեն հայերեն գիտեմ (արագ-արագ, սահուն ու անսխալ, անթերի հայերենով թվարկում է  պարտականությունները): Անկեղծ ասած՝ այնքան էլ սովորելիս չդժվարացա, մանավանդ որ՝ ընկերներս պատրաստակամ ամեն բառ բացատրում են, թարգմանում: Երդման տեքստն էլ համարյա սովորել եմ, մինչ զինվորական երդմանս օրը կհասցնեմ կատարյալ իմանալ: Օտար հողում ապրող բոլոր հայ տղաներին ուզում եմ ասել՝ թող գան, ծառայեն, պաշտպանեն հայրենիքը՝ հային հայ պահող հողը…  Ծառայությանս ամեն օրը ինձ ասես անտեսանելի  թելերով  ավելի ու ավելի  է կապում հայրենիքիս: Ես կվերադառնամ…

-Արգիշտի, իսկ ո՞ւմ անունով են քեզ կոչել:

-Արգիշտի թագավորի:

Շարքային Արա Ղարիբյանը նույնպես Ռուսաստանից է եկել, արմատներով  Մարտունու Գեղհովիտ գյուղից է: Ինքն էլ Օմսկում  է երկար տարիներ ապրել:  Ընտանիքով եկել են ծննդավայր, որ իրեն բանակ ճանապարհեն:

-Երդմանս տեքստը  ռուսերեն  տառերով եմ գրել,  որ հեշտ սովորեմ: Հայերեն պարզ հասկանում եմ, բայց գրել-կարդալ չգիտեմ: Էս երկու տարվա մեջ հաստատ կհասցնեմ սովորել, տղերքը կօգնեն: Կարծում եմ՝ ամեն երիտասարդ էլ պետք է ծառայի բանակում: Բանակում դառնում ես ավելի ինքնուրույն, պատասխանատու, ինքդ քեզ ես բացահայտում, սովորում ես ճանաչել դիմացինիդ, գնահատում ես իսկական ընկերությունը: Բանակը մի դպրոց է, որի դասերը ողջ կյանքի համար են,- ռուսերենն ու հայերենը մեկումեջ իրար խառնելով՝ բանաձեւում է Արան ու շարունակում:- Ծառայավայրս շատ եմ հավանել, այստեղի եղանակն էլ  շատ մեղմ է, տաք,  ռուսական ցրտաշունչ ձմեռվա պես չէ:

-Ես էլ դիմում գրեցի, որ հենց այս տարածքում  ծառայեմ,- զրույցին միանում է հրազդանցի Հայկ Միքայելյանը:- Ավագ եղբայրս՝ Համբարձումն այս զորամասում է ծառայում, շատ է պատմել այստեղից: Առաջին պահին, երբ մտա զորամաս, անհամբեր եղբորս էի փնտրում: Եղբայրներով ավելի հեշտ կանցկացնենք բանակային օրերը: Փոքր եղբայրս՝ Կարենն ասում է՝ երանի ձեզ՝ միասին եք ծառայելու, էնքան  կցանկանայի ձեր կողքին լինել:

Ավագ եղբայրը՝ Համբարձումը, ժպտում է: Ինքն արդեն մեկ տարվա ծառայող է, պարգեւատրվել է «Լավագույն զինվոր-մարզիկ» կրծքանշանով:

-Երեքս էլ լավ կծառայենք, պատվով եւ նվիրումով,- վստահեցնում է  Համբարձումը եղբայրների անունից,- պաշտպանելու ենք ամենանվիրականը՝ հայրենիքը:

-Հային հայ պահող հողը,- հիշում եմ Արգիշտիի խոսքերը…

ՄԻՇՏ ԼԱՎԱԳՈՒՅՆԸ

Քիչ հեռվում լսվող թմբուկի խրոխտ ձայնը մեզ տանում է այդ ուղղությամբ:

Զորամասի նվագախմբի տղաներն են՝ Գարեգին Մակարյանը, Շահեն Բաբաջանյանն ու Արթուր Մարգարյանը:

-Ամեն ինչ անում ենք, որ մեր զինվոր ընկերների տրամադրությունը բարձր լինի, մարտական,- ասում է Գարեգինն ու ներկայանում,- Երեւանի էստրադային եւ  ջազային արվեստի պետական քոլեջի ստեղնաշարային բաժնում եմ սովորել: Ծառայությունից հետո նպատակադրվել եմ ընդունվել կոնսերվատորիայի օպերային արվեստի բաժինը:

Բազմաշնորհ երիտասարդը  հրաշալի երգում է,  ասմունքում, ծառայության ընթացքում մասնակցել է «Նոր ութերորդ հնչյուն»  մրցույթ-փառատոնին,  ջազ-վոկալ բաժնում առաջին մրցանակն է ստացել եւ պատվոգրով վերադարձել  զորամաս:

Ազգային բանակում ստեղծագործող, շնորհալի  երիտասարդները քիչ չեն եւ ծառայությանը զուգահեռ, ազատ ժամանակ կարողանում են զբաղվել նաեւ  իրենց սիրած գործով:   Տանկային վաշտի սերժանտ Մուշեղն  էլ քանդակագործ է, ուսանել է Փ. Թերլեմեզյանի անվան  գեղարվեստի քոլեջում, բանակից հետո կրթությունը շարունակելու է  Գեղարվեստի ակադեմիայում: Մուշեղի հայրենասիրական թեմայով  կոմպոզիցիան համաբանակային մրցույթում առաջին պատվավոր տեղն է զբաղեցրել: Այժմ էլ խաչքար է քանդակում, որը կտեղադրվի զորամասի մատուռի մոտ:

-Մեր զորամասում արվում է հնարավորը, որ զինվորական առօրյան բազմաբովանդակ ու հագեցած անցնի,- ասում է հրամանատարի ԲՀԱ գծով տեղակալ, փոխգնդապետ  Արթուր Հակոբյանը:

Զորամասի ֆիզպատրաստության եւ սպորտի պետ, մայոր Էդուարդ Սարգսյանն էլ լրացնում է. «Ֆիզիկական պատրաստվածությունը եւս ուշադրության կենտրոնում է: Զորամասում կա մարզադահլիճ, յուրաքանչյուր ստորաբաժանում ունի իր մարզական անկյունը: Ստորաբաժանումների միջեւ մրցումներ հաճախակի  են կազմակերպվում. վոլեյբոլ, ֆուտբոլ, թենիս, վազք, կշռաքարի բարձրացում… Նոր  ենք վերադարձել ՀՀ ԶՈՒ «Խաղաղության մարտիկ» համաբանակային մրցույթի ներկայազորային փուլից: Անհատականով՝ հակատանկային մարտկոցի օպերատոր, շարքային Կարեն Խուրշուդյանը գրավել է երկրորդ պատվավոր տեղը, թիմի անձնակազմն էլ՝ սերժանտ Վահե Մանթաշյանն ու շարքային Էրիկ Գրիգորյանը՝ երրորդ  տեղը:  Տղաներին հրամանատարությունը խրախուսել է արձակուրդով:

Մայոր Էդուարդ Սարգսյանն էլ որպես մրցավար զբաղեցրել է պատվավոր  առաջին տեղը:

-«Միշտ լավագույնը  բոլոր բնագավառներում»՝ մեր զորամասի կարգախոսն է ,-ասում է մայորը:

ԱԼԻՍ ԱԼԱՎԵՐԴՅԱՆ

ԼՈՒՍ.՝ ԱՐԵԳ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆԻ