ԵՐԲ ԶԻՆԱԿԻՑԴ ՀԱՐԱԶԱՏ ԵՂԲԱՅՐԴ Է

Առավել ամուր, առավել պաշտպանված ես զգում քեզ, երբ եղբայրդ կողքիդ է,  իսկ եթե միասին էլ բանակում եք  ծառայում, զինվորական  կյանքն ավելի հեշտ  ու սահուն է անցնում, տան, հարազատների կարոտն էլ լրացվում է եղբորդ ներկայությամբ:

Կրտսեր սերժանտներ Ժակ և Շիրակ Մուրադյանները Գեղարքունիքի մարզից են: Երկվորյակ եղբայրներն այնքան նման են իրար, որ շատ հաճախ ծառայակից ընկերներն ու հրամանատարները դժվարությամբ են տարբերում միմյանցից: Երկուսն էլ շատ հավասարակշռված են, զուսպ ու հանգիստ բնավորություն ունեն:

«Շատ լավ է, որ եղբորս հետ նույն ստորաբաժանումում ենք ծառայում: Շիրակի խնդիրը նաև իմ խնդիրն է: Ինձնից շատ նրա մասին մտածող ու անհանգստացող չկա,- անկեղծանում է Ժակը:

Կրտսեր հրամանատարները նվիրված ծառայում են: Նշում են, որ ծառայությունն իրենց  դրական շատ բան է տվել՝ հատկապես դժվարությունները հաղթահարելու փորձ,  լավ ընկերներ:

Շարքայիններ Սուրեն և Հրաչ Բաբայաններն էլ Արարատի մարզից են: Աշխույժ, եռանդուն երիտասարդներ են: Ու թեեւ զույգ եղբայրներ են, բայց շատ տարբեր են խառնվածքով. Սուրենն ավելի տաքարյուն է, շուտ բռնկվող: Ինչպես քաղաքացիական, այնպես էլ բանակային կյանքում այդ բացը լրացնում է Հրաչը՝ ճիշտ խորհուրդներ տալով և իրավիճակը գնահատելով:

«Եղբորս ներկայությունն ինձ ուժ է տալիս, հենց նրա հետ էլ կիսվում եմ ու անկեղծանում: Նրա ներկայությունն ինձ «թելադրում է» հավասարակշռություն»,- ասում է Սուրենը:

Կրտսեր սերժանտ Հրանտ Ներսիսյանի ու շարքային Սեյրան Ներսիսյանի տարիքային տարբերությունն էլ մեկ տարի է, հետաքրքիր զուգադիպությամբ սյունեցի եղբայրները ծնվել են ճիշտ նույն օրը՝ ապրիլի 16-ին: Հրանտը ավագն է, ունի ծառայության ավելի մեծ փորձ, ամռանն էլ կզորացրվի: Իսկ  Սեյրանն արդեն մի քանի ամիս է, ինչ տեղափոխվել է մարտական հերթապահություն իրականացնող ստորաբաժանում՝ շարունակելու եղբոր գործը:

«Եղբայրներով ծառայությունը նաեւ պարտավորեցնող է. պետք է  ավելի լավ ծառայես, աչքի ընկնես միայն ու միայն դրական կողմերով, որ, որպես ջոկի հրամանատար, օրինակ լինես եղբորդ համար»,- նշում է Հրանտը:

Կրտսեր սերժանտ Վահե Հակոբյանն ու շարքային Հայկ Հակոբյանը բուհն ավարտելուց հետո են զորակոչվել ծառայության: Բազմակողմանի զարգացած երիտասարդներ են:

«Աննկարագրելի զգացողություն է, երբ հենց քո զորամաս ծառայության է գալիս  եղբայրդ. մարդ, որը ամբողջ կյանքի ընթացքում կողքիդ է եղել ու հիմա էլ կիսելու է բանակային առօրյան: Միջավայրն ու ապրելակերպը տարբեր են, սակայն կողքիդ հարազատ մարդ ունենալու զգացողությունը նույնն է: Ես  կասեի՝ ավելի արտահայտված, քանի որ նոր միջավայրում ավելի շատ, ավելի շեշտված ես զգում ծանոթ, մտերիմ ու հարազատ մարդու կարիքը»:

Սուրենն և Հրաչը, Ժակը և Շիրակը, Հրանտը և Սեյրանը, Վահեն և Հայկը եղբայրներով միասին հաղթահարում են բանակային կյանքի մեծ  ու փոքր դժվարությունները: Այս զինվորների ընտանիքները  հպարտանալու կրկնակի առիթ ունեն, քանի որ երկու տղա են ուղարկել ծառայության:  Իրենց ծնողների անհանգստությունն  էլ փարատելու և նրանց ոգևորելու համար  եղբայրներն ավելի լավ են ծառայում՝ աչքի ընկնելով միմիայն դրական կողմերով:  Ուս ուսի տված, իրար  թեւութիկունք, իրենց զինակից ընկերների հետ միասին եղբայրներն ամուր ու անառիկ են պահում հայրենի եզերքը:

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ

սերժանտ