ԶՈՐԱԿՈՉԸ ՇԱՐՈՒՆԱԿՎՈՒՄ Է

Բարի մաղթանքով է սկսվում ու ավարտվում զորակոչային յուրաքանչյուր օր: Եվս տասը օր եւ զինուժի համալրման համապետական գործընթացը կավարտվի:

Զորակոչիկ Էրիկ Եփրեմյանը Երևանից է: Կազմ ու պատրաստ վաղ առավոտյան զինկոմիսարիատ է ներկայացել…

Էրիկն ու մյուսները ծառայության են մեկնում՝ իրենց հետ տանելով հարազատների ու ընկերների խորհուրդները՝ զգոն լինել, լսել հրամանատարներին և չհուսահատվել դժվարություններից:

Էրիկին ու մյուսներին զինկոմիսարիատի բակից ճանապարհում են բարձր տրամադրությամբ, երգուպարով: Սակայն մինչև հավաքակայան մեկնելը, երիտասարդները ևս մեկ կանգառ ունեն՝ եկեղեցի. հոգևոր օրհնություն են ստանում քահանայի շուրթերից: Քահանայի մաղթանքն է ու հորդորը. մեկը մյուսին թիկունք լինել, միասնաբար ու պատվով կատարել հայրենիքի պաշտպանի առաքելությունը:

Հոգեւոր հոր օրհնությունն ստանալուց հետո զինակոչիկները շարժվում են դեպի կենտրոնական հավաքակայան:

Հանրապետական հավաքակայանի անձնակազմը նորեկներին է սպասում։ Զորակոչիկները նախ դիմավորման կետում ստանում են պայմանական համարով անվանապիտակները:

Հաջորդ փուլը բուժզննությունն է: Եվս մեկ անգամ բժիշկները լսում են զինակոչիկների առողջական գանգատներն ու չափում ջերմությունը:

-Բուժզննության փուլն անցա, առողջական խնդիրներ չունեմ, և տրամադրությունս բարձր է,- ասաց Էրիկը:

Զինակոչիկ ու ապագա ծրագրավորող Էրիկ Եփրեմյանի հետ մանդատային հանձնաժողովի անդամներն մասնագիտական զրույց են ունենում, ստուգում գիտելիքները, հետո միայն կայացնում որոշումը՝ երիտասարդը կզորակոչվի ընդհանուր հիմունքներո՞վ, թե՞ կծառայի ուսումնական զորամասում:

-Հանձնաժողովն ինձ քննեց: Մաթեմատիկայից շատ հարցեր տվեցին, պատասխանեցի գերազանց, և հանձնաժողովը որոշեց, որ ես պետք է ծառայեմ ուսումնական տեխնիկական զորամասում:

Օրվա կեսին և մինչև համազգեստ ստանալը տղաները ճաշում են։ Զինվորական այս ճաշարանից դժգոհողներ չկան՝ ճաշացանկը հարուստ  է, ընտրության լայն հնարավորությամբ։

-Սնունդը շատ համեղ է: Ուտում ես ու չես կշտանում: Երեւում է, որ սիրով են պատրաստել,- ասում է Էրիկը:

…Տղաները հանդերձավորվում են: Հավաքակայանի անձնակազմը յուրաքանչյուրին օգնում է ընտրել իր չափսերով համազգեստը և հանդերձավորվել զինվորական կարգով:

Արդեն զինվորական հանդերձանքով շարքային Եփրեմյանը շտապում է ներկայացնել առաջին զգացողությունները. հայոց բանակի համազգեստը կրելը պատիվ է ու հպարտություն, որով ոգեշնչված պետք է ծառայել ու անառիկ պահել հայրենիքի սահմանները:

-Ամեն հայ տղա պիտի ծառայի: Սա կյանքի դպրոց է, որտեղ կոփվում ես ոչ միայն ֆիզիկապես, այլ նաև հոգեպես,- անկեղծանում է Էրիկը:

Մոտենում է զորակոչային գործընթացի եզրափակիչ փուլը՝ հոգևոր սպասավորների ներկայությամբ, օրհնությամբ ու միասնական աղոթքով:

Վիճակահանության կարգին ծանոթանալուց հետո զորակոչիկները մեկ առ մեկ մոտենում են թմբուկներին և ընտրում այն զորամասը, որտեղ անցկացնելու են ծառայությունը:

Էրիկի ու մյուս տղաների վիճակահանությանը հետևում են ծնողները՝ տեսակապի միջոցով։ Գործընթացն ավարտելուն պես, հարազատները ևս մեկ հնարավորություն ունեն տեսնելու և բարի ճանապարհ մաղթելու իրենց զավակներին:

-Ավագ որդիս էլ է ծառայել: Թե՛ մենք, թե՛ հրամանատարությունը շատ գոհ էինք նրա ծառայությունից: Էրիկիս համար էլ վստահ եմ, որ նա էլ պատվով կծառայի ու կվերադառնա,- վստահեցնում է Էրիկի հայրը:

Ժամեր անց արդեն նորակոչիկները կլինեն իրենց զորամասերում. կսկսեն մարզվել ու պատրաստվել։ Իսկ շաբաթներ անց բարձր տրամադրությամբ ու կրկին ծնողների ներկայությամբ հանդիսավորությամբ կերդվեն՝ «Ծառայում ենք Հայաստանի Հանրապետությանը»:

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՊԱՌԱՇՅԱՆ