ՔՈ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾԸ, ԶԻՆՎՈ՛Ր

ԺԱՄԱՊԱՀԸ

Լուրթ երկնքի տակ, առաջին գծում

Կանգնած է զինվորը խրամատի մեջ,

Զենքը ձեռքին, կրակն աչքերում,

Ու խավար գիշերվան ասես չկա վերջ:

Ժամապահն է նա Արցախ աշխարհի,

Խրոխտ, անսասան չորս կողմն է հսկում,

Ու թե թշնամին մայր հող սողոսկի,

Քաջի գնդակից նա  չունի պրծում:

Լավ գիտի քաջը, երդում է տվել,

Պահել Հայրենին, հողը սրբազան,

Այստեղ իր եղբոր արյունն է թափվել,

Ու չկա առավել դրանից թանկ բան:

Դո՛ւրս արի, լուսի՛ն, ամպերի տակից,

Նենգ է թշնամին, խավար է սիրում,

Ստվերներ են սողում դիմացի լանջից,

Օգնի՛ր զինվորին իր արդար գործում:

Խոտերի մեջ ծղրիդն է երգում,

Աստղերը կարծես շուրջպար են բռնել,

Քաղցր հուշերն են թեւածում հոգում,

Սիրած աղջկան շատ է կարոտել:

Թախիծն է իջնում քաջի աչքերին,

Մայրական գգվանքը երազ է թվում,

Հեռվում է թողել սերը առաջին,

Հանդիպման պահն է մտքով փափագում:

Բայց քանի դեռ ամպեր կան մթին,

Արցախ աշխարհի գլխին կուտակված,

Մայր հողն է հիմա քաջին անկողին,

Զինվորն ամուր է իր հողին կանգնած:

Ու թող հասկանան ուժերը մթին,

Անկարելի է մորը բաժանել որդուց,

Կջախջախվեն նրանք կրկին ու կրկին,

Սահմանն է հսկում «Մհերը Առյուծ»:

ԽԱՉԻԿ ԲԱՂԴԱՍԱՐՅԱՆ

ազատամարտիկ