«ՉԼԻՆՈՂ ԲԱՆ ՉԿԱ, ՄՏՔԻԴ ՏԵՂ ԼԻՆԻ»

Էրիկ Եգանյանը ծառայում է ՀՀ ԶՈւ խաղաղապահ բրիգադում, պայմանագրային զինծառայող է: Օրերս Էրիկ Եգանյանի սահմանած ռեկորդը գրանցվեց ՀՀ «Դյուցազնագրքում»՝ Գինեսի ռեկորդների գրքի հայկական տարբերակում: «Դյուցազնագրքում» ընդգրկվում են մտավոր եւ ֆիզիկական բացառիկ ունակություններով օժտված,  ինքնատիպ ռեկորդներ սահմանած հայորդիները:

Զինծառայողը  20 րոպե 45 վայրկյանում  15 սմ  երկարության 559 մեխերը չորս մետր հեռավորությունից նետել է նշանաթիրախին:

-Հայոց բանակը դյուցազունների պակաս չունի,- շեշտում է «Դյուցազնագիրք» դյուցազունների ասոցիացիայի ՀԿ նախագահ, «Դյուցազնագրքի»  հեղինակ, ֆիզիկական կուլտուրայի եւ սպորտի վաստակավոր գործիչ Վարդան Թովմասյանը:- Միշտ էլ առանձնակի հպարտությամբ  նշել եմ՝ ազգային  բանակը մեր  երկրի թիվ առաջին դյուցազունն է, բանակն ամենապատվավոր տեղն ունի  հայկական ռեկորդների գրքում: «Դյուցազնագրքում» 30-ից ավելի զինվոր եւ սպա է գրանցված, նրանց մեջ նաև Գինեսի ռեկորդակիրներ կան:

Խաղաղապահ բրիգադից էլի տղաներ կան «Դյուցազնագրքում»` Գոռ Դավթյան, Գրիգոր Թադեւոսյան, վերջինս իր սահմանած ռեկորդներով նույնիսկ երկու անգամ է գրանցվել:

Էրիկ Եգանյանն իր հաղթանակը նվիրել է մայիսյան Եռատոնին,  կատակով «խմբագրում»  է՝  իր համար այսուհետ արդեն քառատոն է:

Նպատակասլաց երիտասարդը պատրաստվում է գերազանցել սեփական ռեկորդը՝ բարդացնելով վարժությունը՝ եռապատկելով մեխերի թիվը եւ միաժամանակ երկու թիրախ խոցելով: Նույն վարժությունը նախատեսել է կատարել նաեւ դանակներով եւ կացիններով:

-Այս տարի որոշել եմ եւս երեք ռեկորդ սահմանել:  Առաջիկա հաղթանակս, Աստծո հաջողությամբ,  նվիրելու եմ հայրենիքին կյանքը նվիրաբերած մեր հերոս  քաջորդիների հիշատակին:

Էրիկ Եգանյանն ինքն էլ Ապրիլյան պատերազմի մասնակից է, կռվել է ամենաթեժ, ամենաբարդ կետերից մեկում՝ Թալիշում:

Զինընկերները պատմում են Էրիկի ցուցաբերած անսահման խիզախության մասին, բայց ինքն իր արածների մասին չի սիրում բարձրաձայնել, փոխարենը՝ անհուն ջերմությամբ, առանձնակի ակնածանքով է խոսում ժամկետայինների քաջության, նրանց ոգեղենության մասին.

-Ամեն մեկը մի հերոս էր, առյուծ…

♦♦♦

Խաղաղապահ առաքելությամբ Էրիկ Եգանյանը  տարբեր երկրներում է եղել՝ Կոսովո, Աֆղանստան: Օտար հողում եւս ազատ ժամերին երբեք չի  դադարեցրել մարզումները:

Ասում են՝ խաղաղապահներից ամեն մեկը իր երկրի դեսպանն է, իր երկիրն է ներկայացնում։

Այլազգի խաղաղապահները հետաքրքրությամբ էին հետեւում հայ խաղաղապահի մեխով եւ դանակով դիպուկ, անվրեպ նետումներին, փորձում  իրենք էլ կրկնել… Նրանք անթաքույց  հիանում էին հայ զինվորի վարպետությամբ և բազկի զորությամբ։

-Յուրաքանչյուր հաջողության հետեւում  համառ ու նպատակային  աշխատանք է, ոչինչ հենց այնպես չի տրվում,- խոստովանում է Էրիկը:-  Տարիներ առաջ հրամանատարներիցս մեկը մի հանձնարարություն էր առաջադրել՝ զենքի վարժություն էր, երեք-չորս ժամում   պետք է  հասցնեի պարապել եւ կատարելապես տիրապետել: Սահմանված  սեղմ ժամկետում  անհնար  էր թվում առաջադրանքը լիարժեքորեն կատարելը: Խնդրեցի ժամկետը երկարացնել, բայց հրամանատարս առարկություն չընդունող տոնով  մերժեց՝ չլինող բան չկա, մտքիդ տեղ լինի:

Այդ խոսքերը, հրամանատարի վստահությունը  հոգեբանական մեծ ներգործություն ունեցան երբեք չհանձնվելու եւ չերկնչելու։ Առաջադրանքը գերազանց կատարեց:

-Հաջողության առաջին գրավականը սեփական ուժերին հավատալն է,- բանաձեւում է Էրիկը։

Էրիկ Եգանյանը որոշել է մեխերի այդ վարժությունով հայտ ներկայացնել Գինեսի ռեկորդների հանձնախմբին:

-Աշխարհի մասշտաբով եմ ուսումնասիրել,  նախադեպը դեռեւս չկա: Երբ մի գեղեցիկ օր ռեկորդս գրանցվի Գինեսի գրքում, հաղթանակս միանշանակ կնվիրեմ Հայոց բանակին, բանակի նվիրյալ բոլոր զինվորականներին։

ԱԼԻՍ ԱԼԱՎԵՐԴՅԱՆ

Լուս.՝ ԱՐԵԳ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆԻ