ՄՈՌԱՆԱԼ ՉԿԱ
Ամե՛ն մեկը մի զա՛րկ է մեր սրտում,
Նրանք զոհվեցին ու ընկան հանո՛ւն…,
Որ խաղա՜ղ լինի մեր երկինք ու տուն:
Որ անհո՜գ վազեն մանուկները մեր
Եվ նո՛ր գարուններ բացվեն մեզ համար,
Հայոց հաղթակա՛ն, պայծա՛ռ գարուններ,
Օրհնված՝ հավերժող կրակո՛վ անմար:
Մոռանալ չկա՛ սխրանքը նրանց,
Եվ, ցավը սրտում, պիտի պայքարե՛նք,
Որ պատվո՛վ լցնենք կյանքն ընդհատված,
Որ մեր Տղերքին արժանի՛ լինենք:
ՁՄՌԱՆ ԳՈՐԳԻ ՏԱԿ ԱՐՑԱԽՆ Է ՉՔՆԱՂ
Ձմռան գորգի տակ Արցախն է չքնաղ,
Հազար ցավերից՝ վերքոտ ձեռնափով,
Ձյունը վերքերին, ասես, լինի աղ,
Բայց և սպեղանի՝ տա՜ք վիրակապով:
Արցախը պատվեց վշտերով անտակ,
Շա՜տ կորուստ տեսավ աշնան բերանով,
Թող, որ խաղաղուն ձմռան գորգի տակ
Գարո՜ւն ծլարկի հաղթակա՛ն ու նո՛ր:
ԱՌԼԵՆ ՇԱՀՎԵՐԴՅԱՆ
փոխգնդապետ
Խորագիր՝ #04 (1375) 3.02.2021 - 9.02.2021, Հոգևոր-մշակութային