ԴՈՒ ԵՍ ՏՈՒՆԸ

Մենք կբուժենք քո վիրավոր մարմինը սուրբ,

Ու դու նորից մարգարտափայլ կշողշողաս,

Քեզ գրկել է արյունածոր մի ժողովուրդ,

Քո թևերին ապավինել անպարտ մի ազգ:

Քո վես մարմնում բաբախում է անշեջ մի սիրտ

Ու քո շքեղ անվան շշունջն է վանկարկում,

Եվ զանգերդ հորիզոնի մութն են օծում

Հանդիսավոր ցայգալուսի փոշով, Շուշի՜…

Դու այն վայրն ես, ուր ոգին է իջել հողին,

Եվ այն հողն ես, որ ծնում է սեր ու սխրանք,

Դու ես Տունը, եւ արարող ամեն հոգի

Ապաստանն իր գտնում է քո թևերի տակ…

ԼՈՒՍԻՆԵ ԱՎԵՏԻՍՅԱՆ

Բանասիրական գիտությունների թեկնածու

10.10.2020

Լուսանկարը՝ ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԱՐՄԵՆԱԿՅԱՆԻ