Արթուր Գևորգյանը ծնունդով Կոտայքի մարզի Զովք գյուղից է: Այնքան էլ վաղուց չէ, որ զորացրվել է: Ծառայությունից վերադարձել է «Քաջարի մարտիկ» կրծքանշանով: Քառօրյա պատերազմական գործողությունների մասնակից է, եւ ապրիլյան դեպքերը նրա հիշողության մեջ դեռ թարմ են:

Գյուղը հենց սահմանի բերանին էր։ Թշնամու տարածքները գյուղին ավելի մոտ էին, քան հայկական շեները։ Մի կողմում թշնամին էր, մյուս կողմում՝ անտառը, որ հիմա դարձել էր ավելի դավադիր ու վտանգավոր։ Գյուղի դաշտերը, հողատարածքները անմշակ էին, կծղած։ Հողը մշակելու ամեն փորձ ծանր էր նստում հայ գյուղացու վրա. թշնամին գնդակների տարափ էր տեղում ու հողի մեջ սերմ ու հունդի փոխարեն երկաթե պարկուճներ «ցանում», իսկ անջրդի մնացած հողերը հայ գյուղացու արյամբ էին հեղվում։ Թշնամին այնքան էր լկտիացել, որ մութ գիշերով համարձակվել էր գյուղ մտնել, տան մեջ մորթել էր կնոջն ու պատանդ էր տարել նրա ամուսնուն:

Ամանորից մի տասը օր առաջ էր: Զինվոր տղաների` Արմենի, Նորիկի, Հակոբի, Սահակի զորացրման ժամանակն էր եկել: Տղերքը անսահման ուրախացել էին հարազատների հետ մոտալուտ հանդիպումից եւ միաժամանակ անսահման տխրել. երկու տարի միասին էին ծառայել: Կատակ բան չէ` երկու տարվա ամեն օրը դիմավորել էին միմյանց բարի լույս մաղթելով, իրար հետ հազար ու մի դժվարություն կիսելով: Բա դիրքերում ինչքան էին մտերմացել… Մեկը մյուսի մասին ամեն ինչ գիտեր, մեկը մյուսի բարբառն այնպես էր յուրացրել, ասես հազար տարի էդպես էր խոսել: Հիմա բոլոր անհաշտությունները, փոքր ու մեծ վեճերը մոռացվել էին, միայն լավն էր հիշվում…

Հորեղբորս որդին ամռանը ծառայության էր անցել քաղաքից ոչ հեռու գտնվող զորամասերից մեկում: Երբ առաջին անգամ այցելեցինք նրան զինվորական երդման արարողության ժամանակ՝ այնքան էլ գոհ չէր իր ծառայությունից.

2014-2016թթ. մարտական գործողությունների եւ մարտական հերթապահության ժամանակ վիրավորված՝ առաջին խմբի հաշմանդամ զինծառայողներին ու նրանց ընտանիքներին Ամանորից առաջ իր աջակցությունն ու զորակցությունն է ցուցաբերում «Նվիրում» բարեգործական հիմնադրամը: Անցած ութ ամիսների ընթացքում հիմնադրամի ջանքերով հանգանակված շուրջ 4 միլիոն դրամը կտրամադրվի առաջին կարգի հաշմանդամություն ունեցող 16 զինծառայողների:

Ամանորին ընդառաջ խմբագրության փոստն ուղղակի հեղեղված է սահմանում դժվարին ու հերոսական ծառայություն իրականացնող հայ զինվորին հասցեագրված դպրոցահասակ երեխաների նամակներով, որոնցում հայրենիքի պաշտպանին ուղղված փոքրիկների անկեղծ-սրտաբուխ ցանկություններն ու մաղթանքները մինչեւ հոգու խորքը հուզում են մարդկանց:

Ավագ դպրոցում Ազգ-բանակ կոնցեպտի իրագործման հնարավորությունների և մեթոդների մասին ենք զրուցել Հրազդան քաղաքի Հովսեփ Օրբելու անվան N 13 ավագ դպրոցի տնօրեն Հասմիկ Հարությունյանի հետ