Բանակ և հասարակություն
Քույրս առողջական խնդիրների պատճառով բուժվում է Կարմիր խաչի վերականգնողական կենտրոնում: Գնացել էի տեսակցության, երբ տեղեկացա, որ հարևան հիվանդասենյակում ապրիլյան քառօրյա պատերազմի ժամանակ վիրավորված զինվորներ են բուժվում: Որպես կին, որպես մայր, որպես սովորական քաղաքացի չէի կարող անտարբեր լինել և որոշեցի անձամբ այցելել տղաներին:
Հայրենիքն ամեն ինչից թանկ է, այսօր էլ, եթե զգամ` իմ կարիքը կա, անկախ տարիքիցս ու առողջական վիճակից, առանց վարանելու կգնամ, կկանգնեմ ջահել զինվորի կողքին: Ես գիտեմ, թե ինչ է պատերազմի ցավն ու դառնությունը, կորցրած հայրենիքը…
Երբ լսեցինք, որ Արագած Մկրտչյանը մեկնել է ռազմադաշտ` մի պահ զարմացանք, զարմացանք, որովհետև մեկ ամիս էլ չկար, ինչ սրտի վիրահատություն էր տարել և բժիշկների հսկողության տակ էր: Բայց զարմանքը շատ շուտ անցավ, որովհետև այլ կերպ հնարավոր չէր պատկերացնել Արագած Մկրտչյանին` բոլորին հայտնի Բոնդոյին, որ շարժման հենց առաջին օրից պայքարի մեջ էր:
Տավուշի մարզն ամենաերկար սահմանն ունի ադրբեջանցիների հետ: 1994 թվականի մայիսից մինչեւ հիմա՝ այս հայտարարված ու չհայտարարված պատերազմում, այստեղ երբեք չեն դադարել պայթյուններն ու կրակոցները: Երեխաներն անգամ տարբերում են, թե որ զինատեսակից արձակած գնդակն է ջարդում իրենց տան տանիքը կամ փշրում պատուհանի ապակին, կահույքն ու սպասքը:
Եռօրյա շրջայցը կազմակերպել էր ԵՊՀ ուսանողների հետ տարվող աշխատանքների կենտրոնը՝ ԼՂՀ պաշտպանության նախարարության հետ համատեղ: Հոգեբան-սպաների վերապատրաստման ծրագիրը բաղկացած է 3 փուլից, որի 1-ին և 2-րդ փուլերն անցկացվելու են Արցախում, իսկ 3-րդը՝ մայրաքաղաքում: Բացի բուն ծրագրից՝ համալսարանականները մասնակցեցին նաև այլ ծրագրերի ու գիտաճանաչողական այցերի:
Այժմ իմ երկու որդիները՝ Նորայրն ու Ռուբենը, ծառայում են առաջնագծում: Նորայրին հաշված օրեր է մնացել, իսկ Ռուբենին դեռ 8 ամիս կա, և տա Աստված, որ սահմանում ամեն ինչ խաղաղ լինի, և մեր քաջ որդիները բարով ու անվնաս դառնան տուն: Հունիսի 2-ին լրանում է Նորայրիս 23, իսկ հուլիսի 23-ին՝ Ռուբենիս 20 ամյակը, և առիթից օգտվելով՝ ուզում եմ շնորհավորել նրանց իմ և իմ ընտանիքի անունից: