Ես իրոք հիացած եմ մեր երիտասարդների ուժով, կամքով, նրանով, թե ինչ առյուծի սիրտ են կրում իրենց կրծքի տակ, ինչ լավ զինվորական մասնագետներ են:

Հա՛յ որդիներ, քաջորդինե՛ր, որ օրհասի ժամին միշտ պատրաստ եք օդում վերածվելու արծիվների, քարայծերի նման մագլցելու ժայռերը, առյուծի ցատկով բռնելու եւ անշնչացնելու ոսոխին:

Մարտի 30-ին Երեւանի Ջոն Կիրակոսյանի անվան թիվ 20 դպրոցում կազմակերպվել էր միջոցառում՝ նվիրված Արցախյան ազատամարտի մասնակից, ազատագրական շարժման գործիչ, գրող Դավիթ Սարապյանի ծննդյան 50 ամյակին:

Այս երկրում, որտեղ ես եմ ապրում, դու դարձար իմ կյանքի առանցքը, իմ երջանկությունը: Այսօր դու տոնում ես 20-ամյակդ: Այսօր դու զինվոր ես, որ զենքը ձեռքին հսկում է ԼՂՀ ՊԲ սահմանի մի փոքրիկ, բայց կարեւոր կտորը:

1993 թվականի գարնանը Քարվաճառն ազատագրվեց: Զուգահեռաբար թուրքից մաքրվեցին նաև պատմական Մեծ Հայքի Սյունիք և Արցախ աշխարհների Աղավնո, Հոչանց և Շալուա գետերի ավազանները՝ Լաչինի շրջանի հյուսիսային տարածքը:

Հիացած եմ մեր ժողովրդի համերաշխությամբ: Չկա մեկը, որ չցանկանա որեւէ բանով, որեւէ կերպ, կարելվույն չափով իր մասնակցությունը բերել ընդհանուր գործին: Չկա ո՛չ վախ, ո՛չ խուճապ, ո՛չ երկմտանք: Ամեն ինչ այնքան պարզ է ու հասկանալի, որքան սերն է լինում: Երկի՛ր, երջանիկ եղիր, անսահման սիրո տերն ես: Քեզ պարտվել չկա:

«ՀՀ ԶՈՒ», «Հայոց բանակ», «Հայ զինվոր», «Հայրենիքի պաշտպան» արտահայտությունները, որ այնքան շատ ու գրեթե ամեն օր լսում ենք, ինձ համար որոշակի իմաստ ու բովանդակություն ստացան, հատկապես հարազատ ու սրտամոտ դարձան, երբ եղբայրս՝ Վլադիմիր Մուրադյանը, զորակոչվեց բանակ: Հիմա մեր տանն էլ՝ իմ, մայրիկիս, հայրիկիս բերանում ամենից շատ հենց հայոց բանակին վերաբերող արտահայտություններն են հոլովվում: