Այս տարվա սեպտեմբեր ամսից մեկնարկել է «Հայ Ասպետ» կրթամշակութային խաղի համաբանակային մրցույթը: Մեր զորամասի թիմը նախապատրաստվելուց հետո մասնակցեց առաջին փուլի խաղին, որտեղ մրցում էին բանակային 2-րդ զորամիավորման կազմի մեջ մտնող թիմերը: Բավականին բարձր միավորներ հավաքելով` մեր թիմը փայլուն հաղթանակ տարավ, բացարձակ առավելության հասավ մրցակից թիմերի նկատմամբ: Իրենց գերազանց գիտելիքներով հատկապես աչքի ընկան շարքային Ռազմիկ Ղազարյանը և թիմի ավագ, կրտսեր սերժանտ Արման Մամյանը:

Թովմաս ու Պետրոս եղբայրները փրկվեցին Վարդանյան մեծ գերդաստանից ու բնակություն հաստատեցին Թալինի Դավթաշեն գյուղում: Երկու եղբայրներն էլ հայտնի հեքիաթասացներ, հրաշալի բանասացներ էին: Լինում էին ձմռան գիշերներ, երբ նրանց պատմությունները մնում էին անավարտ, ու հարևան -դրկիցները հաջորդ օրը դեռ մութը չընկած նրանց տանն էին: Ու նորից ծայր էին առնում պատմությունները: Չնայած բոլոր հեքիաթների ավարտը բարի էր, սակայն Թումոն (Թովմասին ու Պետրոսին գյուղացիները կարճ Թումո ու Պետո էին ասում) ամեն հեքիաթի ու պատմության ավարտին ձեռքը ախով խփում էր ծնկներին ու անլսելի շշնջում. «Ախ, իմ անուշ էրգիր»: Ու բոլորը գիտեին, որ նորից հիշել է Սասունի Ախունդ գյուղն ու այնտեղ մնացած սուրբ մասունքները:

2014 թվականի ՀՀ պաշտպանության եւ առողջապահության նախարարների համատեղ հրամանով` զորակոչիկների նախնական պատվաստումներն իրականացվում են ամբուլատոր պոլիկլինիկական բժշկական հիմնարկներում: Համաձայն հրամանի` հաստատվել է զինակոչիկների եւ նախազորակոչիկների շրջանում պատվաստումների կատարման կարգը:
Պատվաստումները կատարվում են ՀՀ զինկոմիսարիատներում 15 տարեկանների կցագրումից անմիջապես հետո եւ ավարտվում են 16 տարեկանում` ապահովելով հեպատիտ Ա, մենինգակոկային, պնեւմակոկային, ԿԿԽ, ԱԴՓ-Մ, տուլարեմիա պատվաստանյութերի մեկական դեղաչափ: Բացառության կարգով նշված ժամկետներում չպատվաստված կամ թերի պատվաստված անձինք պատվաստվում են հնարավորինս շուտ` մինչեւ ՀՀ զինված ուժեր զորակոչվելը:

Հայոց բանակը մեր անկախ պետության, ժողովրդի անվտանգության, համախմբման, միասնության ապահովման, հարազատ ժողովրդին ծառայելու հիմնական հենասյունն է, մեր պետական անվտանգության երաշխավորն ու խորհրդանիշը: Բանակն այն ուժն է, որին վստահում է ժողովուրդը և պատրաստ է աջակցել՝ հանուն մեր պետության կայուն զարգացման և խաղաղ գոյակցության:

Բանակը ֆիզիկական ուժի հետ կապված գրեթե բոլոր ռեկորդները իրենով է արել: Խնդրեմ: Ալեքսանդր Բայանդուրյան` սպա, պատերազմի մասնակից: Մեկ ոտքով Արարատ սարն է բարձրացել: Շուտով մենք կանդրադառնանք նաեւ սպա Սարգիս Ստեփանյանի սխրանքներին` նա մեկ վերջույթ ունի միայն, մարտական առաջադրանքը կատարելիս վնասվել է ականի պայթյունից, բայց չի հանձնվել, այսօր մարզվում է եւ մեկ ձեռքով ահռելի ծանրություն է բարձրացնում: Ռուբեն Միքայելյան: Զինվոր է: 7 հազար 707 «պրես» վարժություն է անում:

… Երբ պատահական մի զրույցի ժամանակ լսեցի, որ Կոլյա Նավթալյանի երկու թոռները` երկու եղբայր, ծառայում են ազգային բանակում և այն էլ առաջնագծում, միանգամից միտս եկան աշխարհի ամենաուժեղ մարդու մասին իմ պատանեկան հուշերը… Եվ, չգիտեմ ինչու, եղբայր զինվորները՝ Նիկոլայն ու Ներսեսն էլ ինձ պատկերացան իրենց լեգենդար պապի տեսքով` հսկա, աժդահա…
Կոլյա Նավթալյանի՝ աշխարհի ամենաուժեղ մարդու անունը նոր սերնդին թերևս բան չասի: Իսկ կես դար առաջ նրա անունը բոլորի շուրթերին էր: Ժողովրդի կուռքն էր, հերոսը: Ի՜նչ Կասուս Քլեյ, ի՜նչ Լիստոն, ի՜նչ Պատերսոն… Մի աշխարհ էր ու մի Կոլյա Նավթալյան… Նրա ահռելի ուժի, աժդահա տեսքի մասին պատմություններն ավելի շուտ առասպելների էին նմանվում` մեկը մյուսից զարմանահրաշ ու անհավատալի… Երբ նրա կրկեսային փոքրիկ խումբը՝ իր հայտնի բեռնատարով, ժամանել է որևէ գյուղ, երեխաներն ու պատանիները ընդառաջ են վազել՝ գոռալով. «Նավթալյա՜նը եկա՜վ»

Բերքաբեր ժամանած այցելուները, ուզեն թե չուզեն, կանգ են առնելու գյուղի միջնակարգ դպրոցի մոտ: Նախ՝ տեղն է շատ հարմար, հետո էլ՝ երկհարկանի շինությունը հեռվից աչք է ծագում իր թարմությամբ ու գեղեցկությամբ՝ մաքուր պատեր, դասարանների մեծ ու լուսավոր պատուհաններ: Մոտիկից մեր դպրոցն ավելի գեղեցիկ է՝ ամբողջ բակը սալիկապատված է, ցանկապատված: Ցանկապատի ամբողջ երկայնքով մշակված ծաղիկներ են: Ամեն ինչ մաքուր է, կոկիկ ու խնամված: Շատ ավելի կսիրեք մեր գյուղը, եթե դպրոցի երկրորդ հարկի պատուհանից դուրս նայեք. մեր շրջանի բնության ամբողջ գեղեցությունը կփռվի ձեր առաջ: Ամեն պատուհանից մի տեսարան է բացվում… Տեսարաններից մեկն էլ, դարձյալ ուզենք թե չուզենք, բացվում է մեր հարևան-հակառակորդ երկրի վրա… Այստեղից լավ տեսանելի են ադրբեջանական տարածքները և դիրքերը: Զարմանալիորեն մեր դպրոց այցելողներին հենց այդ տեսարանն է հետաքրքրում… Բայց մեր աչքը վաղուց վարժվել-ընտելացել է…