2015թ. օգոստոսին պաշտպանության նախարարության աջակցությամբ ԵՊՀ-ի «Վարդանանք» ռազմահայրենասիրական ակումբի 75 անդամներ շրջագայության մեկնեցին Արցախ աշխարհ, այցելեցին հոգեւոր կենտրոններ, սրբավայրեր, հանդիպեցին նաեւ մեր այդ գողտրիկ ու չքնաղ աշխարհի խաղաղությունն ու անդորրը պաշտպանող ու պահող զինվորներին:

Ալավիները ալավիզմի հետեւորդներն են, որ լայնորեն տարածվել են Մերձավոր Արեւելքում մոտավորապես IX դարում: Չնայած բազմադարյա պատմությանը` ալավիզմի մասին քիչ բան է հայտնի: Պատճառն այն է, որ այս կրոնական ուսմունքի հետեւորդներին արգելվում է բացահայտել ալավիզմի հիմնադրույթները: Ենթադրվում է, որ ալավիզմը ձեւավորվել է շիաականության՝ մահմեդական գլխավոր ուղղություններից մեկի հիման վրա: Սակայն այն զգալիորեն տարբերվում է նրանից, մանավանդ՝ սուննիզմից: Տեսեք` ալավիները տոնում են որոշ քրիստոնեական տոներ, ինչպիսիք են Զատիկն ու Սուրբ Ծնունդը, եւ օրվա ընթացքում միայն երկու անգամ են աղոթում (նամազ անում)` թեեւ իսլամը նախատեսում է հինգ նամազ: Ալավիները չեն այցելում մզկիթներ եւ մերժում են Շարիաթը (մահմեդական կարգադրությունների ու արգելքների ամբողջություն): Բացի այդ, նրանց թույլատրվում է ալկոհոլ օգտագործել:

Հոկտեմբերի 1-ին ՊՆ վարչական համալիրում տեղի է ունեցել ՀՀ պաշտպանական համակարգի համապատասխան ստորաբաժանումների ղեկավարների հանդիպումը ԶԼՄ ներկայացուցիչների հետ: Արձանագրվել է, որ անցած շաբաթվա ընթացքում հակառակորդը հրադադարի ռեժիմը խախտել է 445 անգամ՝ այդ ընթացքում կիրառելով տարբեր տրամաչափի հրաձգային եւ հրետանային սպառազինություն:
Հանդիպման ընթացքում մասնավորապես անդրադարձ է կատարվել սեպտեմբերի 25-ից 30-ը հայ-ադրբեջանական պետական սահմանին եւ արցախա-ադրբեջանական ուժերի շփման գծում Ադրբեջանի կողմից իրադրության հետեւողական սրմանը նպատակաուղղված սադրիչ եւ անհեռատես քայլերին, ինչպես նաեւ հայկական կողմի համարժեք գործողություններին:

Ամերիկահայ բարերար Քեթի Քասսարդջյանը հայրենիքում է. նա եկել է «Զինվորական բժիշկների հայկական ասոցիացիայի» հետ համատեղ մշակելու հայրենիքի սահմանները պաշտպանելիս վիրավորված զինծառայողների սոցիալական և բժշկական աջակցություն ցուցաբերելու ծրագիրը:

Անցած շաբաթ «Հայ զինվոր» թերթի ֆեյսբուքյան էջի օգտատերերի ուշադրության կենտրոնում էր մայոր Արսեն Աղեկյանի հեղինակած` «Ձեռքս չէր դողում…» վերնագրով նյութը, որը պատմում էր հակառակորդի դիվերսիոն-հետախուզական խմբի ներթափանցման փորձը վիժեցրած շարքային Հայկ Հակոբյանի սխրանքի մասին:

Զորամաս հասնելու ճանապարհին կանգ առանք գյուղի դպրոցի մոտ: Բարեկարգ շինություն է: Բոլոր պայմանները կան երեխաների ուսուցումն առավելագույն արդյունավետ իրականացնելու համար: Աչք է գրավում դրսում՝ հենց շենքի դիմաց գտնվող փոքրիկ ջերմոցը, որը բուսաբանության դասաժամերի գործնական աշխատանքների համար է: Իսկ նախնական զինվորական պատրաստության համար անհրաժեշտ բոլոր պարագաներով ապահովված դասասենյակի պատուհանից երևում է թշնամու հրաձգային զորավարժարանը…

…Անկախության կանչին մեր միասնական ու հնչեղ արձագանքը, մեր «Այո»-ն հրաշք գործեց:
Ծնեց անկոտրում այն զինվորին, որին այսօր սառնասիրտ վարձկանից ու զոմբիացած հրոսակից բաժանում է ընդամենը հարյուր քայլ:
Այն զինվորին, որը գիտե սակայն, որ իր եղբայրների ու քույրերի, հայրերի ու մայրերի անդորրն ու խաղաղ քունը, գոյությունն իսկ անէությունից բաժանում է հենց այդ հարյուր քայլը:
Այն զինվորին, որն արկածախնդիր հարեւանին այդ հարյուր քայլը հաղթահարելու ամեն մի փորձի դիմաց ստիպում է վճարել, շատ թանկ վճարել…