Ես` Ավետիք Աշրաֆյանս, ծնվել եմ զինծառայողի ընտանիքում: Շուրջ 18 տարի ծառայում եմ հայոց բանակում: Մասնակցել եմ ՀՀ պաշտպանության համար մղվող մարտական գործողություններին: Վերջին չորս տարիների ընթացքում աչքերիս հիվանդության պատճառով բուժում եմ ստանում Ս. Վ. Մալայանի անվան ակնաբուժական կենտրոնում բորբոքային բաժանմունքի վարիչ, դոցենտ Աննա Վիկտորի Հովակիմյանի մոտ:
Ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել տիկին Աննային ու նրա ղեկավարած բաժնի բոլոր աշխատակիցներին՝ զինվորիս նկատմամբ ցուցաբերած ջերմ, հոգատար, անշահախնդիր եւ մարդկային վերաբերմունքի համար: Հայրենիքին ծառայելը միայն զենքով չէ. հիվանդանոցում համոզվեցի, որ բուժանձնակազմի աշխատանքը նույնպես հայրենիքի պաշտպանություն է, նրանք էլ իրենց գործի մեջ են հայրենիքի զինվոր:

2014թ. օգոստոսի 4-ն էր: Օրն սկսվել էր պայծառ-պայծառ արևով, և Սևակի մտքով իսկ չէր անցնում, որ այն մնալու է իր հոգում որպես մի անջնջելի հիշողություն: Սևակն ու Արամը խոսում էին, որ երբ այս անգամ դիրքերից իջնեն, պիտի մկրտեն Արամի երեխաներին` Շողիկին, Վիկտորյային ու երկու տարին նոր բոլորած Ռազմիկին, ու կնքահայրն էլ պիտի Սեւակը լինի. թշնամին սկսեց իր հերթական ոտնձգությունը: Ինչպես միշտ նա իր արժանի հակահարվածն ստացավ, սակայն եղավ ցավալի կորուստ: Թշնամու գնդակից զոհվեց Արամը: Վերջին պահին Արամն էլի ուզում էր ինչ-որ բան ասել Սևակին, սակայն բառերը մնացին կոկորդում:

Արդեն 19 տարի է, ինչ ԵՊՀ «Վարդանանք» ռազմահայրենասիրական դաստիարակության ակումբը նախաձեռնում է այս կոնֆերանսը` նվիրված Անկախության տոնին: Այս տարի այն նվիրված է նաև Հայաստանի Ազգային հերոս Թաթուլ Կրպեյանի 50-ամյակին և կրում է «Կրթությունը ՀՀ անվտանգության համատեքստում» խորագիրը: Կոնֆերանսի նպատակն է նպաստել ուսանողների գիտահետազոտական մտքի ամրապնդմանը: Ակումբը համագործակցելով ԵՊՀ ուսանողական գիտական ընկերության հետ՝ յուրաքանչյուր տարի փորձում է վեր հանել այնպիսի հիմնախնդիրներ, որոնք վերաբերում են ինչպես բանակ-հասարակություն կապի ամրապնդմանը, այնպես էլ հայ զինվորի վսեմ հատկանիշների ձևավորմանը:

Վայոց Ձորի պատմական Խաչիկ գյուղ տանող միակ ճանապարհն սկսվում է Արենիից, որից հետո՝ լեռնիվեր 21 կմ ոլորաններ: Այստեղ հասնելու միակ միջոցը սեփական մեքենա ունենալը կամ պատահական մեքենա որսալն է: Ճիշտ ժամանակին էր խաչիկցի պայմանագրային զինծառայող Գեղամի՝ իր մեքենայով հայտնվելը: Ճանապարհի երկարությունը կարճվեց գյուղի մասին զրույցով: «Գո՞հ եք ծառայությունից»: «Իհարկե, տղաս էլ է ծառայում, շատ գոհ ենք: Բացի այդ, Խաչիկի բարիքները եթե խելքով բանեցնես, ապրուստի խնդիր չես ունենա»:
Ասելիքիս՝ իմ մտապատկերում եղած կառույցը, գյուղ մտնելուն պես փլուզվեց: Այդ պահից սկսած, իրենք՝ խաչիկցիները, մեկը մյուսի ետևից հայտնվեցին տողերիս մեջ ու պարտադրեցին իրենցը:

Ասորիները մեր երկրի բնակչության կազմում ազգային փոքրամասնություններից երրորդն են՝ եզդիներից և ռուսներից հետո: Հայաստանում ասորական համայնքներ կան Դվինում, Արզնիում, Դիմիտրովոյում, Նոր Արտագերսում:
Ասորական ամենամեծ համայնքը Հյուսիսային Իրաքում է: Համայնքներ կան նաև Սիրիայում, Լիբանանում, Թուրքիայում:
Ասորիների առաջին ներգաղթը Հայաստան թվագրվում է 1805-08 թթ., երբ ասորական 20 ընտանիք Թուրքիայի Մամդսան բնակավայրից տեղափոխվել է Հայաստան և բնակություն հաստատել Գյոլայսոր բնակավայրում (ներկայիս Խոսրովի անտառի տարածք): Երկրորդ ներգաղթը Հայաստան տեղի է ունեցել 1826-1828 թթ. ռուս-պարսկական պատերազմի ընթացքում, Թուրքմենչայի պայմանագրով:

«Հայ զինվոր» թերթի ֆեյսբուքյան էջի հազարավոր հետեւորդների անտարբեր չի թողել Թալին քաղաքից ոչ հեռու գտնվող մի գյուղի` Ներքին Բազմաբերդի բնակիչ, 99-ամյա Ազատ պապի կյանքի ոդիսականը… Նրա մասին պատմող ակնարկն արժանացել է հարյուրավոր հավանումների, ունեցել է տասնյակ «կիսումներ»: Հավանաբար պատճառներից մեկն էլ այն է, որ այդ պատմությունը մեր ժողովրդի վերջին հարյուր տարիների կյանքի արտացոլումն է…

Երբեմն տարբեր մակարդակի «փորձագետներից կամ վստահելի աղբյուրներից» կարծիքներ են հնչում, թե ՀՀ զինված ուժերի մասին ամբողջական տեղեկատվություն չի տրամադրվում մեր հասարակությանը, պատկան մարմինները չեն հայտնում բոլոր միջադեպերի, արտակարգ պատահարների մասին, սահմանին մեր ունեցած զոհերի և վիրավորների իրական թիվն էլ կոծկում են: Նման «հեղինակավոր» կարծիքներ լսելով՝ ժողովրդի մի ստվար զանգված չի կարողանում ձերբազատվել այն թյուր մտածելակերպից, թե` «բանակի մասին խոսում են լավ կամ ոչինչ»: Օրերս էլ հրապարակումներ եղան, թե զինված ուժերում ոչ մարտական պայմաններում գրանցված մահվան ելքով դեպքերը գաղտնագրվում են: Թեմայի վերաբերյալ պարզաբանումներ տվեց ՀՀ պաշտպանության նախարարի տեղակալ Արա Նազարյանը: Նա մասնավորապես նշեց, որ գաղտնիք են համարվում ոչ թե կոնկրետ դեպքը, այլ զորքերում տեղի ունեցած արտակարգ դեպքերը, պատահարները, ինչպես նաև դրանց պատճառները բացահայտող ամփոփ տեղեկությունները` ըստ տեղեկատվության գաղտնիության աստիճանի` պայմանավորված ռազմաքաղաքական և օպերատիվ իրադրության փոփոխմամբ: