Էրեբունի վարչական շրջանի Գոգոլի անվան թիվ 35 դպրոցի տնօրինության (տնօրեն` Ա. Սարյան, զինղեկ` մայոր Ռ. Անուշավանյան) և շրջանի պատանի երկրապահների (ղեկավար` Ս. Խաչատրյան) միասնական ջանքերով դպրոցի հրապարակում տեղի ունեցավ հրաշալի, գեղեցիկ միջոցառում` նվիրված մայիսյան հաղթանակներին: Միջոցառմանն իրենց գործուն մասնակցությունն էին բերել թիվ 194, 107, 47, 167, 160, 70, 60 և 6-րդ դպրոցի պատանի երկրապահները, ինչպես նաև թիվ 70 մանկապարտեզի սաները:

Մայիսի 12-ին ՄԷՍԻ համալսարանի երևանյան մասնաճյուղի ուսանողներն այցելեցին Երևանի զորամասերից մեկը. սա համալսարանականների երրորդ այցն էր զինված ուժեր: Ուսանողներին ջերմ և սիրով դիմավորեց զորամասի հրամանատարի ԱՀՏԱ գծով տեղակալ փոխգնդապետ Ա.Դանիելյանը: Նա հանգամանալի ներկայացրեց զինված ուժերում իրենց զորքերի դերն ու նշանակությունը, ներկայացրեց զորամասի առօրյան, պատասխանեց ուսանողներին հուզող հարցերի: Զորամասի հրամանատար գնդապետ Ա. Կոտոյանի կարգադրությամբ ուսանողներին ներկայացվեցին մի շարք զինատեսակներ, բացատրվեց դրանց օգտագործման ձևերը, ցույց տրվեցին տարբեր նպատակներով նախատեսված զինվորական համազգեստներ:

Իմ զինվոր որդիներ, սիրելի Լյուդվիգ եւ Գոռ, մայիսի 24-ը ձեր ծննդյան օրն է: Երբ դուք լույս աշխարհ եկաք, մեր ընտանիքում իսկական տոն էր, մեզ աչքալուսանք էին տալիս անգամ անծանոթ մարդիկ. երկու արու զավակ ունենալը, իրոք, հրաշքի է նման:
19 տարի է անցել այն օրից. հավատս չի գալիս: Ո՜նց մեծացաք…
Հիմա դուք զինվոր եք, եւ ես անասելի հպարտանում եմ ձեզնով: Երբ առաջին անգամ տեսա ձեզ զինվորական համազգեստով, զենքով, երջանկությունից սիրտս լցվեց:

Ստեփան Զորյանի անվան համար 56 դպրոցում տրվեց «Ես գիտեմ. բանակ եւ իրավագիտություն» կրթական նոր խաղի մեկնարկը:
ՀՀ պաշտպանության նախարարության, ՀՀ-ում ԱՄՆ դեսպանատան, «Dasaran» կրթական ծրագրի և «Նոր սերնդի դպրոց» հասարակական կազմակերպության համատեղ մշակած «Ես գիտեմ. բանակ և իրավագիտություն» կրթական նոր խաղը բաղկացած է 5 հիմնական բաժիններից` ՀՀ սահմանադրական իրավունք, ՀՀ ՄԻՊ-ի մասին օրենքներ, ՀՀ օրենքներ երեխայի իրավունքների մասին, ՀՀ զինվորական օրենսդրություն, ՀՀ քրեական օրենսգիրք:

Անշահախնդիր բարեգործություն բնորոշումն այսօր շատ դեպքերում կարելի է եւ չակերտների մեջ առնել: Հաճախ ենք տեսնում, թե ինչպես է մի պարկ պարարտանյութ, մի շիշ ձեթ կամ անվճար դեղ ստացողը հազար անգամ շնորհակալություն հայտնում բարերարին՝ տեսախցիկների առաջ խոնարհվելով ու սեղմելով նրա ձեռքը: Եվ իսկապես դժվար է տարանջատել՝ սեփական անձի գովազդման նպատակո՞վ է մեկը մի լավ գործ նախաձեռնում, երախտավո՞րն է շահում, թե՞ երախտապարտը, փառասիրությանը գոհացում տալու համա՞ր է օգնության ձեռք մեկնվում, թե, իրոք, անկեղծ է:

-Աչքդ լույս, որդի ես ունեցել…
Ու չես հասցնում աչքդ թարթել, գալիս է պատասխանատու պահը…
– Որդի՛ս, պարտք ունես հայրենիքիդ, պետք է գնաս,- շշնջում ենք փոքր-ինչ տխուր, բայց և հպարտ:
Իսկ պատրա՞ստ են արդյոք մեր որդիները ծառայության և ի՞նչ պատկերացում ունեն բանակի մասին:

Երևանի Շենգավիթ համայնքի թիվ 126 մանկապարտեզի սան, երեքամյա Յուրա Խահրամյանը մոր ձեռքը համառորեն քաշքշում էր՝ իմանալու, թե ինչ են դնում սպիտակ ծրարների մեջ և ում են տալու… Մեջը ո՛չ քաղցրավենիք կար, ո՛չ էլ՝ խաղալիք… Դե՛, երեքամյա երեխայի հետաքրքրասիրությունը սահմաններ չունի. պիտի մի հեքիաթ հորինես, որ հանգստանա։