ՀՀ Ազգային ժողովը մարտի 24-ին միաձայն ընդունեց Օսմանյան Թուրքիայում հույների եւ ասորիների ցեղասպանությունը դատապարտող հայտարարությունը:

Մեր հող ու ջրի խաղաղությունը մեր զինվորներն են հսկում:
Այսօր արդեն բանակում է ծառայում նաեւ մեր որդին՝ Ալբերտ Մելքոնյանը: Ավագ սերժանտ է, բարեխիղճ եւ նվիրված ծառայության համար խրախուսվել է պաշտպանության նախարարի, զորամիավորման հրամանատարի եւ զորամասի հրամանատարի շնորհակալագրերով:

Մեր որդին՝ Նարեկ Զաքարյանը, բանակ է զորակոչվել անցած տարվա ամռանը, ծառայում է Հայաստանի Հանրապետության հյուսիսային սահմանները պաշտպանող զորամասերից մեկում:
Լավ է ծառայում, օրինակելի եւ կարգապահ զինվոր է, բազմիցս արժանացել է հրամանատարների գովեստին:
Մի քանի օրից մեր որդու ծննդյան օրն է, եւ հիմա բառեր չենք գտնում արտահայտելու այն բոլոր ցանկություններն ու զգացողությունները, որ ուզում ենք հայտնել մեր զինվոր զավակին:

Գարնան հետ ծաղկել են ծառերը, եւ գյուղի այգիները բռնկվել են հրդեհի բազմերանգ բոցերով՝ սպիտակ ու նարնջագույն, կարմիր ու դեղնագույն։ Ծաղկած ծառերի հետ այգի է մտել հողագործը ու մշակում, ավելի ճիշտ՝ գուրգուրում է պտղավորված ծառերը… Ճանապարհն անցնում է Վարդանենց տան մոտով, ու նա այգուց ձայն է տալիս. «Բարով ես եկել»։ Ժպտում ենք իրար, ծիծաղում։ Հիշեցնում եմ մանկության տարիներին նրա կատարած չարաճճիությունները. «Հիմա ո՞նց ես, էլի նույն գիժն ես»։ Մայրը՝ Աշխենը, կողքից ժպտալով՝ ասում է. «Էլի նույնն է, բայց, քիչ մնաց, շուտով բանակ կգնա ու լուրջ տղամարդ դարձած տուն կգա»,- ասում է ու ծիծաղով դիմում որդուն. «Ճիշտ չե՞մ, Վարդա՛ն ջան»։

Սեղանին փաստաթղթեր են՝ գրություններ, վկայականներ, դիմումներ, նամակներ, լուսանկարներ: Սովորական մարդու համար դրանք շատ են, կամ էլ մեզ է այդպես թվում, որովհետև մարդը հենց այսպես պետք է ապրի, արարի, աշխատի, երազի ու թողնի այսպիսի մի կենսագրություն: Թղթերն այնքան էլ հնացած չեն (ինչպես լինում է՝ դեղնած, խունացած) նրանք խնամքով պահպանված են: Ու երբ թերթում-կարդում-ծանոթանում ես՝ զգում ես, որ երկար տարիներ նրանց ձեռք չի դիպել, և հիմա մի փոքր հպումից նրանք ճչում են, բացում իրենց լեզուները:

Հաղթանակի 70-ամյակին ընդառաջ՝ Հայաստանի վետերանները կրկին բարձրաձայնում են Հայրենական Մեծ պատերազմի մասին ճշմարտությունը խեղաթյուրելու և նենգափոխելու մասին: Մարտի 13-ին ՀՀ վետերանների միավորման խորհրդի նիստում քննարկվել են ոչ միայն 70-ամյակին նվիրված տոնակատարությունների նախապատրաստական աշխատանքները, այլ նաև վետերաններին վերաբերող այլ հարցեր:

Մեր՝ Ռուբեն Միրոյանի անվան թիվ 77 եւ Կիչանի՝ զոհված ազատամարտիկ Կարեն Առաքելյանի անվան կրթօջախները քույր դպրոցներ են: Մենք մի անգամ արդեն այցելել ենք նրանց եւ հասցրել մտերմանալ: Այս վերջին օրերին, երբ սահմանային գոտիներում լարված իրավիճակ էր, մեր դպրոցի աշակերտական խորհուրդը նախաձեռնեց գրքեր, գրենական պիտույքներ եւ հագուստ ուղարկել հեռու սահմանում ապրող մեր հասակակից ընկերներին: Դպրոցում այս նախաձեռնությունը լայն արձագանք գտավ, իսկ մեծերը ողջունեցին եւ քաջալերեցին մեր որոշումը: