Վերջերս Թուրքիայում տեղի ունեցան նախագահական ընտրություններ, ձևավորվել է նոր կառավարություն: Կանդրադառնա՞ն արդյոք այս փոփոխությունները Թուրքիայի վարած արտաքին քաղաքականության վրա, ինչպիսի՞ ընթացք կունենան հայ-թուրքական հարաբերությունները Հայոց ցեղասպանության 100-ամյա տարելիցի նախաշեմին. այս և այլ հարցերի վերաբերյալ իր մոտեցումներն է արտահայտում պատմական գիտությունների թեկնածու, թուրքագետ Հակոբ Չաքրյանը:

Ազատությունը` այդ հրաշքը, թակեց մեր դուռը, բայց մենք հայ չէինք` մենք ռուսահայ էինք, պարսկահայ, ամերիկահայ, միաժամանակ` վանեցի, կարսեցի, ղարաբաղցի ու երևանցի, և ազատությունը թակեց մեր դուռը, լացեց, մղկտաց ու հեռացավ…

Եվ եթե մեկն ասի, թե սիրում եմ Աստծուն, և ատի իր եղբորը, սուտ է. ով չի սիրում իր եղբորը, որին տեսնում է, ինչպե՞ս կարող է սիրել Աստծուն, որին չի տեսնում:

Գրողի այս տողերը հիշեցի իրանահայ թարգմանիչ, ռեժիսոր Անդրանիկ Խեչումյանի հետ հարցազրույցի ժամանակ, երբ նա ասաց. «Մեր դպրոցի պատին, նաև մյուս բոլոր դպրոցների, ամենաերևացող տեղում, մեծ-մեծ տառերով գրված էր հանճարեղ բանաստեղծ Սաադիի տողերը` ոտքդ զգույշ դիր գետնին, որպեսզի հանկարծ չտրորես մրջյունին»: Ես անմիջապես մեր դպրոցը հիշեցի և հայաստանյան բոլոր դպրոցներն ու… ահռելի ցուցանակը` «Ճանաչել զիմաստութիւն եւ զխրատ, իմանալ զբանս հանճարոյ»: Իսկապես հանճարեղ միտք: Հետո աչքիս առաջ կանգնեցին Մեծն Նժդեհի պատգամները հայրենիքի, սիրո, ինքնազոհության, հերոսանալու մասին՝ բոլորն էլ մեծ-մեծ տառերով ու երևելի՝ իմ դպրոցի պատին:

Արցախյան պատերազմի տարիներին ուսուցչուհի էի Գորիսի թիվ 5 դպրոցում, միաժամանակ որպես թղթակից գնում էի թեժ գիծ, գրում սահմանին կանգնած մեր տղաների մասին: Դիրքերից վերադառնալիս էլ զինվորների խնդրանքով զանգում կամ նամակներ էի հանձնում նրանց հարազատներին: Հիշում եմ, այդպես մի օր էլ վերադարձել էի տուն եւ նամակներն էի կարգավորում, որ առավոտյան հանձնեի հասցեատերերին, երբ հեռախոսազանգը ինձ կտրեց իմ կյանքի անհրաժեշտ ու կարեւոր մասը դարձած գործից:

Օրերս ՀՀ Տավուշի մարզի Բերդ քաղաքում մեծ հանդիսավորությամբ բացվեց ազատամարտի նվիրյալ, տարածաշրջանի պաշտպանության և զորականության հիմնադիր հրամանատար, լուսահոգի գնդապետ Վազգեն Ղավալյանի կիսանդրին: Բացման հանդիսավոր արարողությանը, որն ուղեկցվեց զինվորական շքերթով, ներկա էին ՀՀ ԶՈւ ԳՇ պետ, գեներալ-գնդապետ Յուրի Խաչատուրովը, ԶՈւ 4-րդ բանակային զորամիավորման հրամանատար, գեներալ-մայոր Անդրանիկ Մակարյանը, ԶՈւ 3-րդ բանակային զորամիավորման հրամանատար, գնդապետ Օնիկ Գասպարյանը, Հայաստանի վետերանների միության խորհրդի նախագահ, գնդապետ Սիմոն Եսայանը, գեներալներ, սպաներ, ազատամարտիկներ, Վազգեն Ղավալյանի հարազատները…

Շնորհավորում եմ լեյտենանտ Հովհաննես Ղարիբյանի ծննդյան 25-ամյակը:

-Սիրելի՛ Հովհաննես,
Ջերմորեն շնորհավորում եմ քեզ ծննդյան օրվա առթիվ: Դու այսօր հուսալիորեն հսկում ես մեր խաղաղությունը, ապահովում հայրենիքիդ անվտանգությունը, պաշտպանում այն ամենը, ինչը սուրբ ու նվիրական է բոլորիս համար: Դու քո բարոյակամային հատկանիշների, խրոխտ կեցվածքի, պատվախնդրության շնորհիվ վայելում ես ծառայակիցներիդ սերը, հարգանքն ու վստահությունը։ Դու մեր բանակի արժանավոր զինվորականն ես՝ քո անսահման բարությամբ, բարձր պատասխանատվությամբ, զինվորական գործին կատարելապես տիրապետելու հմտությամբ: