Բարեկամավանը Հայաստանի հյուսիսարևելյան տարածքի ամենածայրամասային հայկական շենն է՝ շրջապատված ադրբեջանաբնակ գյուղերով։
Օգտվելով դրանից՝ ադրբեջանական ելուզակները բազմիցս դիմել են ամեն տեսակ ոտնձգությունների՝ Բարեկամավանը դարձնելով հրետակոծությունների մշտական թիրախ։ Քանի՜ խաղաղ բնակիչ զոհ գնաց թշնամու գնդակից, քանի՜ տուն ավերակ դարձավ…

Հազիվ թե աշխարհի ամենահեռավոր ծագերում ապրող որևէ հայ գտնվի, որ հոգու խորքում երազած չլինի երբևէ քայլել Արցախի ազատագրված տարածքներով, շնչել հայոց հինավուրց հողի բույրը: Հազիվ թե…
Եվ ահա հայրենաճանաչության գործում շնորհակալ գործ է կատարում նաև համացանցի ֆեյսբուքյան «Պատմական Հայաստան» կայք-էջը:

Արզնի առողջարանում եմ։ Ճաշարանում տարօրինակ իրարանցում է։
-Էս ի՞նչ է պատահել,- հարցնում եմ։
-Մեր աշխատողի՝ Աննայի զինվոր որդին՝ Արսենն է արձակուրդ եկել, շտապում ենք մորը աչքալուսանք տալ։

Անցած օրերին թշնամու խափանարար գործողությունների ժամանակ զոհված մեր սահմանապահների մասին «Հայ զինվոր» պաշտոնաթերթում «Մեր նորօրյա հերոսները» խորագրի ներքո տպագրված Գայանե Պողոսյանի «Բարձրանում եմ…» և Սամվել Հարությունյանի «Մեր ժամանակի հերոսը» վերտառությամբ ակնարկները՝ նվիրված «Արիության մեդալի» ասպետներ, ժամկետային զինծառայողներ, շարքային Ազատ Ասոյանի և սերժանտ Սարգիս Մովսիսյանին շարունակում են իրենց արձագանքները գտնել մեր Ֆեյսբուքյան էջում՝ 39000, հավանում` 1013, կիսում` 546: Աննախադեպ քանակությամբ դիտումներ, հավանումներ…

Վերջին ժամանակներս սահմանի ողջ երկայնքով լարված իրադրությունը ոտքի հանեց Արցախյան ազատամարտի շատ մասնակիցների: Օգոստոսի 3-ից սկսած՝ Քաշաթաղի շրջանից կամավորականները Արցախի ազատամարտիկների միության (նախագահ՝ գեներալ-մայոր Ս. Կարապետյան) նախաձեռնությամբ, շրջվարչակազմի ղեկավար Սուրեն Խաչատրյանի գլխավորությամբ, երկու հերթափոխով մի քանի օրով դիրքերում զինվորների կողքին պաշտպանում էին սահմանը: Հայրենիքի կանչին անմասն չմնացին նաև Քաշաթաղում բնակություն հաստատած սիրիահայերը:

Բանակ-հասարակություն, ծնող-հրամանատար հարաբերությունները ամրապնդելու և համագործակցությունը խորացնելու նպատակով ՀՀ պաշտպանության նախարարության և Արագածոտնի մարզպետարանի համատեղ նախաձեռնությամբ առաջին բանակային զորամիավորման ենթակա զորամասերում ծառայություն անցնող տասնյակ զինվորներ հնարավորություն ունեցան հանդիպելու իրենց ծնողներին:

Ես շատ պատմություններ եմ լսել բանակի և ծառայության մասին և գիտեմ, որ սահմանին կյանքն ամենևին էլ խաղաղ չէ: Գիտեմ, որ զինվորներն իրենց օրը սահմանում սկսում են աղոթքով և աղոթքով էլ ավարտում են: Գիտեմ, որ նրանց սրտին սեղմված զենքը յուրաքանչյուր վայրկյան պատրաստ է շիկանալ` պաշտպանելով հայրենիքի սահմանները: