Էրեբունու թիվ 107 միջնակարգ դպրոցում կազմակերպված ցերեկույթը նվիրված էր 1941-45թթ. Հայրենական մեծ պատերազմի վետերան Իվան Մեխակի Սարգսյանի 90-ամյակին։ Նա ծնվել է Ադրբեջանի Եվլախի շրջանի Նամեթարաթ գյուղում, չքավոր գյուղացու ընտանիքում։ Դեռ 18 տարին չլրացած՝ 1942թ. հոկտեմբերին զորակոչվել է Կարմիր բանակ, նախնական զինպատրաստությունը անցել Վրաստանում և ուղարկվել Հյուսիս-Կովկասյան, այնտեղից էլ Ուկրաինական առաջին ռազմաճակատ։ Պարգևատրվել է Կովկասի, Ուկրաինայի, Կիևի ազատագրման համար մեդալներով։ Պատերազմից հետո աշխատել է դպրոցում՝ որպես ռազմագիտության ուսուցիչ։ Երկար տարիների անբասիր աշխատանքի համար արժանացել է բազմաթիվ պարգևների, մեծ հարգանքի և պատվի։

Ապրիլի 26-ին ՀՀ ՊՆ վարչական համալիրի նիստերի դահլիճում տեղի ունեցավ «Քայքայիչ պաշտամունքները և փողոցային արատավոր բարքերը որպես պաշտպանունակության սպառնալիք» թեմայով գիտագործնական կոնֆերանս, որին մասնակցում էին շահագրգիռ գերատեսչությունների ղեկավարներ, ՀՀ ԱԺ մշտական հանձնաժողովների, գիտակրթական ոլորտի և հասարակական կառույցների ներկայացուցիչներ, Հայ առաքելական եկեղեցու հոգևորականներ։ Կոնֆերանսի նպատակն էր բոլոր ջանքերը ուղղել աճող սերնդի ազգային դիմագծի պահպանմանը, պատանիների շրջանում հանցավորություն ծնող պատճառների վերացմանը։ Բացի արտաքին թշնամու դեմ կռվելուց, պետք է պայքարենք նաև ներքին թշնամու դեմ՝ դրանք փողոցային արատավոր բարքերն են, բազմատեսակ աղանդները, որոնք ներսից խարխլում, կազմաքանդում են երկիրը և սպառնում Հայաստանի անվտանգությանը։

Հայ-ռուսական բարեկամության դարավոր պատմության մեջ ուրույն տեղ ունի հայ-կազակական համագործակցությունը: Արդեն 15 տարի է, ինչ կազակական շարժումը ներկայանում է Հայաստանում հասարակական կազմակերպությունների մակարդակով, ունի իր պատմությունը, ձևավորված ավանդույթները: Կարապետ Զադոյանի ղեկավարությամբ գործող «Նիտ» միջազգային հայ-ռուսական կազակական եղբայրությունն այս ասպարեզում վետերան է:

Այսօր մեր զինծառայողների ծնողներին, հարազատներին և առհասարակ հասարակությանը հետաքրքրում են բազմաբնույթ հարցեր: Այն է` ինչպիսի՞ զորամասում է ծառայում իրենց որդին, ինչպե՞ս են սնվում, ինչպիսի՞ կարգապահական դրվածք կա զորամասի ներսում, ինչպե՞ս է կազմակերպվում զորամասի ժամանցն ու հանգիստը, ի՞նչ հաջողությունների է հասել տվյալ զորամասը մարտական պատրաստության գործում, ո՞վ է զորամասի հրամանատարը: Այս հարցերի լավագույն պատասխանը տալիս է արդեն ավանդույթ դարձած պաշտպանության նախարարության զորամասերում անցկացվող «Պատիվ ունեմ ներկայանալու» միջոցառումը:

Ապրիլի 24-ին մարդկային հեղեղը կրկին ալիք տվեց Ծիծեռնակաբերդում, հոսեց դեպի հուշահամալիր. հարգանքի տուրք մատուցվեց Օսմանյան Թուրքիայի կողմից բնաջնջման ենթարկված անմեղ զոհերի հիշատակին։ Վայրկյան առ վայրկյան, ժամ առ ժամ բարձրացավ հավերժական կրակը գոտեւորող ծաղիկների բլուրը՝ գարնանային Հայաստանի շքեղ գույներն ու ծաղկավետ բուրմունքը սփռելով շուրջբոլորը։

Ազգությամբ արաբ Ֆայեզ Էլ Ղոսեյնը, որը 1915 թ.-ի սահմռկեցուցիչ դեպքերի ականատեսն էր, իր տեսածի ու լսածի մասին գրեց «Հերոսական հայության անցյալից» գրքույկը, որը հայերեն լույս է տեսել Կահիրեում, 1960 թ.-ին։ Առաջին անգամ տպագրվել է Բոմբեյում, 1917 թ.-ին, ֆրանսերեն եւ անգլերեն լեզուներով, 1918 թ.-ին եւ 1922 թ.-ին լույս է տեսել գերմաներեն (որոշ լրացումներով), 1965 թ.-ին, դարձյալ ֆրանսերեն, Բեյրութում։

Ֆրանսիացի մեծ գրող, հումանիստ Անատոլ Ֆրանսը դեռեւս 1890-ական թվականներին հանդես է եկել արեւմտահայության պաշտպանությամբ, ակտիվորեն մասնակցել հայ որբերի համար միջոցների հայթայթմանը, աշխատակցել «Պրո Արմենիա» ամսագրին, եղել միջազգային այն կոմիտեի եռանդուն գործիչներից մեկը, որը հանդես է եկել ի պաշտպանություն Հայաստանի եւ Մակեդոնիայի (1903-1904)։