Նախաձեռնությունը, որը ծնունդ առավ անցյալ տարվա մարտ ամսին, իրոք որ դառնում է ավանդական։
Առջևում կանանց տոնն էր, գեղեցկության և մայրության միամսյակը։ Ցանկացանք յուրահատուկ ձևով նշել ու շնորհավորել նրանց. 8-12-րդ դասարանների աղջիկների համար կազմակերպեցինք օդամղիչ հրացաններից հրաձգության մրցումներ։ Համաձայնեցնելով տնօրինության հետ՝ կատարեցինք ցանկացողների ցուցակագրում։ Մրցման օր ընտրվեց գարնանային արձակուրդին նախորդող շաբաթվա վերջին ուրբաթ օրը։ Նախապատրաստական բոլոր աշխատանքները ավարտելուց հետո անցկացվեց անվտանգության կանոնների պահպանման մասին հրահանգավորում։

Հարազատ եղբայրներ Արթուր եւ Կարեն Գրիգորյանները ծառայում են տարբեր զորամասերում, ինն ամիս է՝ միմյանց չէին տեսել: Վերջերս նրանք հանդիպեցին: Կանանց միամսյակի կապակցությամբ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանն անակնկալ էր մատուցել նրանց մայրիկին` տիկին Գայանեին` տղաներին խրախուսական արձակուրդ շնորհելով: Որոշեցի գնալ ու մասնակից լինել նրանց ուրախությանը:

Ես` Արուսյակ Սարգսյանս, երեք որդիների մայր եմ՝ երեք զինվորի մայր… ու հպարտանում եմ: Ինքս էլ ծառայում եմ հայոց բանակում: Մայրը երջանիկ է, երբ իր որդիները հայրենասեր են, համարձակ, ազնիվ:
Ինչպես մեծն Նժդեհն է ասել` «Մայրերի ափերի մեջ պիտի փնտրել ազգերի ճակատագիրը», քանի որ ապագան կերտում են հայ ընտանիքներում մեծացած, հայ մայրերի հզոր ոգով դաստիարակված զավակները: Եվ նրանց սերն ու նվիրումն է երաշխավորում հայրենիքի ուժն ու ամրությունը:

Իմ որդին է ինձ ուժ տալիս հիմա։ Նա իմ սրտի մեջ է, իմ երակներում։ Որդիները չեն կարող լքել մայրերին։ Ես պիտի Արմենին արժանի մայր լինեմ։ Գիտեք, հիմա մեռնելը շատ հեշտ է ինձ համար, ապրելն է դժվար… Ես գիտեմ հանուն ինչի ապրել։

Երեխայի մեջ դեռ մանկուց պետք է սերմանես բարություն, գթասրտություն, սեր դեպի հայրենիք, բայց այս ամենը ոչ թե խոսքերով, այլ հենց մեծերի օրինակով։ Դեռևս 1990-ականներին մեր կոլեկտիվը իր հնարավորության սահմաններում զորավիգ եղավ հայկական նորաստեղծ բանակին։ Այն ծանր, դժվար տարիներին քաջալերող նամակներով և ծանրոցներով այցելում էինք տարածքում տեղակայված զորամաս, համերգներ տալիս, ոգևորում մեր հայ զինվորին, բարձր պահում նրա մարտական ոգին։

Մեր կազմակերպության յուրաքանչյուր անդամ և համակիր, այո՛, յուրօրինակ հարգանքով է վերաբերվում հայոց բանակին: Մեզ համար բարձրագույն արժեք են հայ սպան և հայրենիքի պաշտպան զինվորը: Շատ կարևոր է, որ այսօր հայ երիտասարդը կանգնի իր բանակի կողքին, և երիտասարդության խնդիրներով զբաղվող կազմակերպությունները համագործակցեն բանակային համապատասխան կառույցների հետ: Համոզված եմ, որ մեր երիտասարդները պետք է դառնան բանակ-հասարակություն անմիջական կապող օղակը: Մեր կազմակերպության ծրագրերի շրջանակում հայրենիքի ապագա պաշտպաններին հնարավորություն է տրվում ծանոթանալու զինվորական առօրյային, շփվելու զինվորի հետ և սեփական աչքերով տեսնելու օր օրի կառուցվող և բարեփոխվող բանակը:

Մասնագիտության բերումով տարբեր մարդկանց հետ եմ շփվում՝ տարբեր խառնվածքի ու բնավորության։ Ոմանք տվածս հարցերին փորձում են մի քիչ պաթետիկ, մի քիչ փքուն պատասխաններ տալ (գուցե տպավորություն գործելու համար), մյուսներն էլ, հակառակը, պարզ ու անմիջական են։ Սիրում եմ պարզ ու անկեղծ մարդկանց հետ զրուցել, որոնց սիրտն ու խոսքը ներդաշնակ են։