Հանրապետությունում անվտանգության և ռազմավարական նշանակության տեսանկյունից թիվ մեկ առաջադրանքը` զորակոչը, ավարտվեց, նորակոչիկների երդմնակալության արարողությունները` նույնպես։ Այսօր կարելի է արձանագրել մի կարևոր հանգամանք, որն ըստ իս դրական ազդեցություն է ունենում զորակոչի բարեհաջող ընթացքի վրա։

Օգոստոսի 15-ի երեկոն Եռաբլուր պանթեոնում կրկին յուրահատուկ տոնական էր: Ո՛չ, սիրելի՛ ընթերցող, խոսքիս մեջ շփոթմունք չփնտրես: Հենց այդպես, տոնական է այդ օրը յուրաքանչյուր Մահապարտ ազատամարտիկի համար, քանզի 1992 թվականի օգոստոսյան այդ երեկոն հայոց նորագույն պատմության ոսկե էջերից մեկը գրեց: Սպարապետը կոչ էր անում դուրս գալ մահվան դեմ հանդիման և թեկուզ զոհվելով` հաղթել…

Ապրում էին` «որսալով» սահմաններում պայթող արկերի պայթյուն ու կրակոց: Հետո մարդիկ քնած կամ արթուն լսում էին մի կարճ կրակահերթ, ու էլ ոչ ոք նրանց չէր տեսնում: Հրաժեշտի համազարկից հետո բոլորն արդեն գիտեին` խենթերը դուրս են եկել կռվի` Երասխ, Նոյեմբերյան, Արցախ… Իսկ ամեն անգամ տուն դառնալիս կարոտած համբուրում էին հանդիպածին` քուր ջան, մեր ջան, ախպեր ջան, տղա ջան…

Հազվադեպ է պատահում, որ զինվորական կոմիսարիատից խնդրանք-առաջարկով դիմեն թերթի խմբագրություն: Այս անգամ հենց այդպես էլ եղավ: Երբ զինված ուժերում պարտադիր զինվորական ծառայություն անցնող հարազատ եղբայրներ՝ Վայոց Ձորի Զառիթափ գյուղում ծնված Սամսոն, Լեւոն եւ Տարոն Հովհաննիսյանները զորացրվեցին, մենք էլ ծանուցում ստացանք եւ առաջարկ` հանրությանը ներկայացնելու ծառայության ընթացքում աչքի ընկած երիտասարդներին:

«Երիտասարդության կամք» երիտասարդական կազմակերպությունը և Ղարաբաղյան պատերազմի վետերանների միությունն օգոստոսի 16-18-ն ընկած ժամանակահատվածում իրականացրին հերթական ռազմահայրենասիրական ծրագիրն Արցախում: Ծրագրին մասնակցում էին Ղարաբաղյան պատերազմի վետերաններ, երիտասարդներ և Արթիկի թիվ 7 ավագ դպրոցի նախազորակոչային տարիքի աշակերտներ:

ՉԷ, ես գիր ծաղկեցնող չեմ, չափազանց հեռու եմ ճարտասանությունից, ինքնագովությունից, սնապարծությունից: Չունեմ վառ երևակայություն, հորինելու, մեկը տասը դարձնելու շնորհք: Մեր ազգը (ցեղը կամ տոհմը) Գառնիի այն վեց ազգերից է, որոնց Գրիբոյեդովն է 1829-30թթ. բերել Պարսկաստանի Մակու քաղաքից:

Ամռանը, որպես կանոն, ակտիվանում են աղիքային վարակները` դիզենտերիան, որովայնային տիֆը, խոլերան, ստաֆիլոկոկային վարակները եւ այլն: Աղիքային վարակների աղբյուր են վարակակիրները, տարածվում է կեղտա-բերանային (ֆեկալ-օրալ) ճանապարհով: Աղիքային վարակի պատճառ կարող են դառնալ նաեւ մի շարք այլ մանրէներ եւ վիրուսներ: