Արդեն որերորդ անգամ Քաշաթաղի շրջանային զինկոմիսարիատից մեր տղաները մեկնում են ազգային բանակ: Թեեւ ամռան ուղիղ կեսն է, սակայն դեռևս շարունակվում է գարնանային զորակոչը: Հերթական անգամ ներկա եմ զորակոչին. զինկոմիսարիատի աշխատակիցների՝ զորակոչիկների հետ տարվող աշխատանքին: Զինկոմի տեղակալ, կապիտան Ստեփան Օհանջանյանն ու զորակոչային բաժնի պետ, կապիտան Կամո Ալավերդյանը տղաների փաստաթղթային վերջին ճշտումներն են կատարում, այնուհետև զրուցում հետները՝ հետաքրքրվելով ընտանեկան վիճակից, արդյոք առողջական խնդիրներ չունե՞ն: Կարևորվում է նաև, թե արդյոք տղաները կապ չունե՞ն այս կամ այն աղանդի հետ: Ուրախալի է, որ բոլորն էլ միայն Հայ Առաքելական Եկեղեցու հետեւորդ են:

ՀՀ Նկարիչների միության անդամ ԱՐՏԱՇԵՍ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆՆ աշխատում է Ազգային պատկերասրահի վերականգնման բաժնում: Նկարչության հանդեպ սերը ժառանգել է պապից` ՀՍՍՀ վաստակավոր նկարիչ Արտաշես Աբրահամյանից: Երիտասարդ նկարիչն այնքան էլ վաղուց չէ, որ զորացրվել է, ու հիմա մեր զրույցի առանցքում բանակային թեման է:

Էսօր զինվորական երդում տվեցի: Մերոնց նոր եմ ճամփել: Էս ի՜նչ լարված օր էր: Ո՞նց էի հուզվել: Էդքան մարդու ներկայությամբ երդումդ պիտի սահուն լինի, համոզիչ լինի, խրոխտ լինի: Ամենից շատ մերոնցից էի քաշվում: Բայց դե տակից դուրս եկա: Հիմա արդեն իսկական զինվոր եմ` երդվյալ զինվոր:

«Զինուժ» հեռուստածրագրի անձնակազմը պարոն Մութաֆյանի գովասանքների կարիքը չունի: Հանրությունն ինքն է առավել հստակ ու ճշգրիտ գնահատում «Զինուժ» հեռուստածրագրի թողարկումները, և պարոն Մութաֆյանը կարող է նեղություն չկրել իր տարտամ «հերյուրանք-նկատառումներով» հասարակությանը շեղելու համար:

Շարքային Տիգրան Մարտիրոսյանը արդեն երկրորդ տարին է՝ ազնվորեն և նվիրումով ծառայում է ԼՂ պաշտպանության բանակի N զորամասում` իր բոլոր ընդունակությունները ներդնելով մարտական կարողությունների բարձրացման և ռազմական հմտությունների խորությամբ յուրացման գործում։ Ընդհատելով ուսումը՝ նա 2-րդ կուրսից զորակոչվեց բանակ, քանի որ Հայրենիքի պաշտպանությունը համարում է հայ տղամարդու առաջնային պարտքը, գլխավոր արժանիքը և սրբազան գործը։

Ամեն հանդիպումը խրամատում կանգնած հայ զինվորի հետ ինձ համար մի նոր բացահայտում է: Ուզում եմ դիրքում անվախ ու աներեր կանգնած զինվորին ասել` տղա՛ս, միշտ հիշիր՝ հայրենիքը վերացական արժեք չէ, հայրենիքը քո մայրն է, քո քույրն է, քեզ համար թանկ ու հարազատ մարդիկ են, ու դու պաշտպանում ես նրանց խաղաղությունը, քո հողուջրի, քո տան խաղաղությունը: Մեծ առաքելություն է զինվոր լինելը: Բարի ծառայություն քեզ, զինվո՛ր, բարի վերադարձ, տղա՛ս…

Որպես ավելի քան երեսուն տարվա մասնագիտական փորձառություն ունեցող հոգեբույժ, որը մոտ տասնհինգ տարի աշխատում է Մեղրիի տարածքային զինկոմիսարիատում, միանշանակ կարող եմ պնդել, որ մեր հասարակությունը բավականին մակերեսային պատկերացում ունի հոգեկան շեղումներ ունեցողների մասին ու ամբողջ խորությամբ չի պատկերացնում այն, մեղմ ասած, վնասները, որ նրանք կարող են պատճառել ինչպես իրենք իրենց, այնպես էլ հասարակությանը: Ցավոք, դեռ իշխող է հին, այսպես ասած, նահապետական մոտեցումը, որ հոգեբանական խնդիրներ, շեղումներ ունեցող հարազատների մասին գերադասելի է լռել, հնարավորինս հասարակությունից գաղտնի պահել: