Բանակ և հասարակություն
Պաշտպանության նախարարությունը մշտապես աջակցում է տարբեր հասարակական կազմակերպություններին եւ միություններին՝ իրականացնելու իրենց ազգաշահ եւ հայրենաշեն մեծ ու փոքր ծրագրերը, ձեռնարկները, միջոցառումները, իսկ պաշտպանության նախարարության եւ Հայ օգնության միության Դավթաշենի մասնաճյուղի համագործակցությունն արդեն ավանդական է։ Մասնաճյուղը կրում է զոհված ազատամարտիկ Էդիկ Մելքումյանի անունը, մասնաճյուղի ղեկավարը ազատամարտիկ Գնել Հակոբյանի կինն է՝ Սուսաննա Թովմասյանը։
Թող բանակ գնացող զինվորների թիվը երբեք չգերազանցի վերադարձողների թվին։ Եվ թող յուրաքանչյուր զինվոր զինվորական համազգեստ կրելիս մտովի հիշի այդ համազգեստի անցած ճանապարհը ու հասկանա, որ ինքը երկու տարի կերտելու է Ազգային բանակի 20-ամյա կենսագրության շարունակությունը։
Ես հաճախ եմ շփվում զինվորների հետ։ Ուր էլ գնամ, պիտի ժամանակ գտնեմ ու այցելեմ մոտակա զորամաս կամ դիրքեր, խոսեմ զինվորների հետ։ Մենք շատ լավ երիտասարդություն ունենք։ Մեր երիտասարդությունը կոտրված չէ։ Սա շատ կարևոր է։ Նա իր ժողովրդի արու զավակն է։ Պարզապես մենք պիտի ճիշտ դաստիարակենք նրան, ուղղորդենք մտածելակերպը ու օգնենք ձևավորելու ճիշտ արժեհամակարգ։ Հայրենիքի ծառայության գաղափարը շատ վերացական է այսօր, այն պիտի դառնա կենցաղային, պրագմատիկ։ Հայրենիքին ծառայել նշանակում է ծառայել իրար։ Նշանակում է զորացնել հայրենիքի ուժը ամփոփող բոլոր գործոնները։
Դեկտեմբերի 7-ին, պաշտպանության նախարարության աջակցությամբ, մի խումբ ապագա լրագրողների հնարավորություն ընձեռվեց այցելելու հարավային սահմանները պահող զորամասերից մեկը։ Այցելության ամբողջ ընթացքում մեզ ուղեկցում էր զորամասի հրամանատարի անձնակազմի հետ տարվող աշխատանքների գծով տեղակալ փոխգնդապետ Ա. Թումանյանը, որը մեզ՝ ապագա լրագրողներիս ներկայացրեց զինվորական առօրյային վերաբերող ամեն ինչ` զորանոցներից, ժամանցի և տեղեկատվության սենյակից նորակառույց բուժկետ: «Հայ զինվորը պետք է ցանկացած պահի պատրաստ լինի պաշտպանելու իր հայրենիքը: Պետք է կարողանա դիմանալ ամեն դժվարության։ Ճիշտ է` սկզբից շատ դժվար է տունուտեղից, հարազատներից հեռու լինել, բայց հետո սովորում ենք»,-նշեց շարքային Արթուր Հովակիմյանը:
Յուրի Միքայելյանը առաջին իսկ օրից ավագ որդու հետ իր ակտիվ մասնակցությունն է ունեցել Արցախյան ազգային-ազատագրական շարժմանը։ Հանրահավաքներ, դրսից զենք-զինամթերքի հայթայթում, տեղափոխում Հայաստան։ Այնուհետև պատերազմի դաշտ` «Սասունցի Դավիթ» ջոկատ (հրամանատար Աշոտ Մանուկյան), Արցախ՝ Արկադի Կարապետյանի ընդհանուր ջոկատ «Վրիժառու» (հրամանատար Գառնիկ Առաքելյան), մասնակցել է Գորիսի Շուռնուխ, Խնձորեսկ գյուղերի ինքնապաշտպանական, Շահումյանի շրջանի Վերիշեն, Հայպարիս, Կարաչինար, Գյուլիստան, Մարտակերտի շրջանի Կոճողուտ, Դրմբոն, Պողոսագոմեր, Չլդրան, Կիչան գյուղերի պաշտպանության համար մղվող մարտական գործողություններին։ Վիրավորվել է, միաժամանակ տարել է ծանր ցնցահարված։
Էֆրիկ Ավետիսյանը ՀՀ զինված ուժերից զորացրվել է գնդապետի ուսադիրներով։ Սովորել է ՊԱԿ-ի` Լենինգրադի հատուկ, Մոսկվայի բարձրագույն և Կիևի վերապատրաստման դպրոցներում։ 1958թ. ծառայության է անցել ՊԱԿ համակարգում։ Աֆղանական պատերազմի մասնակից է։ 2005թ. ծառայել է ՀՀ զինված ուժերում՝ արտաքին հարաբերությունների և իրավաբանական վարչությունում։ Զբաղեցրել է իրավաբանական վարչության պետի տեղակալի պաշտոնը։
Երեւանը գրքի համաշխարհային մայրաքաղաք հռչակելու միջոցառումների շրջանակում Խաչատուր Աբովյանի անվան պետական մանկավարժական համալսարանը նախաձեռնել էր ՀՀ ժողովրդական նկարիչ Զաքար Խաչատրյանի ստեղծագործությունների ցուցահանդեսը Հայաստանի ազգային պատկերասրահում`«Գրի հավերժությունը» վերտառությամբ, որին նվիրված «Ձոն Հայկի որդիներին» խորագրով «Արեգնածին» ակումբը կազմակերպել էր գրական միջոցառում` Սասունից վերադարձած ուխտագնացների մասնակցությամբ: