Դպրոցական ծաղիկները ձեռքներին քայլում էին լուռ ու զարմացած աչքերով։ Մոտեցանք հավերժի ճամփորդների մուտքին, որտեղից սկսվում էր նրանց բարի լույսը։ Երեխաների առջևից գնացող Գարիկը՝ փոքրիկ գեներալը, աշակերտներին ղեկավարի նման ուղեկցեց։ Նրանց մեջ սկսեց խոսել վրեժխնդրությունը։ Նույնիսկ աղջիկները, երբեմն բռունցք էին անում ու լուռ ատամները կրճտացնում։ «Գեներալի» ցուցումով քայլեցին առաջ՝ լուռ ու հպարտ։ Նրանց առջև քարարձանների աստղաբույլ էր… Մոտենում էինք մեր ժողովրդի հպարտության խորհրդանիշ ազգի նվիրյալներ Անդրանիկի ու Սպարապետի շիրիմներին։ Հասանք Սպարապետի շիրիմին։ Աշակերտների հայացքում ցավ ու վրեժ էր…

Վերջերս իմ հրավերով ընկերոջս՝ ՀՀ Արարատի մարզի կրթության, մշակույթի և սպորտի վարչության ՆԶՊ պատասխանատու, առաջատար մասնագետ Սուրեն Շահինյանի ղեկավարությամբ Արցախ այցելեցին մարզի Մասիսի շրջանի մի քանի դպրոցների զինվորական ղեկավարներ/մայոր Գագիկ Ստեփանյան-Մասիսի շրջանի ավագ զինղեկ, Ջրահովիտի միջնակարգ դպրոց, մայոր Ցոլակ Ստեփանյան՝ Մասիսի թիվ 5 ավագ դպրոց, կապիտան Միքայել Միքայելյան՝ Այնթապի թիվ 1 միջնակարգ դպրոց, ավագ լեյտենանտ Մանվել Գրիգորյան՝ Գեղանիստի միջնակարդ դպրոց, լեյտենանտ Ոստան Մնացականյան՝ Արգավանդի միջնակարգ դպրոց/: Առաջին հանդիպումը կայացավ Քաշաթաղի շրջանի Քարեգահի միջնակարգ դպրոցում:

Այցը ճանաչողական էր: Գիտեք, որ այս տարվա սեպտեմբերի 14-ին ձևավորվել է ՀՀ պաշտպանության նախարարին առընթեր գործող հասարակական խորհրդի նոր կազմ. 15 հոգուց 9-ը նոր անդամներ են։ Բնականաբար, խորհրդի աշխատանքներում նրանց արդյունավետ ներգրավման համար անհրաժեշտ էր, որ նրանք ծանոթանային զորամասերում տիրող իրավիճակին։ Մենք եղանք ե՛ւ զորամասերում, ե՛ւ հոսպիտալներում։ Հանդիպում ունեցանք զորամասերի հրամանատարների ու զինծառայողների հետ, զորամասերում ծանոթացանք սոցիալ-կենցաղային պայմաններին։ Շրջայցը նաև հնարավորություն ընձեռեց համեմատելու ներկա իրավիճակը նախորդ այցելությունների ժամանակ արձանագրվածի հետ:

Երեւանի Խաչատուր Աբովյանի անվան պետական մանկավարժական համալսարանի հիմնադրման 90-ամյակին նվիրված միջոցառումների շրջանակներում ուսանողական խորհրդի անդամները, խորհրդի նախագահ Վոլոդյա Գասպարյանի գլխավորությամբ ու կրթության հոգեբանության և սոցիոլոգիայի ֆակուլտետի դեկանի տեղակալ, դոցենտ, մանկավարժական գիտությունների թեկնածու Հակոբ Թադևոսյանի նախաձեռնությամբ նոյեմբերի 10-ին ուղեւորվեցին Տավուշի մարզի սահմանամերձ զորամասերից մեկը:

Մեր ժողովուրդն իր բնօրրանում հարկադրված է եղել դիմակայելու տարբեր ասպատակողների և ստիպված է եղել նաև լավ զինվոր լինել: Ցավոք, այսօր էլ մեր հարևանները չեն հրաժարվել ուրիշի տունը քանդելու, երկիրը խլելու մոլուցքից: Եվ հենց այդ իրողության գիտակցումով էլ մեր դպրոցներում, հումանիտար ու բնագիտական առարկաներից բացի, խիստ կարևոր է ռազմագիտությունն առարկայի դասավանդումը, քանի որ այսօրվա աշակերտը վաղվա զինվորն է, նա է պաշտպանելու հող հայրենին: Այս առումով կարևոր է, որ հանրակրթական դպրոցներում լավ հիմքի վրա դրվի ռազմագիտությունը, աշակերտները ծանոթանան զենքին, կարողանան օգտագործել այն, պահպանեն անվտանգության կանոնները:

Սիրիական պատերազմի պատճառով շատ սիրիահայեր են հեռանում իրենց երկրից, իսկ ոմանք էլ ցանկանում են բնակություն հաստատել ԼՂՀ Քաշաթաղի շրջանում: Արդեն 20-ից ավելի ընտանիքներ են տեղափոխվել Քաշաթաղ, և այդ կապակցությամբ շրջանի Կովսական քաղաքում նրանց համար արդեն երկրորդ բազմաբնակարան տունն է կառուցվում: Կատարվող աշխատանքներին ծանոթանալու նպատակով Քաշաթաղի շրջվարչակազմի աշխատակազմի քաղաքաշինության և ճարտարապետության բաժնի վարիչ Հովհաննես Հակոբյանի և «Քաշաթաղի ջրամատակարարում» ՓԲԸ-ի տնօրեն Աշոտ Միրզոյանի հետ մեկնում ենք Կովսական:

Սիրում եմ զրուցել մարդկանց հետ։ Երբ ինձ հարցնում են՝ ի՞նչ գործ ես անում (ի՞նչ մասնագիտություն ունես), երբեմն կատակով պատասխանում եմ՝ զրուցում եմ։ Ամեն մարդ մի չգրված վեպ է, մարդկային կյանքի մի պատմություն։ Ու ես սիրում եմ լսել մարդկանց, նրանց խոհերն ու մտորումները, կարդալ նրանց կյանքի չգրված վեպը։ Օրեր առաջ ծանոթներից մեկը ինձ հանձնեց Ազատ Հարությունյանի բանաստեղծությունների ձեռագիր տետրը, ասաց՝ հայրենիքի, բանակի ու անկախության մասին է գրում։ Եվ ահա Ազատ Հարությունյանն իմ աշխատասենյակում է։ 70-ին մոտ տղամարդ է, եկել է թոռնիկի հետ։ Ես նրա հետ հարցազրույց անելու, առավել ևս՝ այդ զրույցը թերթում հրապարակելու մտադրություն չունեի։ Բայց նաև չէի կարող 45 տարվա մանկավարժի հետ զրուցելու առիթը բաց թողնել։ Ու մեր միջև ծայր է առնում այսպիսի զրույց։