ՀՀ ՊՆ կենտրոնական կլինիկական զինվորական հոսպիտալում բուժվում և շարք են վերադառնում հարյուրավոր զինծառայողներ։ Եվ դա` շնորհիվ անձնակազմի փորձառության, պրոֆեսիոնալիզմի, սահմանված ռեժիմի խստիվ պահպանման։
Մեզ մոտ, սակայն, բանիմացությունը զուգակցվում է նաև ողջ անձնակազմի բարյացակամության, հիվանդ զինվորի ու սպայի նկատմամբ սրտացավության հետ։ Հոսպիտալում մեծ տեղ է տրվում հիվանդի «հոգևոր ապաքինմանը»։ Գնալով հաճախակի են դառնում մեր հարկի տակ անցկացվող մշակութային միջոցառումները։

Աշնակ գյուղում մեծ շուքով տոնվեց քաջ ֆիդայապետ Գևորգ Չաուշի մահվան 105-րդ տարելիցը։ Միջոցառումն սկսվեց առավոտյան։ Երևանում մեծ հայորդու հուշարձանին ծաղկեպսակներ դրեցին Երևանի քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանը, ՀՀ գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանը, «Էրգիր» հայրենակցական միության նախագահ Կամո Արեյանը, մտավորականներ, անհատ մարդիկ, որոնց համար Գևորգ Չաուշ անունն անանձնական հպարտություն է ու բարոյական վեհություն։ Այնուհետև միջոցառումը շարունակվեց Աշնակում, որտեղ դեռ խորհրդային տարիներին հերոսի անվամբ հուշարձան է կառուցել Գևորգ Մելքոնյանը (մեծ հայդուկապետի ազգականը, որը հիմա ննջում է Ֆիդայատանը) և Տունն այդ կոչել Գևորգ Չաուշի անվան Ֆիդայատուն։

Բարեկամավանը Տավուշի մարզի գյուղերից է, մեր հանրապետության հյուսիսարևելյան դարպասը, երեք կողմերից շրջապատված ադրբեջանական բնակավայրերով։ Գյուղը դարեր շարունակ եղել է ազգամիջյան բախումների թեժ կետերից մեկը։ Անցյալ դարավերջի հայ-ադրբեջանական հակամարտության հենց սկզբից էլ Բարեկամավանը կրկին դարձավ ազգամիջյան ընդհարումների կիզակետ, գնդակոծությունների թիրախ, պատերազմը մտավ գյուղ, ավերեց տներն ու ավերակեց մարդկանց հոգիները, հազար ցավ, տառապանք ու կորուստ պատճառեց։ 1991թ., երբ դեռ բանակը չէր կազմավորվել, ադրբեջանցիները հասել էին գյուղի մատույցներին։ Գյուղի տղամարդիկ ոտքի կանգնեցին՝ պաշտպանելու իրենց հողը։

1992-ի հոկտեմբերին Սպարապետը կոչ էր անում ազգին` 500 մահապարտ տալ հայրենիքի փրկության համար։ 500 հոգի, որոնք կկռվեին ամենաթեժ կետերում՝ չխնայելով կյանքը։ 500 հայրենասեր, 500 խիզախ, 500 նվիրյալ… Այսօր մեզ մահապարտ-մտավորականներ են պետք, որոնք կմտնեն Տաճար ու կասեն՝ Իմ Հոր տունը վաճառատուն մի՛ դարձրեք…

ՀՀ ՊՆ «Մայր Հայաստան» զինվորական թանգարանում այս անգամ հյուրընկալվածների հաղորդակցման հիմնական լեզուն արևմտահայերենն էր։ Նշվում էր Հայ դատի նվիրյալ, «ԱՍԱԼԱ»-ի զինվոր, Մոնթե Մելքոնյանի մարտական ընկեր Կառլեն Անանյանի ծննդյան 50-ամյակը։ Այդ առթիվ հայրենիք էին ժամանել ԱՄՆ-ում ապրող հերոսի հայրը, հարազատներն ու մտերիմները, հայաստանցի ընկերները։ Հյուրերին ու հարազատներին հաճելի անակնկալ էր պատրաստել Կառլեն Անանյանի և Մոնթե Մելքոնյանի մարտական ընկերը` ընտանիքով հայրենիք տեղափոխված ու Արցախյան ազատամարտում անձնվիրաբար մարտնչած իրանահայ Վահե Շահմուրադյանը` մի խումբ նախանձախնդիրների օգնությամբ հրատարակելով Անանյանի կյանքի ու գործունեության մասին պատմող «Անհայտ էջեր հերոսի մասին» գիրքը, որի շնորհանդեսը համընկավ հերոսի 50-ամյակին։

Ընկերներս, որոնց մեծ եղբայրներն արդեն ծառայել են, ասում են, որ բանակում ամեն մասնագիտություն էլ անպայման պետք է գալիս: Նրանցից մեկը վարորդություն է սովորել, մեկ ուրիշը երաժշտական կրթություն ունի ու համոզված է, որ նվագելու է, մյուսը համակարգչի հետ սեր ունի… Իսկ ես, մտածում եմ, առանձնապես մի մասնագիտություն չունեմ, որ բանակում պետք գա. փայտից քանդակներ եմ անում, փայտագործ-քանդակագործ եմ: Երբ տղաներին մտահոգություններս պատմեցի, ասացին, որ բանակում անկարևոր մասնագիտություն չկա, որ անպայման քո կարիքն էլ կլինի… Նրանց ասածով, եթե բախտս բերի, ու իմ զորամասի հրամանատարը արվեստին մոտ մարդ լինի, գուցե հնարավորություն ունենամ ազատ ժամերին քանդակով զբաղվելու…

Մայիսի 30-ին «Առնո Բաբաջանյան» համերգասրահում տեղի ունեցավ Հայաստանի Հանրապետության վետերանների միավորման 10-րդ համագումարը: Հոբելյանական համագումարին մասնակցում էին 207 պատգամավորներ, տարբեր գերատեսչությունների, հասարակական կազմակերպությունների ներկայացուցիչներ, հյուրեր ԱՊՀ երկրներից: Համագումարի պատվավոր հյուրն էր նավատորմի ծովակալ Ալեքսեյ Իվանի Սորոկինը: Համագումարի ընթացքում ամփոփվեց վետերանների խորհրդի 2 տարվա կատարած աշխատանքը, ներկայացվեց վետերանների միավորման վերստուգիչ հանձնաժողովի հաշվետվությունը` վետերանների միավորման գործող կանոնադրության մեջ կատարվող փոփոխությունների մասին: