Հանգստյան մի օր պաշտպանության նախարար Վազգեն Աարգսյանի մեքենան մոտենում է Սեյրան Սարոյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի դարպասներին։ Մեքենան վարում է քաղաքացիական հագուստով նախարարը։ Հերթապահ զինվորը ներկայանում է, ապա խնդրում սպասել, մինչ կզեկուցի հրամանատարին։

Հիմնադրվելով 1907թ.` սկաուտական շարժումն Անգլիայից աստիճանաբար տարածվել է Եվրոպայում, հասնելով նաև Հայաստան: Այն ՀՀ-ում նոր փուլ է թևակոխել 1991 թվականին: Որպես շարժում` ԼՂՀ-ում այն սկզբնավորվել է 2010թ. «Հայկի սերունդ» երիտասարդական հասարակական կազմակերպության կողմից, որն ստացել է Հայ Առաքելական եկեղեցու Արցախի թեմի առաջնորդ Պարգև արքեպիսկոպոս Մարտիրոսյանի օրհնությունը: Ու եթե տարբեր երկրներում շարժումը կրում է զուտ հասարակական բնույթ` հենվելով այս կամ այն կազմակերպությունների ու կուսակցությունների վրա, ապա Արցախում այն պետական աջակցություն է ստանում: Ոչ պաշտոնական տվյալներով` աշխարհում կա շուրջ 60 հազար հայ սկաուտ, իսկ Արցախում գրանցված են շուրջ 300-ը:

Օրերս օպերայի եւ բալետի ակադեմիական թատրոնում մեկնարկեց ՀՀ ԶՈՒ երիտասարդ սպաների համաբանակային առաջին կոնֆերանսը, որին մասնակցում էին ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը, պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը, գիտության եւ կրթության նախարար Արմեն Աշոտյանը, ՀՀ ԳԱԱ նախագահ Ռադիկ Մարտիրոսյանը, բազմաթիվ բարձրաստիճան զինվորականներ եւ ՀՀ ԶՈՒ տարբեր ստորաբաժանումներում ծառայող երիտասարդ սպաներ։ Քննարկման թեման երիտասարդ սպայի տեղի ու դերի հստակեցումն էր, նրան ներկայացվող պահանջների սահմանումն ու հայ զինվորականի հավաքական նկարագրի ուրվագծումը։

Հարգելի խմբագրություն, առաջին անգամ է, որ մենք որեւէ թերթի խմբագրություն նամակ ենք գրում։ Հիմա ենք գրում, որովհետեւ չափազանց ուրախ ենք եւ ուզում ենք, որ մեր ուրախության մասին բոլորն իմանան։ Դեռ նոր՝ հազիվ մեկ-երկու ամիս է, ինչ մեր որդին՝ Հայկ Համբարձումյանը, սկսել է ծառայել ազգային բանակում, եւ արդեն հրամանատարության կողմից շնորհակալագիր ենք ստանում, որում այսպիսի ջերմ խոսքեր են գրված. «Հարգելի տեր եւ տիկին Համբարձումյաններ, զորամասի հրամանատարությունը շնորհակալություն է հայտնում Ձեզ՝ հայրենիքի պաշտպանի ոգով որդի դաստիարակելու համար։

Շատերն էին մտածում, որ ես ծնողներիցս կժառանգեմ բանաստեղծելու ձիրքը, իսկ հայրս այնքան էր համոզված, որ ծննդականիս վրա գրել էր. «Արա Շիրազ՝ ապագա մեծ բանաստեղծ»։ Բայց ես հուսախաբ արեցի մարդկանց եւ ամբողջ կյանքում գոնե մեկ քառատող չհորինեցի։ Իմ նախասիրությունը ուրիշ էր. տակավին երեխա, տարբեր նյութերից արձանիկներ էի պատրաստում։ Մանկության տարիների հիշողություններից թերեւս ամենատպավորիչը իմ առաջին շփումն էր կավի հետ։ Մայրս ուսանում էր Մոսկվայում եւ ինձ տարել էր հետը։ Այնտեղ առաջին անգամ կավից արձանիկներ պատրաստեցի, մայրս իմ «ստեղծագործությունները» ցույց տվեց տաղանդավոր քանդակագործ Արա Սարգսյանին։ Նա հավանեց, ասաց. «Տղադ շնորհք ունի»։ Երբ 11 տարեկան էի, ինձ տարան պիոներ-պալատում քանդակագործություն սովորելու։ Սակայն, երբ տեսա, թե ինչ վարպետությամբ են քանդակում բարձր խմբերի սովորողները, հուսահատվեցի, մտածեցի, որ երբեք չեմ կարողանա այդպես քանդակել եւ էլ պարապմունքի չգնացի։

«Միասին» երիտասարդական շարժումը երրորդ տարին անընդմեջ կազմակերպում է համահայկական երիտասարդական կրթական «Միասին 2011» ֆորումը։
Այս տարի նույնպես կրթական ֆորումը անցկացվելու է 3 հոսքով. առաջին հոսքը Սեւան ազգային պարկի ճամբարում կլինի օգոստոսի 4-10-ը, երկրորդը 12-18-ը, երրորդը՝ 20-26-ը։ Յուրաքանչյուր հոսքին կմասնակցի 500 հոգի։ Ընդհանուր առմամբ ֆորումը կտեւի 1 ամիս 16-25 տարեկան 1500 երիտասարդների մասնակցությամբ։

-Հայրս մշեցի Գեւորգ Էլբակյանի որդին էր։ Գեւորգ պապս կոտորածից փրկվել ու ապաստանել էր Լենինականի մանկատանը։ Նա եղել էր դուրգարի աշակերտ արհեստավորների քաղաքում։ Հետո բարի մարդկանց օգնությամբ գնացել էր Թիֆլիս եւ ընդունվել Ներսիսյան դպրոց։ Պապս լավ կրթություն էր ստացել։ Նա քիմիկոս էր եւ գրականագետ։ Ջավախքի Հովհաննես Թումանյանի անվան դպրոցը պապս է հիմնել։ Պապս իր ավանդն ունի նաեւ հայկական օպերայի հիմնադրման գործում։