Հայ եւ եզդի ժողովուրդների բարեկամությունը դարերի պատմություն ունի: Առավել հայտնի են 1918թ. հերոսամարտերին եզդի ժողովրդի ներկայացուցիչների մասնակցությունը` Ջհանգիր աղայի հեծելազորի, Ուսուբ բեկի եւ մյուս քաջերի խիզախ եւ հանդուգն գործողությունները: Արդեն 1980-ական թթ. վերջերին Արցախյան շարժումը դարձավ մեր բարեկամության նորօրյա վկայագիրը:

Մայիսի տասնվեցից սկսված զորակոչը մոտենում է ավարտին։ Հանրապետության տարածքային զինկոմիսարիատների մեծ մասի աշխատանքային ցուցանիշները դրական են, ինչն էլ վկայում է, որ ընդհանուր առմամբ նախանշված պլանային առաջադրանքները կատարվելու են։ Հունիսի վեցից սկսվել է նաեւ բարձրագույն ուսումնական հաստատություններ ավարտածների զորակոչը։
Հանրապետական հավաքակայանում հետեւելով գործընթացին` համոզվեցինք, որ ուսումնական զորամասերը համալրելու հարցում մոտեցումը փոխվել է։

Զրույց ժողովրդական արտիստ ԳԵՂԱՄ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԻ հետ -Պարոն Գրիգորյան, «Հայ զինվորը» շնորհավորում է Ձեզ ծննդյան 60-ամյակի կապակցությամբ։ Մեր մաղթանքն ու ցանկությունը մեկն է՝ ավելի հաճախ եւ երկար տարիներ Ձեզ տեսնենք բեմում՝ մեծ, ամենահեղինակավոր բեմահարթակներում, որտեղ կհնչի մեր հայկական անուն-ազգանունը եւ մեկ անգամ եւս կհիշեցնի, որ մենք տաղանդավոր ու մշակութային ազգ ենք, որ ազգի մեծությունը ոչ թե […]

Ծնվել եմ Արագածոտնի մարզի Կարբի գյուղում։ Ավարտել եմ ֆիզիկական կուլտուրայի հայկական պետական ինստիտուտի մարզչամանկավարժական ֆակուլտետը, որից հետո զորակոչվել ազգային բանակ։ Ծառայում եմ փոխգնդապետ Ա. Ցականյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասում։ Ավելի ճիշտ, երբ զինվորական ծառայության մասին մտորումներս հասնեն ընթերցողին, արդեն զորացրված կլինեմ։

Ավարտելով համալսարանը` 21 տարեկանում զորակոչվեցի հայոց բանակ։ Սկզբնական շրջանում դժվար էր համակերպվել այն մտքին, որ ծնողներս և մտերիմ ընկերներս կողքիս չեն, բայց ժամանակի ընթացքում հարմարվեցի, ձեռք բերեցի նոր ընկերներ եւ փորձեցի պատվով տանել իմ երկամյա ծառայությունը։

Ես զինվորականի ընտանիքում եմ մեծացել։ Հայրս՝ Մաթեւոս Ղազարյանը, պատերազմի տարիներին Երեւան քաղաքի պաշտպանության շտաբի պետն էր, աշխարհազորային առաջին գումարտակի հրամանատարը։ Նա, որպես իսկական եւ նվիրյալ զինվորական, մեկնեց ռազմաճակատ։ Ես էլ այդ ժամանակ ընդունվել էի Կրասնոդարի ականանետային-գնդացրային ուսումնարան, որտեղից էլ կամավոր մեկնեցի ճակատ։ Կռվեցի Դոնբասում։ Դաժան բան է պատերազմը. տառապանք, ցավ, մաքառում, սխրանքներ, անթիվ-անհամար զոհեր ու… հաղթանակ։

Հայաստանի Հանրապետության պետական տոնացույցում իր պատվավոր տեղն ունի Պետական խորհրդանիշների օրը, այսինքն՝ մեր դրոշի տոնը, մեր զինանշանի տոնը, մեր օրհներգի տոնը։ Ես չգիտեմ՝ քանի հայ հունիսի 15-ին արթնացավ տոնական տրամադրությամբ, Հայաստանի Հանրապետության քանի քաղաքացի հասկացավ տոնի խորհուրդը եւ մտորեց անկախ պետականություն ու ինքնիշխան երկիր ունենալու բախտավորության մասին։