Բարև, սիրելի՛ Էդգար, երբ դու կարդաս այս նամակը, արդեն մեծ կլինես: Ու մեր այս օրերի ինքնազոհ ու հերոսական պայքարը կլինի դաս՝ քո պատմության դասագրքի էջին, նկար՝ Հաղթանակի թանգարանում, թանկ ու խնկելի շիրիմ՝ Փառքի պանթեոնում:

Կյանքում կա երեք հիմնական օրենք, որոնցով պետք է առաջնորդվել, և առանց դրանց հետևելու ոչ ոք չի կարող ասել, որ իր կյանքն արժանավայել է ապրել։ Դրանք շատ պարզ օրենքներ են: Պաշտիր Աստծուն։ Պաշտպանիր քո Հայրենիքը։ Սիրիր քո ընտանիքը: Մենք պաշտում ենք Աստծուն: Մենք սիրում ենք մեր ընտանիքը։ Եկել է Հայրենիքը պաշտպանելու ժամանակը։

Զինված ուժերի զորավարժարաններում շարունակվում են Հայրենիքի պաշտպանությանը զինվորագրված կամավորականների մարզումները:

Վերին Դվինում ենք, որտեղ կենտրոնացած է Հայաստանում ասորական ամենամեծ համայնքը: Համայնքապետարանի առջեւ ասորի երեխաները արքայանարինջ ու մանդարին են վաճառում:

Դիլբարը եզդիների ջոկատի հետ առաջնագիծ մեկնած ազգությամբ եզդի բուժքույրն է, որի մասնակցությամբ, երբեմն էլ շնորհիվ, անգին կյանքեր են փրկվել, նվազել են առողջությանն սպառնացող վտանգները:

Մխիթար Համբարձումյանն ապրում է Մասիսում, արմատներով Արցախի Խաչմաչ գյուղից է: Մխիթարի երկու եղբայրներն այս պահին առաջնագծի ամենաթեժ հատվածներում են կռվում:

Արցախի հերոս Յուրա Ալավերդյանի ամբողջ ընտանիքը տանն էր, հայրը՝ Հայկարամը, մայրը՝ Աննան, Գրետա տատիկը, Յուրայի կրտսեր քույրը, որը տատիկի անունն է կրում։ Մեծից փոքր նստել են բազմոցին՝ կողք կողքի, նայում են ինձ ու փորձում են ժպտալ: Մի տեսակ շփոթված են: