Զրույց ԼԵՎՈՆ ԱՐՈՆՅԱՆԻ հետ

Փոքրիկ Լեան օրեր առաջ է լույս աշխարհ եկել, ընտանիքի երրորդ աղջիկն է: Հայրիկը աղջնակին դեռ չի տեսել, փոքրիկի ձայնը միայն հեռախոսով է լսել: Նա հիմա առաջնագծում է:

Զինկոմիսարիատների հարակից տարածքներում ամեն օր, վաղ առավոտից մինչեւ ուշ գիշեր, չի դադարում մարդկանց հոսքը:

Պայթեց առաջին արկը, երկրորդը, երրորդը… Ամեն պայթյուն իմ մեջ ավելացնում էր վրեժի զգացումը: Հիշում էի մորս, կնոջս, հորս, իմ ողջ ընտանիքին: Չեմ խաբի, մտքումս առաջինն իրենք էին: Նետվում էի առաջ՝ դեպի թշնամին, որ ետ մղեմ, որ թույլ չտամ հասնի մերոնց:

Նա, ով եղել է Արցախում, նա, ով տեսել է Արցախի բնությունը, արցախցիներին, լսել նրանց բարբառը, կհասկանա, որ այդ երեքը անքակտելիորեն ձուլված են իրար:

Ուղիղ մեկ շաբաթ է, ինչ հայկական զորքերը վստահորեն ու աննահանջ դիմակայում են թուրք-ադրբեջանական` նախապես ծրագրված և սեպտեմբերի 27-ին սանձազերծված աննախադեպ ագրեսիային: Փոքրիկ հարցախույզով փորձեցինք պարզել նաև մեր հայրենակիցների տրամադրվածությունն ու մտորումներն այս օրերին:

Դուք աննկարագրելի ուժեղ եք, ի´մ երկրի մարտիկներ: Դուք հասցնում եք ոչ միայն պաշտպանել մեր պետության սահմանները, այլև հրադադարի հազվագյուտ պահերին նկարահանել տեսանյութեր, որոնցով քաջալերում եք թիկունքի բնակչությանը և խնդրում նրանց չանհանգստանալ: