Այսօրվա զրույցս հայր և որդի Բազինյանների հետ է: Կծանոթանանք նրանց հիմնադրած ՍԻԱՍ Անվտանգության միջազգային հատուկ ակադեմիայի աշխատանքներին և Հայրենիքի հզորացմանն ուղղված այն կարևոր ու ծավալուն գործին, որին զինվորագրվել են:

Իմ Լեւոն քեռայրը Փարիզից հեռագրել է, որ հյուր է գալիս Երեւան: Հայրական պապիս դստեր ամուսինն է: Ըստ էության, մոտիկ չէ, բայց Արցախի ազատամարտի օրերին հանգիստ չտվեց: Կեսգիշերին հեռաձայնում էր, ճշտում ճակատամարտերի բոլոր մանրամասները:

Օգոստոսի երկրորդ կիրակին (այս անգամ՝ օգոստոսի 9), Հայաստանում նշում ենք Շինարարի օրը: Տոնը նշվում է՝ արժևորելու համար հայ շինարարի ու նրա աշխատանքի հանդեպ մեր ժողովրդի ունեցած մեծ հարգանքն ու ակնածանքը:

Զրույց վաստակավոր նկարիչ ՇՄԱՎՈՆ ՇՄԱՎՈՆՅԱՆԻ հետ

1994թ. գարնանային մի առավոտ կանուխ, դեռ լույսը կարգին չբացված, հեռախոսը զնգաց, հեռավոր ազգականներիցս մեկն էր։

-Հողը ծարավ էր,- ասում է Հայկազ պապին ու բահով փոխում առվի հունը: Ջուրը գլգլալով հոսում է, թրջում հողի ճաքած շուրթերը: Ու հանկարծ տարիների հեռվից թրթռում, արթնանում է մի պատկեր՝ մի փոքրիկ այգի՝ կանաչի մեջ թաղված:

Լեռնագնաց Գևորգ Գասպարյանի անունը լսեցի մի զրույցի ընթացքում, երբ պատմում էին, թե ինչպես է կամավորների խումբը պարաններ ամրացնում ժայռերի վրա՝ դեպի հենակետեր տանող դժվար հաղթահարելի ճանապարհներին, որպեսզի զինվորները հատկապես ձմռան ամիսներին կարողանան ավելի անվտանգ հասնել դիրքեր: