Այսօր հայոց երկիրն ունի իր սեփական հզոր բանակը, և հայոց մայրերը հպարտորեն ու պարծանքով են ճանապարհում իրենց որդիներին հայրենիքը պաշտպանելու: Եկել է նաև քո՛ հերթը, որդի՛ս:

Գեներալ-լեյտենանտ Մուրազ Սարգսյանը հայոց բանակի ստեղծման ակունքներում կանգնած նվիրյալ զինվորականներից է:

Զանգակատուն գյուղի դպրոցի աշակերտների նամակները առաջնագծում ծառայող զինվորներին

Հայրենիքի պաշտպանի վերականգնողական կենտրոնում Արմանին, Ավետիսին ու մյուս բոլոր տղաներին միավորում է նույն ճակատագիրը:

Գեղամա լեռնաշղթայի հարավային լանջին է Զանգակատուն գյուղը՝ նախկին Չանախչին, որն ի պատիվ Պարույր Սեւակի «Անլռելի զանգակատուն» ստեղծագործության՝ 1991թ. վերանվանվել է Զանգակատուն: Գյուղը սահմանի պռնկին է եւ սահմանամերձ մյուս բնակավայրերի նման ապրում-արարում է պատերազմի եւ խաղաղության սահմանագծին:

-Բանակի, զինվորի նկատմամբ մեր ազգը ընդգծված ջերմ վերաբերմունք ունի: Ամուր թիկունքը բազմապատկում է զինծառայողների ուժը:

Ես զորակոչվել եմ 1995 թվականին, 29 տարեկանում՝ որպես բուժծառայության սպա, երբ ամուսնացած էի ու 7 տարեկան երեխա ունեի: Զորակոչվել եմ բժշկական ինստիտուտն ու կոնսերվատորիան ավարտելուց հետո: