Ես պիտի պատմեմ երկու պատմություն երկու եղբայրների՝ Տիգրան եւ Ժորա Աբգարյանների մասին: Ավելի ճիշտ՝ ես կպատմեմ Ժորա Աբգարյանի մասին ու իմ պատմությունը կկոչեմ «Տղան, որն անվադողեր է հավաքում»:

Նկարները անսովոր բույր ունեն: Նրանք ծնվել են առաջնագծում, անցել են քառօրյա պատերազմը, ապրիլի 1-ից մինչեւ հուլիսի վերջ չեն իջել դիրքերից:

Մայիսի 2-ին գրող ՄԿՐՏԻՉ ՍԱՐԳՍՅԱՆԸ կդառնար 95 տարեկան:

Դեռ քանի հազարամյակ, հայ ժողովրդի քանի սերունդ` որպես լուսավոր ապագայի առհավատչյա, որպես մշտանորոգ հույսի փարոս, որպես խիզախության, հերոսության ակունք, ոգեկոչելու է իր հաղթանակների մայիսը։ Ու իբրեւ ինքնության վավերագիր, իբրեւ դրոշ պարզելու է աշխարհին՝ հպարտորեն ու վեհաբար։

Թիվ 174 հիմնական դպրոցի աշակերտները, դասվար Ժենյա Հովհաննիսյանի նախաձեռնությամբ, պարբերաբար այցելում են զորամասեր, «Եռաբլուր», լինում են թանգարաններում, ծանոթանում են մեր նորագույն պատմության բախտորոշ իրադարձություններին, մեր հաղթանակների տարեգրությանը:

Արցախյան ազատամարտում իրենց անուրանալի վաստակն են ունեցել նաեւ օդաչուները: Այդ դժվարին ու ծանր ժամանակահատվածում, իրենց կյանքը վտանգելով, գիշեր թե ցերեկ, եղանակային անբարենպաստ պայմանները հաշվի չառնելով, լեռնային տեղանքի բազում անհաղթահարելի խոչընդոտներ հաղթահարելով, նրանք Արցախ էին տեղափոխում կամավորական ջոկատներ, վառելանյութ, մարդասիրական օգնություն, Արցախից՝ վիրավոր, զոհված ազատամարտիկների, բռնագաղթվածների…

Ապրիլը մոտենում է ավարտին… Այսուհետև բոլորիս հիշողության մեջ այն զուգորդվելու է նաև հակառակորդի հանդեպ հերթական կարևոր հաղթանակի հետ: Մեր զինվորականների` հերոս զինվորների ու սպաների բացառիկ սխրանքի շնորհիվ չեզոքացվեցին ոսոխի հեռագնա ծրագրերը: