Բանակ և հասարակություն
Հիմք ընդունելով Սահմանադրության 136-րդ հոդվածը, ինչպես նաև «Հայաստանի Հանրապետության պետական պարգևների և պատվավոր կոչումների մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5.3-րդ հոդվածի 1-ին մասը, 15-րդ, 17-րդ, 18-րդ, 19-րդ և 21-րդ հոդվածները.
Սահմանամերձ Արենի գյուղում բնակվող Ավետիսյանների ընտանիքում ուսումնական նոր տարվա մեկնարկը յուրովի է տրվում. նրանց կրտսեր աղջիկը՝ Աննան, գերազանց գնահատականներով ընդունվել է ռազմական համալսարան: Մոտոհրաձիգ է դառնալու:
Իմ հայ զինվոր, իմ մեծ եղբայր։
Ես հպարտ եմ քո քաջությամբ,
Քո վեհությամբ, հզորությամբ,
Որ կանգնած ես մեր սահմանին
Ու հսկում ես անդորրը մեր։
Մռավ լեռան ստորոտին, Թարթառ գետի ձախ ափին է ծվարած սահմանամերձ- սահմանապահ Մատաղիսը: Խորհրդային տարիներին, հայտնի էր կաուչուկի, լուցկու, մանրահատակի, հացի գործարաններով: Մատաղիսի դպրոց ուսանելու էին գալիս անգամ շրջակա գյուղերից:
«26 տարի է բատինկա եմ հագնում, առավոտից երեկո սա է՝ հենակետից հենակետ, մեկ առ մեկ հաց ու ջուր հասցնելով անցնում ենք ամբողջ առաջնագիծը, դժվար է, ամեն մարդու բան չէ զինվորական ծառայությունը, ամեն մարդ չի դիմանա, ամեն մարդու բախտ չի վիճակվում գիշերը գլուխը բարձին դնելուց զգալ հոգևոր մեծ ուժը, հոգու հանգստությունը, որ իջնում է վրադ. առաջնագիծը պահող զինվորին հաց հասցնելը սրբազան մի բան է».-Սամսոն Բոլյանը զորամասի պայմանագրային գումարտակի թիկունքի պետն է, ծանոթացանք, երբ մեզ մարտական հենակետեր էր ուղեկցում: