Սովորականի նման նախապատրաստվում էի Հայոց մեծ եղեռնի 101-րդ տարելիցին նվիրված միջոցառմանը, սակայն քառօրյա պատերազմն իր ուղղումը մտցրեց կազմակերպչական աշխատանքներում: Ծրագրային փոփոխություններ կատարեցի և որոշեցի, որ սկզբում աշակերտներին կպատմեմ Մեծ եղեռնի մասին, 1,5 մլն զոհերի, մեր ժողովրդի կրած դաժան փորձությունների, մեր վերընձյուղվելու կամքի և ուժի մասին, հետո կանդրադառնամ քառօրյա պատերազմին, մերօրյա հերոսներին, հերոսական դրվագներին:

Հայաստանի Հանրապետության պաշտպանության նախարարության զինծառայողների սոցիալական պաշտպանության վարչությունը տարիներ շարունակ ուշադրության կենտրոնում է պահում Արցախյան ազատամարտում զոհված քաջորդիների ընտանիքների անդամների, վիրավոր և հաշմանդամ ազատամարտիկների առողջության վերականգնման հետ կապված խնդիրները` նրանց տրամադրելով «Լեռնային Հայաստան» առողջարանի ուղեգրեր, իր վրա վերցնելով նաև տրանսպորտի ապահովումը:

«Տոչկան» ստեղծվել և սպառազինության մեջ է մտցվել որպես դիվիզիայի մակարդակի խորհրդային մարտավարական հրթիռային համալիր: 1980-ական թվականների վերջից այն փոխանցվել է բանակային օղակին: Խորհրդային բանակի սպառազինության այդ ահեղ զինատեսակը մշակվել է Ռուսաստանի Կոլոմնա քաղաքի մեքենաշինական կոնստրուկտորական բյուրոյի կողմից՝ Սերգեյ Պավելի Նեպոբեդիմիի գլխավորությամբ:

Զինծառայողների եւ նրանց հարազատների նվիրատվությունների շնորհիվ գնդապետ Ռ. Շահգելդյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասում ստեղծվել է մի բացառիկ գրադարան: Ինչպես նշում է գրադարանավարուհի Գոհար Գալստյանը՝ գրքերի ֆոնդը համալրվել է տարիների ընթացքում. բացի զինվորական ծառայությանը վերաբերող գրքերից ու ձեռնարկներից, այն հարուստ է պատմագրական եւ հայագիտական, բնական եւ ճշգրիտ գիտություններին վերաբերող գրականությամբ:

Բուժծառայության մայոր Տիգրան Թունյանը երկար տարիներ ծառայում է զինված ուժերում: Իր նվիրված, բարեխիղճ աշխատանքի շնորհիվ վայելում է ծառայակից ընկերների սերն ու հարգանքը: Մայիսի 11-ը Տիգրան Թունյանի ծննդյան օրն է

Այս անհանգիստ ու լարված օրերին չափազանց ծանր է բոլորիս համար, բայց առավել ծանր ու դժվար է բանակում զինվոր զավակ ունեցող ծնողների համար: Մեր որդին` Վոլոդյան, կրտսեր սերժանտ է, ծառայում է հենց այն տարածքում, որտեղ վերջին շրջանում բավականին լարված էր իրավիճակը: Թե ինչ փոթորիկ էր մեր հոգում, թե ինչ անհանգիստ էինք, մեզ կհասկանան միայն զինվորի ծնողները:

Այսօրվա պես հիշում եմ այն օրը, երբ առաջին անգամ ոտք դրեցի զորամաս: Տեղ հասանք ուշ գիշերին: Իջա մեքենայից, աչքի տակով ուսումնասիրեցի թեթև լուսավորված տարածքը, մի պահ աչքերս փակեցի ու սկսեցի մտքումս խոսել. «Ես՝ Արսեն Մնացականյանս, պատրաստ եմ ծառայության: Ես հստակ գիտակցում եմ, որ այսօրվանից սկսած ուղիղ երկու տարի պետք է իմ ծառայակից ընկերների հետ միասին անառիկ պահեմ իմ երկրի սահմանները: