Գնդապետ Արթուր Մկրտչյանը արդեն 28 տարի ծառայում է ՀՀ զինված ուժերում։ Ավարտել է Վ. Սարգսյանի անվան ռազմական ակադեմիան (այն ժամանակ՝ ինստիտուտ), գերազանցությամբ սովորել է նաև ՌԴ ռազմահրետանային ակադեմիայում: Ծառայողական տարիների մեծ մասն անցկացրել է մարտական հերթապահություն իրականացնող զորամասերում: Մարտական գործողությունների մասնակից է, «Մարտական խաչ» 1-ին աստիճանի շքանշանակիր։ Ներկայումս գնդապետը Վ. Սարգսյանի անվան ռազմական ակադեմիայի սպաների որակավորման կենտրոնի պետն է, զորքերում ձեռք բերած իր հարուստ փորձը ներդնում է ռազմական կրթության ոլորտում։ Իր օրինակով է ցույց տալիս, թե որքան կարևոր է ինքնակատարելագործման ձգտումը։ Վերջերս գնդապետ Մկրտչյանը մասնակցել է ատեստավորման քննություններին, բոլոր առարկաներից ստացել է «գերազանց» գնահատական։

Ռազմական սպորտի միջազգային խորհրդի միջոցառումների ծրագրի շրջանակում ՀՀ ԶՈՒ ներկայացուցիչները մասնակցել են «Վերելք՝ հանուն խաղաղության» արշավին։ 13 երկրների ավելի քան հինգ տասնյակ զինծառայողների շարքում Հայաստանի զինված ուժերի ներկայացուցիչները եզակիներից են, որ հաղթահարել են Եվրոպայի ամենաբարձր լեռնագագաթը՝ Էլբրուսը։

Զինված ուժերում բարեփոխումները շարունակվում են տարբեր ուղղություններով: Նպատակը մեկն է՝ հարմարավետ պայմաններ և նոր հնարավորություններ ստեղծելով ավելի գրավիչ դարձնել ծառայության հեռանկարը ռազմական ոլորտում: Բարեփոխումների շարքում պակաս կարևոր չէ նաև ճաշարանային պայմանների արդիականացումը՝ թարմացված ճաշացանկով: Օրեր առաջ զորամասերից մեկում շահագործման հանձնվեց նոր ճաշարան:

Հայկական բանակի զինվոր Սողոմոն Շաբոյանը 5 եղբայր և 8 քույր ունի: Ավագ եղբայրները կատարել են զինվորական պարտքը, կրտսերները սպասում են իրենց հերթին: Շաբոյանների ընտանիքում բոլորը գիտեն, որ տղամարդու կյանքի ուղին պիտի անցնի բանակով:
-Տղան իր ամբողջ կյանքում մի քանի պարտականություն ունի, որոնք պարտադիր պիտի կատարի,- ասում է Սողոմոնը,- պիտի դպրոց գնա, ծառայի բանակում, մասնագիտություն սովորի, աշխատի, բարեկեցություն ապահովի ծնողների, կնոջ ու երեխաների համար:
Զինվորական համազգեստով է, քիչ առաջ է հայրենիքը անձնվիրաբար պաշտպանելու, Հայրենիքի համար կյանքը չխնայելու հանդիսավոր երդում տվել: Դեմքը ժպտուն է, աչքերը պայծառ են:

Հրազդանցի Ելենա Թադեւոսյանը և Տիգրան Գրիգորյանը հինգ զավակ ունեն՝ երկու աղջիկ եւ երեք տղա: Ամռանը Գրիգորյանների առաջնեկը՝ Աղասը, համալրեց հայրենիքի պաշտպանների շարքերը:
-Ամբողջ օրը մտովի որդուս հետ եմ,- ասում է Ելենան: -Ընտանիքում մեծից փոքր զինվորական ենք դարձել, բանակին, զինվորին վերաբերող ամեն լուր մեր սրտի միջով է անցնում։ Երեխեքն էլ շատ կապված են, հեռախոսների էկրաններին զինվոր եղբոր նկարն է, բոլորին ցույց են տալիս, հպարտանում:

Կանանց ներգրավվածությունը զինված ուժերում շարունակում է ընդլայնվել: Նրանք իրենց ամենօրյա ծառայությամբ նպաստում են բանակի մարտունակության ամրապնդմանը, տղաներին հավասար կատարում են ցանկացած խնդիր թե՛ զորամասում, թե՛ մարտական դիրքերում:

Էրիկ Հախվերդյանը Տավուշի մարզի սահմանամերձ Բերդավան գյուղից է: Նրա մանկությունը համընկավ պատերազմի, տնտեսական ճգնաժամի, ցրտի ու խավարի տարիների հետ: Բայց դժվարությունները ոչ թե բնակավայրը փոխելու, ապահով ու բարեկեցիկ ապրելու ցանկություն արթնացրին, այլ սեփական ծննդավայրը անվտանգ ու շեն դարձնելու միջոցների փնտրտուքի պատճառ դարձան: Որոնումները նրան տարան արտերկիր: Զինծառայությունն ավարտելուց հետո Էրիկ Հախվերդյանը 14 տարի ապրեց հայրենիքից հեռու և վերադարձավ մշտատև գյուղատնտեսության առաջադեմ փորձը հարազատ գյուղում ներդնելու հաստատ մտադրությամբ: