2016թ. հուլիսի 24-ին զորամասի ակումբը լեփ-լեցուն էր. կազմակերպվել էր հուշ-ցերեկույթ` նվիրված ՀՀ Ազգային հերոս Ջիվան Զավենի Աբրահամյանին:
Հերոսի կյանքն ու մարտական ուղին հանգամանորեն ներկայացրեց զորամասի գրադարանի վարիչ Ա. Թորոսյանը: Հերոսը ներկայացվեց` սկսած իր նախնիներից, որոնք փրկվելով թուրքական յաթաղանից, հանգրվանել էին Ապարանի շրջանի Զովունի գյուղում: 50-ական թվականներին Աբրահամյանները տեղափոխվում են Երևան, որտեղ էլ ծնվում է Հայաստանի Ազգային հերոսը:

Ամառային զորակոչի ավարտը Քաշաթաղի շրջանում կայացավ հուլիսի 25-ին: Ինչպես միշտ, այս անգամ ևս բոլոր նորակոչիկները վերջնական բուժզննում անցան շրջանային բուժմիավորումում: Զինկոմիսարիատի զորակոչի բաժնի աշխատակիցները վերջնական տեսքի բերեցին նրանց փաստաթղթերը, զրուցեցին տղաների և ծնողների հետ, լրացրին հարցաթերթիկները:

Սահմանամերձ այս զորամասը 2015 թվականի արդյունքներով ԶՈՒ մարտական հերթապահություն իրականացնող զորամասերի մեջ գրավել է երկրորդ պատվավոր տեղը, եւ զորամասի հրամանատարությունը լի է վճռականությամբ մարտական հերթապահություն կատարող զորամասերի մեջ դառնալու լավագույնը:
Շրջեցինք զորամասի պահպանությանը վստահված սահմանի հենակետերում եւ մեր աչքով տեսանք կատարված հսկայածավալ ամրաշինական աշխատանքները, կատարելագործված ինժեներական կառույցները:

Անձնակազմը նոր համալրում է ստացել: Նրանց մեջ կան բուհերում սովորող կամ արդեն ավարտած, բանիմաց, կրթված զինվորներ: Ցանկացած զորամասի համար մեծ առավելություն և հարստություն է այդպիսի զինվորներ ունենալը, որոնց էլ հենց ներգրավում ենք հասարակական ակտիվներում: Նրանք իրենց օժտվածությամբ, մեր աշխատանքներին օգնելու պատրաստակամությամբ դառնում են մեր առաջին օգնականը՝ ստորաբաժանումներում իրավական, հոգևոր-մշակութային, դաստիարակչական և այլ աշխատանքներ տանելու գործում:

Մայոր Լեռնիկ Մարգարյանը՝ մեր ընկերը, 23 տարի ծառայել է զինված ուժերում, եղել է զորամասի շտաբի պետի տեղակալ: Զորացրվեց, բայց նրա տեղը շարքում դատարկ չմնաց: Բանակ զորակոչվեց որդին՝ Արմանը: Հայ տղամարդու համար չկա ավելի մեծ երջանկություն, քան արու զավակին զինվորացած տեսնելը: Վեց ամիս առաջ մեր ընկերն այդ բերկրանքը երկրորդ անգամ ապրեց: Մենք նրան աչքալուսանք էինք տալիս, իսկ նա հպարտանում էր, որ Արմանը թեեւ պիտանի էր ոչ շարային ծառայության, բայց ընդդիմացավ. «Ուզում եմ ծառայել դիրքերում»:

Փոխգնդապետ Մուշեղ Սահակյանն ավարտել է Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական համալսարանը, ինքնակամ ծառայության է անցել ԼՂՀ զորամասերից մեկում: Ծառայել է տարբեր զորամիավորումների ենթակա ստորաբաժանումներում: Զբաղեցրել է դիվիզիոնի շտաբի պետի, այնուհետեւ՝ հրամանատարի պաշտոնը: Այժմ ՀՀ հյուսիսարեւելյան սահմանագոտում տեղակայված զորամասերից մեկի հրետանու պետն է:

Մեր գյուղն անմիջապես սահմանի կողքին է:
Շատ լավ եմ զգում, երբ՝ որպես տեղացի, պահում-պաշտպանում եմ իմ հայրենիքը, իմ հողը: Արդեն վեց ու կես տարի է, ինչ այս զորամասում եմ` որպես պայմանագրային զինծառայող: