Օրերս Ադրբեջանի արտգործնախարար Էլմար Մամեդյարովը բողոքի նամակ ուղարկեց ՄԱԿ-ի գլխավոր քարտուղարին: Նամակում նա տեղեկացնում է, որ Հայաստանը Արցախում ստեղծում է նոր բնակավայրեր, վերականգնում է օդանավակայանը և ենթակառուցվածքները, փոխում աշխարհագրական անվանումները, մտադիր է Կուբաթլուի շրջանում կառուցել 150 տուն, ինչպես նաև Վարդենիս-Քարվաճառ ճանապարհը:

1961թ. մարտի 4-ին խորհրդային փորձնական «A» համալիրի «B-1000» հրթիռը Սարի-Շահան հրաձգարանում փորձարկման ժամանակ 25 կմ բարձրության վրա խոցեց «Հ-12» բալիստիկ հրթիռի մարտագլխիկը: ԽՍՀՄ-ը ցնծության մեջ էր: Իհարկե, մինչ օրս քչերը գիտեն, որ այդ ժամանակ գերհզոր տերությունները մի կողմից զարգացնում էին հրթիռային հարձակողական միջոցները, մյուս կողմից փորձում էին գտնել հրթիռային «հակաթույն»:

Թեև Լիբիայի արևելյան մասի հազարավոր բնակիչները ցույցեր էին անում, սակայն շարունակում էին օգտագործել իրենց երկու նախկին առաջնորդների պատկերով թղթադրամները: Մեկին նրանք ատում էին, իսկ մյուսին` սիրում: 1 դինարանոցից մեզ է նայում երիտասարդ Մուամմար Քադդաֆին, իսկ 10-անոցից` հակագաղութային դիմադրության առաջնորդ Օմար ալ-Մուխտարը:

Այսպիսով, ըստ օկուլտիստների՝ համասեռամոլությունը կատարելության հասնելու և աստվածացման միջոց է, մոգական ուժի աղբյուր. համասեռամոլներն ընտրյալներ են, ինչը չեն կարող հասկանալ «հասարակ մահկանացուները»: Այդուհանդերձ, մարդկությունը գնում է «կատարելագործման» ճանապարհով, ինչը նշանակում է, որ ապագայում բոլորը պետք է «կատարյալ» դառնան, այսինքն՝ համասեռամոլ: Այն, որ դա իրատեսական նպատակ է, ապացուցվում է համասեռամոլների ամուսնություններն օրինականացնող, նրանց երեխաներ որդեգրելու (նշանակում է՝ համասեռամոլներ դաստիարակելու) իրավունք տվող երկրների թվի մեծացմամբ: Մարդկության ապագան Սոդոմի և Գոմորի մոդելով ստեղծված պետությունն է:

Որոշ փորձագետների կարծիքով, պետության և ցանցային կառույցների դիմակայությունն անխուսափելիորեն ավարտվելու է պետության «պարտությամբ»` պետությունը որպես հաստատություն վերանալու է և փոխարինվելու է ցանցային կառույցներով: Մասնավորապես՝ նման համոզման է հանգել ՀՀ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը, որն այս հարցի շուրջ իր տեսակետը հիմնավորել է 2008թ. գրված «Պետության վախճանը» գիտական հոդվածում:

Վերջերս Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման հարցում Հայաստանի վարած քաղաքականության մեջ նկատելի է մի էական շեշտադրում, այն է` ցեղասպան երկիրը` Թուրքիան, բացի իր ոճիրն ընդունելուց, պետք է փոխհատուցի դրա հետևանքով հայ ժողովրդի կրած նյութական վնասը: Այս տարվա ապրիլի 24-ին այդպիսի բացահայտ պահանջով հանդես եկան Ամենայն Հայոց Գարեգին Երկրորդ և Մեծի Տանն Կիլիկիո Արամ Առաջին կաթողիկոսները:

ԱՄՆ Կենտրոնական հետախուզական վարչության տվյալներով, 2012թ. հուլիսից մինչև այս տարվա մայիսը Սիրիայում սպանվել են 280 օտարերկրացիներ Լիբիայից (60), Թունիսից (47), Սաուդյան Արաբիայից (44), Հորդանանից (32), Եգիպտոսից (27), Լիբանանից (20), Չեչնիայից (5), Դաղստանից (7):
Դեռ 2012թ. նոյեմբերին պաշտոնական Դամասկոսը հրապարակեց սպանված օտարերկրացիների ցուցակը, որում կար 142 անուն` աշխարհի 18 երկրներից, այդ թվում Սաուդյան Արաբիայից, Լիբիայից, Աֆղանստանից, Թունիսից, Եգիպտոսից, Քաթարից, Լիբանանից, Թուրքիայից, Չեչնիայից և Ադրբեջանից, ինչպես նաև Եվրոպայից: Նրանց մեծ մասը, ըստ սիրիական ԶԼՄ-ների, «Ալ Քաիդա» ահաբեկչական կազմակերպության անդամ է կամ անդամակցել է Սիրիա գալուց հետո (իսկ Սիրիա եկել է Թուրքիայի կամ Լիբանանի տարածքով):