«2005-ի փետրվարին Կալիֆոռնիայում Հայոց ցեղասպանության մասին բարձրաձայնելուց հետո ես վերադարձա Հայաստան՝ որպես դեսպան, սակայն ինձնից պահանջել էին հայտարարություն անել, որ տպավորություն կստեղծվեր, թե այն, ինչ ես ասել էի, տեղին չէր: Թեմայի մասին բարձրաձայնելը տաբու էր, այն անգամ քննարկման ենթակա չէր: Դա պետք էր փոխել, նույնիսկ եթե ես զրկվեի իմ աշխատանքից: Կարծում եմ՝ քանի դեռ աշխարհը չի լուծել այս խնդիրը, այն կշարունակի իր վնասարար հետեւանքներն ունենալ»:

Համարյա մեկ դար է անցել Հայոց ցեղասպանությունից: Աշխարհը փոխվում է, փոխվում է նաև Թուրքիան: Ոմանց թվում է, թե թուրքերն ավելի քաղաքակիրթ են դարձել, փոխել են իրենց արնախում էությունը և շուտով հոգեբանորեն պատրաստ կլինեն զղջալու և ապաշխարելու իրենց գործած ոճիրի համար: Սակայն փաստերը վկայում են, որ ամենևին էլ այդպես չէ:

Բոխումում Հասանի հետ մշակութային միջոցառման մասնակցեցինք. միջազգային սքանչելիորեն գունեղ տոնախմբություն էր: Այդ օրը թուրք գրողի նոր գրքի շնորհանդեսն էր, կյանքումս առաջին անգամ տեսա մեկտեղված գրասեր թուրքերի մի ամբողջ դահլիճ: Հասանի հետ էր, ի դեպ, մեր մյուս ազգակիցը` Բեհզադեն, առողջ հումորով, բացառիկ կենսախինդ, բացսիրտ մի երիտասարդ: Բեհզադեի հայրը ազգությամբ հայ էր, մայրը` պարսկուհի, երկուսն էլ Թեհրանի համալսարանի պրոֆեսորներ: Հիանալի օր էր, թեպետ ստեպ-ստեպ որսում էի Հասանի գնահատող հայացքը. թուրք և քուրդ մտավորականների նկատմամբ իմ վերաբերմունքը անսովոր էր նրա մարդկային կերպին: Ուրախանում էր, մի քիչ էլ զարմանում` ինչպե՞ս կարող է հայ գրողը առանց թշնամանքի շփվել թուրքերի՛ հետ, քրդերի՛ հետ:

«Այն բանից հետո, երբ Քրդական բանվորական կուսակցության առաջնորդ Աբդուլլա Օջալանը հրաժարվեց զինված պայքարից, Անկարան փաստորեն ազատվեց կապանքներից: Թուրքիայի տարածքից հեռանալու` քուրդ զինյալներին ուղղված Օջալանի կոչն առաջին քայլն է, որով ազդարարվում է հին բարի ժամանակների վերադարձը, երբ քրդերն ու թուրքերը միասին պայքարում էին հույների և փոքրասիական տարածաշրջանի մյուս քրիստոնյաների դեմ»:

«Եթե մենք թեկուզ փոքր-ինչ կասկածեինք, որ Գաբալայի ՌՏԿ-ի փակումը կհանգեցնի Ռուսաստանի Դաշնության անվտանգության թուլացմանը, ապա մենք, իհարկե, Բաքվի հետ կպայմանավորվեինք վարձակալությունը երկարաձգելու վերաբերյալ: Այսօր կարող եմ հստակ ասել, որ Գաբալայի փակումը ոչ մի կերպ չի ազդի ՌԴ անվտանգության վրա»:

Մեր օրերում դեպքեր, իրադարձություններ են տեղի ունենում, որոնք օրվա լրահոսի մեջ դիտելի չեն, չեն շեշտադրվում, առանձնանում, մինչդեռ դրանք երբեմն պատմական, պատմություն կերտող իրադարձություններ են։ Եթեր է դուրս եկել ևս մի ռադիոկայան՝ «Թալիշստանի ձայն» անվանումով, հերթական մի ձայն եթերի անհուն օվկիանում։ Իրականում, սակայն, այն դառնալու է թալիշ ժողովրդի պատմության և մշակույթի, ազգային զարթոնքի փաստն ու ուղենիշը և հայ ժողովրդի հասարակական-քաղաքական մտքի հասունության առհավատչյան։
Ձեզ ենք ներկայացնում մեր թղթակից Գևորգ Ասատրյանի հարցազրույցը ԵՊՀ իրանագիտության ամբիոնի վարիչ պրոֆեսոր Գառնիկ Ասատրյանի հետ:

«Ի՞նչ լիազորություններով պետք է օժտված լինի սերժանտը, որպեսզի տվյալ ստորաբաժանումում դառնա հենարան սպայի համար»: Հերթական այցով Հայաստանում գտնվող ՀՀ զինված ուժերի անձնակազմի կառավարման ոլորտի բարեփոխումներին օժանդակող Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների և Մեծ Բրիտանիայի համատեղ խորհրդատվական խումբը անձնակազմի կառավարման բարեփոխումների համար պատասխանատու ՀՀ պաշտպանության համակարգի աշխատանքային խմբի հետ մարտի 20-22-ը քննարկումներ անցկացրեց այս ոլորտի եւ այլ հարցերի շուրջ :