Ամանորի նախօրեին մեզ հաջողվեց կապ հաստատել ներկայումս Աֆղանստանում, Կոսովոյում և Լիբանանում ծառայություն իրականացնող մեր խաղաղապահ զորախմբերի հրամանատարների հետ, որոնք ներկայացրին իրենց ընթացիկ ծառայությունը:

«Մարտական ծառայության» մեդալակիր մարտկոցի հրամանատար, կապիտան ԻՇԽԱՆ ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԸ մեր բանակի տարեկիցն է: Նա զինված ուժերի այն երիտասարդ սպաներից է, որ առանձնանում է հիմնարար գիտելիքներով, բարոյակամային գերազանց որակներով եւ զինվորական գործին անսահման նվիրվածությամբ: Ասել է թե՝ նա ու նրա նմաններն են նոր ժամանակների հայկական բանակի հզոր ու առողջ կորիզը:

Մի անգամ դիրքերում էինք, շատ ցուրտ էր, բայց հընթացս մենք էլ հարմարվեցինք եղանակին, ինչպես զինվորները։ Վառարա՞նն էր մեզ տաքացնում, թե՞ նրանց կարոտով հյուսած երգերի ջերմությունը:

«Տոչկա» մարտավարական հրթիռային համալիրը նախատեսված է հակառակորդի խոր թիկունքում տեղակայված թիրախների, այդ թվում՝ հետախուզական համակարգերի, զորքերի կառավարման կետերի, ինքնաթիռների և ուղղաթիռների կայանատեղիների խոցման համար:

Աշխեն տատս այսպես էր պատմում. «Էս գյուղը քո պապերն են հիմնել: Քո Միքայել մեծ պապն ու քո Ներսես մեծ պապը: Մենք գաղթական ենք: Ամբողջ գյուղով գաղթական ենք: Գիտես՝ գաղթականն ի՞նչ է: Քո տունը մնաց Ալաշկերտում, քո գյուղի անունը Խաստուր էր: Քո Միքայել պապը Խաստուրի գյուղապետն էր:

«Սմերչ» համազարկային կրակի ռեակտիվ համակարգերը բացազատված են: Երկու դիվիզիոնների ստորաբաժանումներն արդեն զբաղեցրել են մեկնարկային դիրքերը: Հրթիռային հսկաները ելման դրություն են առել. րոպեներ անց սկսվելու են կրակային վարժանքները:

Զորավարժարաններից մեկում ճամբարային հավաքներ են: Տեսական գիտելիքները գործնականում ամրապնդում են Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական համալսարանի ավարտական կուրսի կուրսանտները: Արդեն մի քանի օր բանակի ապագա մոտոհրաձիգներն ու հրետանավորները տարաբնույթ ուսումնական խնդիրներ են կատարում դաշտային պայմաններում: