ՀՀ զինված ուժերի ռազմական հետախուզությունը 25 տարեկան է: Ամենամարտունակն ու կազմակերպվածը համարվող, զինված ուժերի կազմում առանձնահատուկ դերակատարում ունեցող հետախուզական ստորաբաժանումների զինծառայողները պատրաստվում, մասնագիտորեն կատարելագործվում են ամեն օր՝ գիշեր ու ցերեկ:

Գնդապետ Կարեն Գրիգորյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի ժամկետային զինծառայող, շարքային Սարգիս Գաբրիելյանը արձակուրդն է անցկացնում հայրենի Էջմիածնում: ԵՊՀ ինֆորմատիկա և կիրառական մաթեմատիկայի ֆակուլտետի առաջին կուրսն ավարտելուց հետո, կիսատ թողնելով ուսումը, Սարգիսը զորակոչվել է Արցախ՝ հայրենիքին պարտքը տալու:

Սույն թվականի հոկտեմբերի 26-ին 5-րդ զորամիավորման Սպարապետ Վազգեն Սարգսյանի անվան զորամասում մեկնարկել են 2017թ. ձմեռային զորակոչի շրջանակներում պարտադիր զինվորական ծառայությունից արձակվող զինծառայողների մասնագիտական կողմնորոշմանը, հետագա աշխատանքային գործունեության պլանավորմանն ուղղված փորձնական ծրագրով աշխատանքները:

Տագնապ: Հակառակորդի դիվերսիոն խումբը խախտել է սահմանը: Ավտոմատավոր տղերքը, զրահաբաճկոնները հագին, զենքերը լիցքավորելով վազում են դեպի խրամատները: Ես մնում եմ գետնատնակում մենակ: Տեր Աստված, ադրբեջանցիները հենց հիմա՞ պիտի դիվերսիա անեին` մտածում եմ ու ջանում ցույց չտալ վախս:

Մեր երկրի հյուսիսարևելյան սահմանագոտու պաշտպանությունն իրականացնող զորամասերից մեկում հարկ չեղավ երկար փնտրելու իմ այսօրվա գրառման հերոսներին՝ երեք տանկիստ ընկերներ, կրտսեր սերժանտ Արման Բադալյանին, շարքայիններ Դավիթ Հակոբյանին և Էդգար Հարությունյանին: Երեք ամիս և մի քանի օր անց ավարտվելու է նրանց ծառայությունը:

Սահմանային զորամասի բուժկետի պետ, ավագ լեյտենանտ Անուշ Միքայելյանը մի քանի հարյուր կիլոմետր ճանապարհ է կտրել, որ հասնի Երեւան ու մասնակցի ԶՈՒ ռազմաբժշկական վարչության ենթակա ստորաբաժանումների պետերի մասնագիտական հավաքին: Խորհրդակցության ժամանակ նա նստած էր իմ կողքին եւ անընդհատ նշումներ էր անում նոթատետրում:

Արեւը մայր էր մտնում, երբ դիրք հասանք: Չորացած խոտերով եզերված հարթ ու երկար արահետով բարձրանում ենք գետնատնակ: Եվ ինչքան վեր ենք բարձրանում, այնքան ավելի պարզորոշ են լսվում հակառակորդի կրակոցները: Հաղթակազմ հրամանատարը, որի անուն ազգանունը Վահան Պիլիյան է, բարձրաձայն սկսում է հաշվել՝ մեկ… երկու… վեց… տասնութ… Հետո մխիթարող ու հանդարտ ձայնով դառնում է ինձ. «Դատարկ աղմուկ է: Միշտ նույն բանն է»: Չգիտեմ՝ այդ խոսքերով նա պարզապես ցրո՞ւմ է լրագրողիս տագնապը, թե իսկապես վտանգի նշույլ իսկ չկա լռությունը լցնող այդ կրակոցներում: