-Եվ ո՞վ է քո հերոսը,- հարցնում եմ զինվորին. նրա ձեռքին մի վկայական կա, որտեղ սեւով սպիտակի վրա գրված է, որ ավագ սերժանտ Հայկ Հովհանյանը 1-ին մրցանակ է շահել «Ես գտա իմ հերոսին» վերտառությամբ շարադրության համաբանակային մրցույթում:

-Զինվոր եմ,- ասում է տղան: Արտաքինից դատելով` տարիքը զինվորի չէ:
-Քսանհինգ տարեկանում եմ բանակ եկել,- բացատրում է,- երկու օրից կզորացրվեմ:

Ավարտվեց հերթական զորակոչը: Այս ամառային զորակոչը իմ պաշտոնավարության հինգերորդ զորակոչն էր, եւ պետք է նշեմ, որ այն նույնպես անցավ շատ լավ, հարթ ու սահուն: Անկեղծանամ. այս մի քանի տարիների ընթացքում չի եղել մի զորակոչ, որի ընթացքում ինչ-ինչ խնդիրներ ծագեն, դժգոհություններ լինեն թե՛ զինակոչիկների եւ թե՛ նրանց հարազատների մոտ:

Արմավիրում հերթական զորակոչն է: Սովորաբար նման օրերին զինկոմիսարիատի բակը մարդաշատ է լինում: Բայց այս անգամ միայն երկու պատանի և մի տղամարդ տեսնելը զարմացրեց ինձ. երեւի շուտ եմ եկել: Նրանք կողք կողքի նստած զրուցում են: Մտածում եմ՝ հայրը խրատ է տալիս որդիներին բանակ գնալուց առաջ:

Պաշտպանության բանակի հարավային ուղղությամբ տեղակայված զորամասի նախապատրաստական գումարտակի զորանոցներում նորից աղմկոտ է՝ հերթական համալրումն է: Հենց այստեղ են ուսումնական մի քանի ամիսների ընթացքում անփորձ նորակոչիկներից բանիմաց ու կարող զինվոր կոփում: Այստեղ են երիտասարդները զենք կրելու, մարտական խնդիր կատարելու իրավունք վաստակում:

Գեներալ-մայոր Տիգրան Փարվանյանի հրամանատարությամբ գործող զորամիավորումում մեկնարկել են հնգօրյա հրամանատարական հավաքները:

Արմենի մոր հետ շուկայում ծանոթացա: Ծիրան, բալ ու մածուն էր վաճառում: Մրգերը խնամքով շարել էր իրար վրա, մածնի բանկաները հավասար դրել կողք կողքի: Բարետես, ճաշակով հագնված երիտասարդ կին էր, որն անգամ շուկայում վաճառելիս չէր մոռացել ներկել շուրթերն ու զգեստին համապատասխան ականջօղեր կրել: Ակամա ժպտացի կնոջը: Շոգ էր, ու սառը տնական մածուն վայելելու հեռանկարը ստիպեց, որ ճեղքեմ մարդաշատ միջանցքն ու մոտենամ կնոջը: