Առավոտյան տողանի ժամանակ նկատեցի դասակի առջևից համարձակ ու ինքնավստահ կեցվածքով քայլող, ավագ լեյտենանտի կոչումով երիտասարդ մի աղջկա ու մնացի զարմացած: Համազգեստն էլ այնպես էր նստել վրան, որ կարծես մեջը ծնված լիներ:

Արցախի պաշտպանության բանակի հարավային թեւի միավորման շտաբի բակում զինվորական «Ուազը» սպասողական վիճակում է. մեքենայի շարժիչն աշխատում է, դռները բաց են: Երբ վաղ առավոտյան այստեղ էի գալիս, երկմտում էի. «Տոնական օր է, տեսնես մարդու կհանդիպե՞մ»: Այնինչ միավորման շտաբի պետ, գնդապետ Ժիրայր Պողոսյանն ու ծառայության պետերը ճանապարհվում են մարտական դիրքեր` հերթական հանկարծակի ստուգումն իրականացնելու:

Ընդամենը օրեր անց ես կմիանամ իմ ծառայող եղբայրներին եւ պատիվ կունենամ կրելու հայրենիքի պաշտպանի վեհ կոչումը…

Ձևավորված ավանդույթի համաձայն՝ օրերս հերթական զորակոչի մեկնարկը հանդիսավորությամբ ազդարարվեց խորհրդանշական վայրում՝ Սարդարապատի հուշահամալիրում:

Տարեցտարի ավելի ամուր հիմքերի վրա է դրվում զորակոչի գործընթացը: Այս տարվա զորակոչին մի շարք կարեւոր նորամուծություններ են արվել, որոնք այն առավել արդյունավետ եւ անաչառ դարձնելու միտում ունեն:

Երեք տարի անընդմեջ (2013, 2014 եւ 2015 թթ.)՝ լավագույնը միավորման կազմում, 2015-ին՝ պաշտպանության բանակում: Այսպիսի փայլուն հաջողությունների է հասել գնդապետ Գեղամ Գաբրիելյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասը: Հատկապես մարտական հերթապահություն կատարող զորամասում բացառվում է նման արդյունքների հասնել առանց բարձր կարգապահության ու մասնագիտական գերազանց պատրաստվածության եւ իհարկե՝ մարտական առաջադրանքի կատարման լուրջ գիտակցման:

Հայոց բանակի շարքերում ծառայող զինվորների մեջ դյուցազնական ուժի տեր տղաների շատ եմ հանդիպել և բազմիցս առիթ եմ ունեցել գրելու նրանց մասին, որոնցից մեկն էլ ջոկի գնդացրորդ Արտակ Ռաֆայելյանն է: Առաջնագծում ծառայող զինվորը իր ֆիզիկական արտառոց ունակությունների շնորհիվ հասցրել է գրանցվել ոչ միայն Հայկական դյուցազնագրքում, այլև դառնալ Գինեսի գրքի ռեկորդակիր՝ պառկած դիրքից 11011 անգամ կատարելով հենում-ծալում վարժությունը: