Կենտրոնական հավաքակայանի դարպասների մոտ այս օրերին մարդաշատ է: Հանրապետության տարբեր ծայրերից այստեղ են շտապում իրենց որդիներին ազգային բանակ ճանապարհող ծնողներն ու հարազատները՝ հետեւելու վիճակահանությանը, եւս մեկ անգամ ամուր գրկելու իրենց զինվորին եւ բարի ճանապարհ մաղթելու:

Հուլիսի 20-ին դարձյալ մարդաշատ էր Քաշաթաղի շրջանային զինկոմիսարիատի հարակից տարածքը: Հերթական զորակոչն է, և շրջանի տարբեր բնակավայրերից եկել են զինվորացու տղաները հարազատների, ընկերների, բարեկամների ուղեկցությամբ:
Զորակոչային բաժնի պետ, ավագ լեյտենանտ Հովհաննես Բայաթյանը, որը նոր է նշանակվել այս պաշտոնին, ևս մեկ անգամ ստուգում է փաստաթղթերը, հետաքրքրվում նորակոչիկների ինքնազգացողությամբ, անձնական խնդիրներով: Քիչ հեռվում ծնողները, սեղանի շուրջ խռնված, լրացնում են հատուկ զորակոչի համար պատրաստված հարցաթերթիկները, որ այս տարի առաջին անգամ են կիրառվում:

Հուլիսի 1-ից 15-ն ընկած ժամանակահատվածում զորակոչվել է ընդհանուր թվի 50 տոկոսը: Զինկոմիսարիատների աշխատանքը գնահատում ենք բավարար, այս պահի դրությամբ խնդիրներ, թերացումներ չեն արձանագրվել: Նշեմ, որ ֆլյուրոգրաֆիկ հետազոտության ընթացքում 12 զորակոչիկի մոտ հայտնաբերվել են խնդիրներ: Ի դեպ, տվյալ հետազոտությունը կատարվում է միայն հանրապետական հավաքակայանում: Զորակոչիկներին ուղարկել ենք կենտրոնական հոսպիտալ, նրանցից վեցը բուժվում է, իսկ վեցն էլ անհրաժեշտ օգնություն է ստացել եւ զորակոչվել զինված ուժեր: Եթե առողջական խնդիրը լուրջ է, ներկայացնում ենք կենտրոնական ռազմաբժշկական հանձնաժողով, ապա, ըստ հարկի, տրվում է տարկետում:
Նման դեպք առայժմ չի գրանցվել:

Նորակոչիկների հետ աշխատանքը զինված ուժերի կենսագործունեության կարեւորագույն գործընթացներից է, առավել եւս՝ ուսումնական զորամասերում: Այս օրերին, երբ ընթանում է զորակոչը, եւ դեռ չի մեկնարկել նոր ուսումնական փուլը, ուսումնական զորամասերի անձնակազմի ուշադրությունը կենտրոնացած է հենց այդ խնդիրներին:

Վաչե Ստեփանյանը մի քանի օրից կբարձրանա դիրք, կստանձնի մարտական հերթապահությունը` փոխարինելով զորացրված ընկերներից մեկին: Նա ծառայում է ղարաբաղա-ադրբեջանական շփման գծի ամենաբարդ հատվածում, հինգ ամիս ուսումնական գումարտակում կոփվել ու հմտացել է, մարտական պատրաստության փորձ ձեռք բերել եւ հիմա պատրաստ է դիրքային ծառայությանը:
Վաչեին առաջարկեցի ամփոփել ծառայության հինգ ամիսների գլխավոր դասերը:

Պարզապես, մի բան պիտի հասկանանք, որ թշնամիներով շրջապատված, սահմանամերձ լինելը մարդկանց ստիպում է արիանալ, ավելի լավ հասկանալ ազատության գինը: Թուրքի ոտքը Տեղ գյուղ չի մտել: Ասեք՝ ես ինչպես չհպարտանամ այս փաստով: Լենկ Թեմուրը նվաճելով հասավ Տեղ եւ Խնածախ գյուղերի մատույցներին, գրավեց հարեւանությամբ գտնվող Մինքենդ գյուղը (որն իր նվաճած հազարերորդ գյուղն էր, գյուղի անունը թարգմանաբար այդպես էլ կոչվում է՝ հազարերորդ գյուղ), բայց աշխարհիս տիրակալը չկարողացավ Տեղ եւ Խնածախ գյուղերը մտնել: Ես ինչպես չհպարտանամ իմ Բաղդասար պապով, որը, լսելով Արեւմտյան Հայաստանում թուրքերի վայրագությունների մասին, ջոկատ կազմեց ու մեկնեց՝ պաշտպանելու իր հայրենակիցներին: Նա իր ջոկատով զոհվեց, ու բոլորը թաղված են Արեւմտյան Հայաստանում:

Լիդերությունը այն հարցերից է, որոնց բազմիցս անդրադարձել են հոգեբանական և մանկավարժական գիտությունները, ինչպես նաև մարդկանց խմբերին կառավարելու տարբեր խնդիրներով զբաղվող գիտությունները:
Գիտական աշխարհում գոյություն են ունեցել ամենաբազմազան մոտեցումներ, մասնավորապես՝ այն հարցին, թե ինչպես են առաջ գալիս լիդերները խմբում: Իսկ ինչպես պաշտոնական լիդերը կարող է իրական լիդերի` խմբի կողմից որպես այդպիսին ընդունված, հեղինակություն վայելող անձի նշանակություն ձեռք բերել իր ենթակայության տակ գտնվող կոլեկտիվում: