Դեկտեմբերի 3-ին` Հաշմանդամների միջազգային օրվա կապակցությամբ, ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը և պաշտպանական գերատեսչության մի շարք բարձրաստիճան ներկայացուցիչներ այցելել են «Լեռնային Հայաստան» առողջարան` ականատեսը լինելու զինհաշմանդամների մասնակցությամբ ընթացող սեղանի խաղերի մրցաշարի եզրափակիչ փուլին:

Շարքային Կարեն Թորոսյանը դեռևս նախապատրաստական գումարտակի զինվոր է: Հիմնականում նա է պատրաստում պատի թերթը, գրում հոդվածներ, երգիծական մանրապատումներ, միջոցառումների ժամանակ հանդես գալիս զվարճալի ծրագրերով: Փոքր հասակից հրապուրվելով զինվորական ծառայությամբ, նա ուսումը շարունակել է «Տիգրան Մեծ» ռազմամարզական վարժարանում, որն ավարտելուց հետո լրագրություն է սովորել «Ֆես հաուս» միջազգային ուսումնական կենտրոնում, աշխատել «Արմնյուզ» հեռուստաընկերության «Արմկոմեդի» հումորային հաղորդաշարում:

Շարքային Սմբատ և Գուրգեն Եղոյան զույգ եղբայրներին ներկայացնում են որպես օրինակելի զինվորների: Նրանք կարգապահ են, հրամանները կատարելու հարցում պատրաստակամ, դասերը պատրաստում են ժամանակին, ազնիվ ու անկեղծ են ընկերների հետ:
-Չեմ ուզում առանձնացնել մյուսներից, բայց, իրոք, հրաշալի զինվորներ են, ծառայում են գիտակցաբար,- ասում է գումարտակի հրամանատարի ԱՀՏԱ գծով տեղակալ մայոր Հ. Նարիմանյանը և հեռանում, որպեսզի մենք առանձին զրուցենք:

Պատերազմի ամենածանր պահին իր հազարավոր հասակակիցների պես մի օր էլ Դավիթ Բաղդասարյանը դպրոցի փոխարեն խրամատ գնաց: Հրադադարից հետո էլ, երբ շատերն իրենց խաղաղ աշխատանքը, ոմանք էլ ուսումը շարունակելու նպատակով կախում էին զենքերը, պաշտպանության բանակի կազմավորման գործընթացը նոր թափ էր հավաքում: Սպաների թափուր հաստիքները համալրելու համար բազմափորձ գեներալ-լեյտենանտ Քրիստափոր Իվանյանն ընտրել էր ամենակարճ և արդյունավետ ուղին՝ մարտական գործողությունների փորձ և հարուստ գիտելիքներ ունեցող երիտասարդների համար կազմակերպելով սպայական դասընթացներ:

Հարգելի՛ «Հայ զինվոր»
Ես` պաշտոնաթող գնդապետ Արտիկ Ավետիքի Մամիկոնյանս, շուրջ 43 տարի ծառայել եմ զինված ուժերում (սկզբում խորհրդային բանակում, իսկ 1993թ. սկսած` ՀՀ զինված ուժերում), մասնակցել եմ Արցախյան ազատամարտին` զբաղեցնելով տարբեր պատասխանատու պաշտոններ: 2004թ. զորացրվել եւ մինչեւ այժմ զբաղվում եմ հայրենիքիս որակյալ սպաներ պատրաստելու գործով` որպես դասախոս Վ. Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտում:

Ես Երվանդ Մելքումյանն եմ, Տավուշի մարզի Բերդ քաղաքից: Ավարտել եմ Հայաստանի պետական մանկավարժական համալսարանի պատմության ֆակուլտետի 1-ին կուրսն ու զորակոչվել բանակ: Այժմ կատարում եմ հայրենիքիս հանդեպ իմ պարտքը եւ ծառայում եմ կապի ուսումնական զորամասերից մեկում:

«Ձեր որդին ժամանել է մեր զորամաս: Որոշ ժամանակ է պետք, որ նա ընտելանա բանակային կյանքին եւ ստանա առաջին տարրական գիտելիքները, որոնք անհրաժեշտ են զինվորներին: Բանակը նրան ապահովում է համազգեստով, լավ սնունդով, հարմարավետ կացարանով եւ բժշկական ծառայությամբ: Օժանդակեցե՛ք նրան նաեւ ձեր հավատով եւ ուշադրությամբ: Գրե՛ք նրան որքան հնարավոր է հաճախ: Նամակ ստանալը զինվորի համար մեծ ուրախություն է: Եթե տանը հաճելի իրադարձություն է տեղի ունենում, անպայման գրեք այդ մասին: Եթե դուք հպարտանում եք ձեր զինվորով, գրեք նրան այդ մասին: Թող նա վստահ լինի, որ ամենուր իր հետ եք:
Միշտ հիշեք, որ դուք նույնպես մեր զինված ուժերի մի մասն եք կազմում, դուք ոգեշնչման եւ խանդավառության բանակն եք: Ձեր զինվորին այդ զգացումներով տոգորված նամակներ ուղարկեք, եւ դրանով դուք կօգնեք ե՛ւ նրան, ե՛ւ մեզ»: